SOĞUKKANLI KOMŞUM

-2

Kapıya döndüğümde düz kırmızı belinde ince altın renginde kemer olan saçlarına dalgalı fön ceken elinde de pembe zemin üzerine mavi şeritler çizilmiş kutuyla sırıtarak gavurun tohumu olan Betül bize doğru geliyordu. Gördüğüm manzara karşısında gözlerimi bir kaç kez kırpıştırıp ağzım açık bir şekilde Kani'ye döndüm. O da ne olduğu anlamamış kaşları kalkık şekilde bana bakıyordu. Masadakilerin halen onu fark etmediğini anlamam kısa bir süremi almıştı, masaya iyice yaklaşınca tüm gözler ona dönmüştü. 

- "Doğum günü kutlu olsun Derin." dedi cırtlak sesiyle.

+ ne işin var burada?  kim seni çağırdı? dedim hiç düşünmeden direk söyledim.

- biricik eski sevgilimin yeni sevgilisinin doğum gününe tabii ki gelmemezlik  yapmayacağım. 

+ siz ayrılalı tam 2 yıl oldu Betül. Tam 2 yıl.

- "Ama halen arkadaşız. Her neyse bu hediyen al." diyerek elinde kutuyu bana doğru uzattı. Dönüp Kani'ye baktığımda yerinde huzursuzca kıpırdanıp gözleriyle kutuyu işaret etti. Kutuyu elinden alıp masaya koydum. Ahh resmen fırlattım ve teşekkür bile etmedim ama davranışımın kaba olduğunu düşünmüyorum. Ama nedense herkes bana bakıyordu. Ne yani o kutuyu açmamı mı bekliyordu? Yapmayın bunu bana. Kutuyu açmadan önce dönüp son kez Kani'ye baktım merakla bekliyordu. Kutuyu açtığımda içinde ters çevrilmiş fotoğraflar olduğunu gördüm. Elime aldım ama içimde korku vardı sanki... kaybetme korkusu bu düşünceleri kafamdan atıp fotoğrafları çevirdim. Çevirdiğim gibi gözlerim fal taşı gibi açıldı ne gördüğümü şaşırdım. Kani ile Betül'ün fotoğrafları sadece onların değil benle olanları da shoplayıp kendini koymuştu. Gözlerimin yandığını hissettim fotoğrafları masaya atıp cafe'den çıktım.

Mayısın güneşi vücudumu yakarken Kani'yi kaybetme korkusu buram buram içime işliyordu.Betül... ahh ondan her zaman korkmuştum her an Kani'yi elimden alacak diye korkmuştum.

Ardıl'a kızgındım o beni buraya getirmişti. Eğer getirmeseydi bu olay olmazdı belki  sadece ben abartıyorum ama Kani.. o benim her şeyim. Bunu öyle kolay üstümden atamam.Bu arada nereye gittiğimi bilmiyordum en son bi sokaktan döndüğümü hatırlıyorum. Kendime gelip geri dönmem lazımdı en azından ana yola çıkabilirdim. Dönmemle Kani ile karşılaştım. Gözlerinde hayal kırıklığı vardı. Su an ona sımsıkı sarılmak istesem de olmazdı en azından şimdi. Başımı yere eğip ellerimle oynamaya başladım. Çenemden tutup ona bakmamı sağladı gözlerime en derinlerine inip gözlerimi gözlerine hapsetti. 

- "Derin yapma böyle Betül'ü hayatımdan sileli tam 2 yıl oldu. Şimdi böyle yapman ne bileyim çok çocukça." Ne demişti o ? çok çocukça hayır çocukça olduğu falan yoktu.

+ "Çocukça olduğu yok" dedim sesim istemsizce yüksek çıkmıştı. "sadece..." diye devam ettim ama ne diyeceğimi bilmiyordum.

- "Sadece ? " dedi sorar gibi.

+ "Sadece seni kaybetmekten korkuyorum."  Sesim titremişti zaten gözyaşlarımı zor tutuyordum buda bahane olmuştu. 

Aniden sarılınca neye uğradığımı şaşırdım. Böyle bir şey beklemiyordum

- "Bak biz birbirimizi çok seviyoruz tamam mı? Kimse özellikle Betül bizi ayıramaz. Çünkü ben seni çok seviyorum ve ağlamanı istemiyorum doğum gününde böyle bir şey olduğu için özür dilerim ama kendimi affettireceğim. Hadi gel." dedi elimi tutarak 

+ Nereye? 

- Görürsün

Sahile gelmiştik burası her zamanki yerimizdi. Ben ve Kani yanyana sahilde ahh müthiş manzara yaklaşık bir saattir buradaydık ve annem tam 4 kez aramıştı.

- Gitsek iyi olur Kani geç kalmak istemem.

+ Tamam sen nasıl istersen ama ben bırakacağım

ısrar edemem çünkü hiç halim yoktu evin önüne geldiğimizde yukarı doğru baktım evin ışıkları yanıyordu. Evdeydiler. Kani'ye dönüp teşekkür ettim ve dudaklarına buse kondurup yukarı doğru yol aldım. 

SELAM CANLAR BÖLÜMLER HALEN KISA AMA İLK HİKAYEM OLDUĞUNA VERİN SİZ NEYSE ÖPÜLDÜNÜZ BU ARADA İNŞALLAH HER HAFTA BİR BÖLÜM YAZMAYI DÜŞÜNÜYORUM. OYUNCULARDA HALEN KARARSIZIM VE HİKAYEYİ DÜZENLEYECEM KENDİNİZE İYİ BAKIN