KANAYAN KALPLER

2.BÖLÜM SIRLAR

                           Bir hafta sonra

Yaşanan olaydan sonra öğrencilerin çoğu gelmemeye başladı bu benim için iyi bir şeydi, aynı zamanda Dairen' da arada sırada okula geliyordu belki de hep böyleydi bilmiyordum. Daha  hiç onunla konuşmamıştım ben onu tanıyordum ama o beni tanıyor muydu.

Yine erkenden derse gelmiştim ama bu sefer benden daha erken gelen biri vardı , biraz ilerledikten sonra kim olduğunu anladım bu Dairen'dı onu daha önce hiç erkenden burada görmemiştim, o sırada birinin geldiğini anlamış olacak ki arkasına dönüp kim olduğunu kontrol etti ve geri döndü önünde bir kitap vardı ''GURUR VE ÖNYARGI'' hiç kitap okuyacak bir tipe benzemiyordu şaşırmıştım, çantamı koyup sıraya oturdum ve dersin başlamasını bekledim.

''Gurur ve kibir farklı şeyler, ama sık sık aynı anlamda kullanılıyorlar. İnsan kibirli olmadan gururlu olabilir. Gurur daha çok kendimizle ilgili görüşümüze bağlıdır, kibir ise bizim hakkımızda başkalarına ne düşündürmek istediğimize..'' En sevdiğim alıntısı da buydu bu kitabın.

Arada biraz zaman geçti dersin başlamasına az kalmıştı ve Bayan Melany içeri girdi.

''Arkadaşınızın durumunu merak ediyor olmalısınız''

Salonda derin bir sessizlik vardı.

'' Rivera gayet iyi ama kontrol amaçlı hastanede kalıyor artık yalan yanlış söylentilerinize bir dur dersiniz sanırım'' dedi ciddi bir duruş sergileyerek.

Söylentilere göre Rivera'nın durumunu kötü olduğunu duymuştum belki de öğrencileri rahatlatmak için böyle söylüyorlardı hiç kimse inandırıcı konuşmuyordu.

Ders bittikten sonra kütüphaneye gittim , hem biraz ders çalışmaya uygun hem de sesiz sakin bir yerdi burası genelde burada zaman geçirirdim. Kendime tenha bir yer bulduktan sonra oturup çantamdan bir kitap çıkardım , bu kitabı kütüphaneden yeni almıştım oldukça da konusunu merak ediyordum  tam kitabın sayfasını çevirirken rafların arasında Dairen' ı  gördüm bir şaşırtıcı olay daha zaman geçtikçe o benim gözüme batıyordu ya da aynı yerlerde vakit geçiriyorduk ama ben fark etmiyordum. Tekrar önüme dönüp kitabımın sayfalarını çevirmeye başladım.

Aldığım kitabı da bitirdikten sonra birkaç kitaba bakmak için ayağa kalktım, rafların arasında dolaşırken bir kitap gözüme çarptı ve onu almak için uzandığım anda o raftaki kitaplar üzerime doğru düşmeye başladı, telaşlı bir şekilde etrafıma bakıyordum çok utanmıştım kitapları yerden toplarken bir anda biri yanıma doğru geldi başımı kaldırdığımda şaşkınlıkla suratına baktım bu Dairen'dı.

'' Yardıma ihtiyacın varmış gibi görünüyor ''

Şaşkınlıkta ne yapacağımı bilememiştim aynı zamanda çok utanmıştım sadece başımı salladım.

Sırayla kitapları toplayıp rafa dizmeme yardım etti hepsini topladıktan sonra ''Teşekkürler ''dedim sonunda ağzımdan bir kelime çıkmıştı.

'' Rica ederim sonra görüşürüz'' diyerek yanımdan ayrıldı.

Niye olduğunu bilmediğim bir şekilde bu karşılaşma içimde garip bir hisse yol açmıştı , daha önce hiç bu hissi yaşamamıştım.

Daha sonra aldığım kitabı teslim ederek kütüphaneden çıkıp , yurda doğru gittim. Odaya girdiğimde Miller çoktan gelmişti , yine her zaman ki gibi neşeli ve mutluydu keşke bu mutluluğun birazı da bende olabilseydi. 

Yarın için bir sunum hazırlamam gerekiyordu onun için çantamı bırakıp bir şeyler atıştırdıktan sonra bilgisayarın başına geçtim , bilgisayarı açar açmaz ekrana bir bildirim düştü kitap yorumlarımı yazdığım bir siteden iletime yorum yapıldığına dair bir bildirimdi bu merakıma yenik düşerek bildirimin üzerine tıkladım , yorumda ''GURUR VE ÖNYARGI 'dan bir alıntı vardı  ''Gurur ve kibir farklı şeyler, ama sık sık aynı anlamda kullanılıyorlar. İnsan kibirli olmadan gururlu olabilir. Gurur daha çok kendimizle ilgili görüşümüze bağlıdır, kibir ise bizim hakkımızda başkalarına ne düşündürmek istediğimize..'' bu benim en sevdiğim alıntısıydı bu kitabın ama yorumu gönderenin kim olduğuna baktığımda bir şaşırtıcı olay daha yaşamıştım ad kısmında Dairen Watson yazıyordu peki bu yorumun bana ait olduğunu bilerek mi yazmıştı bunu yoksa bilmeyerek mi işte bu beni iyice merak ettirmişti. Ben de karşılık olarak altına bir  yorum yazdım.

''Gurur, kendi şahsî düşüncemize daha yakındır 

Kibir ise, daha çok başkaları tarafından bize yakıştırılır  ''

Ardından bir mesaj daha geldi.

'' Bu kadar gururlu olma Earna ''

Beni tanıyor muydun ama hiç öyle davranmamıştı son zamanlarda o kadar çok beni şaşırtıcı şeyler yapıyordu ki artık kafam karışmıştı.

'' Yeni okuduğun kitaplar ile ilgi çabuk yorum yapmaya başlıyorsun '' yazdım biraz kızmıştım. Sonrasında da siteyi kapatıp sunumumu hazırlamaya koyuldum.

Yine şaşırttın beni Dairen Watson...