KORUMA

373 78 37
                                    

Ben Hazal 18 yaşıma kadar yetimhanede büyüdüm şuan 24 yaşında bir avukatım yıllardır babamı görmüyorum bana söylediklerine göre annemi o öldürmüş bende onun yanında kalmak istemedim. Aklıma gelmezdi onunla bir gün görüşmek      yada karşılaşmak.

"Adamı yakaladık." Dedi komiser
"Ama Hazal seninle görüşmek istiyor." Dedi

Şaşırdım kaldım hiç tanımadığım biri neden beni görmek istesin

"İstemiyorsan gitmeye bilirsin ama bence Kayda değer bir şeyler çıkar." Dedi komiser

"Peki o zaman şimdi gidelim." Dedim kabanımı üzerime atıp arabaya geçtik.

"Bizi içeri alırlarsa gelicez ama almazlarsa dışarıda bekleyeceğiz." Dedi

Kafamı salladım

Sonunda gelmiştik tahmin ettiğim gibi içeri almamışlardı

"Kendini zorlama istemiyorsan görüşme." Dedi
"Ne diyeceğini merak ediyorum." Dedim ve içeri girdim

"Burdan lütfen." Dedi polislerden biri bir sey demeden onu takip ettim. Sonunda gelmiştik bir adam sandalyede oturmuş bana bakıyordu.

"Oooo Hazal hanım." Dedi
"Adımı nereden biliyorsun." Dedim sesim biraz sert çıkmıştı.
"Seni tanımamak mümkünmü. Burdaki çoğu kişi seni tanıyor ve babanı. Sende ona çok benziyorsun." Dedi Uzun süreden sonra ilk defa babamı tanıyan birini bulmuştum

"Benim onunla benzer bir yönüm falan yok ya da ona benzemiyorum anladın mı " Dedim

"Hadi ne söylemek istiyorsan söyle yoksa gidiyorum." Dedim kendince ondan geriye saymaya başladı

5 4 3 2 1 0

Kolumdan tutup beni götürmeye başladı normalde böyle durumlarda gayet basarili olurdum ama adam çok güçlü yaptığım her hamle boşa gidiyordu. Heryer kan gölüne dönmüştü

Tam beni arabaya götürecekken bir silah sesi duydum adamın ayağından vurulmuştu beni bıraktığı gibi koşmaya başladım komiseri aradım ama bulamadım.

Bir adam Kolumdan tutup beni arabaya bindirdi. Biner binmez yüzüne bir tokat geçirdim.

"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz." Dedim bağırarak
"Hanım efendi lütfen sakin olun sizi güvenli yere götürüyoruz." Dedi

Bir saat yolun ardından gelmiştik. Burası bana azda olsa tanıdık geliyordu ama nereden olduğunu bilmiyordum

"Beni buraya kadar getirdiğiniz için teşekkürler ama ben evime gidiyorum." Dedim

"Önce beyefendi ile görüşmeniz gerek." Dedi içimden bir sabır çektim

"Bence sizinle buraya kadar geldiğime şükredin." Dedim o sırada arkamdan bir ses duydum.

"En azından bir sarılalım." Dedi ses çok tanıdık gelmişti
Bu abimdi yıllardır onu görmemiştim

"Abi." Dedim ve ona sarıldım
"Hadi içeri girelim." Dedi kafamı sallayıp içeri girdim onu en son 4 yaşımdayken gördüm o babam ile kalmayı tercih etti bu yaşıma kadar onu çok kez aradım ama bulamamıştım.

"Kızım." Dedi babam bana doğru geldiğinde kendimi geriye doğru ittim.

"Ben senin kızın değilim bunu hala anlamadın mı." Dedim
"Sana kendimi acıklama izin ver." Dedi
"Sen benim annemin katilsin." Dedim gözlerim dolmuştu
"Tamam seni odana götüreyim." Dedi abim
Kafamı salladım

Sade şık bir odaydı
"Abi ben burda kalmam evime en kısa süre sonra gidecem." Dedim

"Bakarız senin şu adamlar ile işin var bir süre burda kal ben babamı ikna ederim." Dedi

"Hala ona baba diye biliyorsun Abi ya." Dedim
"O annemizin katili benim çocukluğum katili." Dedim
"İnan hiç bir şey göründüğü gibi değil sana istediğin zaman anlatırım." Dedi ve odadan çıktı. Bende yatağa yatıp biraz uyudum. Sanırım yarım saat uyumuştum. Uyanır uyanmaz elime telefonu aldım ve şok haber ile karşılaştım

Hazal kayayı bulana para ödülü var.
Başta belki ben değilimdir Dedim ama benim resimlerimde vardı
Hızlıca odadan çıkıp abimin yanına gittim.

"Abi başıma para ödülü koymuşlar." Dedim telaşlı bir sesle
"Evet bizde simdi gördük." Dedi

"Abi ne yap ne et onu düzelt yoksa iş kariyerim biter benim anladın aklı başında olmayan bir adam yüzünden işimden  olamam." Dedim

"Tamam sakin ol biz başladık bile haberi kaldırırız ama sana bir koruma bulduk dışarı çıktığında direk seni yakalarlar." Dedi sandalyeyi çektim ve oturdum

İçeri neredeyse babam gibi bir adam girdi. Sandalyeyi çekip oturdu.

"Merhaba kızım." Dedi
"Merhaba." Dedim düz bir şekilde
"Korkmana gerek yok hepimiz seni arkandayız.'' Dedi bi baba edasıyla.

"Benim korktuğum şey kariyerim yıllarımı verdim ben ona tek başıma başardık ve o adam yüzünden bunun elimden alınmasına izin veremem." Dedim

"Merak etme bizimle çalışırsın." Dedi O sırada içeri benim yaşlarımda bir çocuk girdi.

"Halit abinin oğlu Kutay." Dedi abim
"Senin yeni koruman." Dedi önce çocuk ile göz göze geldik daha sonra abime baktım.

"Ne oldu kızım." Dedi Halit amca
"Hiç." Dedim
"Ben biraz dışarıya çıkayım daraldım." Dedim ve hemen bahçeye çıktım.

Aklıma annem ile olan anılarım geldi o kısa zamanda ne kadar şey yapmıştık. Çiçekleri toplayıp taç yapardık piknik yapardık gece yıldızları izlerdik ama babam elimden her şeyi almıştı.
O karanlık yere gitmiştim çoğunun ya annesi yoktu ya da babası ben olduğu halde buraya gelmiştim. Düşünceler ile boğuşurken tatlı bir kız sesi geldi

"Merhaba Hazal." Dedi
"Merhaba." Dedim
"Ben Gaye abinin sevgilisi." Dedi Şaşırdım abim böyle şeyleri pek sevmezdi yada eskiden böyleydi

"Eğer bir sıkıntın olursa bana gelebilirsin. Sana her konuda yardımcı olurum ve benden sana tavsiye Kutay'ın sevgilisi ile fazla görüşme biraz gıcık bir tipi." Dedi

"Teşekkürler Gaye." Dedim sanırım buradaki tek iyi insan
"Neyse ben gidiyorum." Dedi bende biraz daha oturdum bir hizmetlinin gelmesi ile irkildim

"Hanım efendi yemek hazır." Dedi
"Tamam geliyorum." Dedim telefonumu elime alarak yemek masasının yanına gittim. Abimin oturduğu sandalyenin yanına oturdum. Gayet sakindi etraf fazla konuşulmadı. Sessizliği Halit amca bozdu.

"Ben diyorumki bizim şirkette avukat ol kızım hem sana Gaye yardımcı olur oda avukat." Dedi aslında iyi fikirdi iş bulana kadar orda çalışır sonra kendi yerime giderdim

"Aslında güzel teklif kabul ediyorum." Dedim sofrayı biraz daha inceledim kutay'ın yanında bir kız vardı şu Gayenin söylediği sevgilisi galiba.

Sofradan ilk ben kalktım ve hemen odama geçtim telefonuma bakarken kapı çaldı ve içeri girdi. Giren kişi Kutay dı

"Yarın erken kalkman gerekiyor ise gidicez haberin olsun." Dedi 
"Tabii kalkarım." Dedim arkasından zeytin yağı sevgilisi damladı

"Kutay sen git ben burda Hazal ile tanışınca. " Dedi kapıyı suratıma kapattı.

"Hazalcım Kutay benim sevgilim sakin ona yavşıyım deme yanına bile yaklaşma sadece gerektiği zamanda onunla konus o senin sadece sözde koruman." Dedi Gaye haklıydı bu kız gıcığın önde gideni

"Senin sevgiline kalmadım ben ve inan korumam olmasa daha mutlu olabilirim onun korumasına kalmadım." Dedi

"Görücez." Dedi arkasından el salladım o ne kadar burayı sevmesemde buranın ortağıydım abimden sonra ben vardım benimle böyle konuşamazdı.

Evet yeni kurgunun ilk bölümüü
Umarım beğenirsiniz bence şu zaman
Yazdığım en iyi kurgu olabilir
Düşüncelerinizi yorumlarda bekliyorum

KORUMAM (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin