KANAYAN KALPLER

1.BÖLÜM KARŞILAŞMA

Karanlık, içerisine girmekten korkulan hiçbir çıkışı olmayan bir yer herkesin korktuğu.

Ama ben kendi karanlığımdan, yani gözlerimin içindeki karanlıktan korkuyorum.

Bugünde sıradan bir gündü benim için yine fakültenin yolunu tutmuştum, derse geç kalma ihtimalimi ortadan kaldırmak için erken çıkmıştım. Sınıf hep boş olurdu ben geldiğimde , derslerime ne kadar önem versem de nefret ettiğim bir hocam vardı ve bugün de ilk dersim onunlaydı.

'' Yine çekilmez bir güne başlıyoruz '' diyerek iç çektim.

  Yavaş yavaş sınıf dolmaya başlamıştı ve bana doğru birini geldiğini gördüm bu Millerdi .

'' Erkencisin'' dedi Miller.

Sadece bakış atmakla yetindim, Miller oda arkadaşımdı genelde ben onunla takılmazdım ben kimseyle takılmazdım ama o benimle konuşmaya çabalardı başarısız olsa da. Ders boyunca sürekli derse odağımı bozacak şeyler yapıp durdu, bu beni çok sinirlendirmişti.

Ders bittiğinde hava almak için dışarı çıkmıştım Miller derste beni yeterince bunaltmasına rağmen yine yanımdaydı , o yokmuş gibi davranarak sadece benim gittiğim köşe doğru ilerledim. 

'' İyi misin'' diye sordu ,Miller.

Aslında şaşırmıştım böyle bir soru sormasına çünkü ben genelde böyleydim zaten sıra dışı bir durum değildi

'' Evet '' diye cevapladım. Aslın bakarsak iyi değildim ama onun öyle bilmesi gerekiyordu.

Birkaç dakika sonra Miller 'in arkadaşları bize doğru geldi Miller 'de sıkılmış olacak ki onlara katılıp gitti bu benim için iyi bir şeydi. Sonunda kurtulduğum için mutluydum.

Bende biraz hava aldıktan sonra orada kalmamıştım çoğunlukla bahçeye çıkmazdım zaten , tuvalete uğradım genelde kızlar buraya makyajlarını tazelemek için gelirlerdi. 

Oradan tam çıkacakken koridorda bir çığlık sesi yankılandı , herkes sesin geldiği yöne giderken ben çok tedirgin olmuştum .Ama birkaç saniyelik şaşkınlıktan sonra onlara katılmış sesin geldiği yöne doğru gidiyordum ve gittiğimde gördüklerim karşısında kala kaldım.

Herkes dehşet içerisinde yerde hareketsizce yatan birine bakıyorlardı , yerde pek tanımadığım ama ismini bildiğim Rivera vardı. 

Koridorda çığlıklar ve bağrışlar yankılanıyordu , o sırada Miller yanıma geldi ;

'' Ne kadar korkunç değil mi? '' diye mırıldandı.

Sadece başımı sallayarak onayladım.

Hocalar öğrencileri sınıflara dağıttılar , herkes ne olduğunu hala anlayamamıştı arkamdakilerin konuşmalarından kameralara bakılacağını duydum ama orayı kameralar görmüyor bunu biliyordum çünkü bazen gözlerden uzak kendi başıma kalabileceğim yerler arardım okulda kameraların görmediği noktaları da biliyordum bu yüzden ama bunu onlara söyleyemezdim bu beni şüpheli konumuna getirirdi.

 Şu anlık bu bilgiyi kendime saklamalıydım zaten kameralara baktıklarında öğreneceklerdi.

Tam bu sırada kapıdan biri içeriye girdi daha önce onu bu sınıfta görmemiştim, ama yandaki kızların  baya ilgisini çekmişti ona bakarak kıkırdıyor ve saçlarıyla oynuyorlardı ve içimden bir ses onu kim olduğunu sormamı istiyordu bende dönerek yandaki kızlara ;

''Bu gelen kişinin kim olduğunu biliyor musunuz , daha önce burada görmemiştim '' diye sordum.

Kızlardan biri bana dönüp '' Nasıl bilmezsin Dairen Watson okulun ünlüsüdür gerçi sen etrafına bakıyor musun ki kim olduğunu bileceksin ''dedi .

Bir anda duraksadım ben neden bu soruyu sormuştum ki beni ilgilendirmiyordu kim olduğu ama aynı zamanda çok merak etmiştim kim olduğunu içimde tanımlayamadığım bir his oluşturdu.

Demek adı Dairen Watson ...