✩Siyah//Yıldızım ✩

4.bölüm benim siyah yıldızım...

(Loya'dan)
Bu duyduğum şey gerçek miydi...
James gerçekten beni mi seviyordu.
Bunu duymayı beklemiyordum bir anlık şokla koşarak lavabodan çıktım. Hemen dış kapıya ulaştım. Gerçekten hazır değildim....

Michael:kızım gecenin bu saatinde nereye?!

Babama Hiçbirşey demeden arabaya atladım şükürler olsun ki ehliyetim vardı. Annem ölmeden önce hep gittiğimiz bir yer vardı.... Yıldızları izlemek için giderdik.... Oraya gittim. Kumsaldaydım. Annemle burda çok anımız vardı. Yere oturdum ve yıldızları seyretmeye başladım...

Tam yarım saat boyunca aralıksız yıldızları izledim....

Hiç kimsenin telefonunu açmamıştım. O sırada bir araba geldi. Arabadan inen kişi ise James'ti. Şaşırmıştım. Benim burda olacağımı nasıl tahmin etmişti. Yanıma geldi ve yanıma oturdu.

Loya-Burda olacağımı nasıl tahmin ettin.

James- tahmin etmem zor olmadı. Yıldızlara olan merakını anladım. Yıldızlar sana huzur veriyor. Yıldızlar da en iyi burada izlenir.

Ardından konuşmaya devam etti:

James:Loya.

Cevap vermedim. Ardından, beklemediğim bir şey dedi....

James:birlikte yıldızları izleyelim mi siyah yıldız.....

Bir şey demedim. Sadece kafamı onaylarcasına olumlu bir şekilde salladım.

1saat boyunca ona burdaki anılarımı anlattım, yıldızları izledik, yıldızlar hakkında, hobilerimiz hakkında ve ailelerimiz hakkında.......

Yalan söylemeyeceğim onunla vakit geçirmek hoşuma gitti.

-Günler böyle birbirini kovalamıştı. Loya ile James 2 yıldır çok iyi anlaşıyorlardı. Richard ise... Evet onla da anlaşıyordu Loya fakat James için aynı şey geçerli değildi.

Bugün James ile yıldızları izleyecektik....
Akşam olmuştu sonunda James beni aradı ve kumsala geldiğini söyledi. Bende hemen bir taksiye bindim.Ardından oraya gittim. Artık taksilere alışmıştım. Orada James ile vakit geçirdiğimde annemle olan anılarımızı hatırlıyordum. Sonunda taksi durdu ve bende hemen taksiden inip mutlu bir şekilde oraya doğru koşuyordum.sonra aklıma bir fikir geldi. Onu korkutma fikri ... Keşke bu fikir aklıma gelmeseydi... Tam çalıların arasına gizlenmiştim ve James'e doğru koşmaya başlamıştım ki....

O sırada bir kız James'in boynuna atladı... Onlara bakarken,ağzım bir karış açık kalmışken,buraya gelirken James için aldığım laleleri de elimden düşürüverdim. Sonunda beni fark etmişlerdi....

James hemen bana döndü.

James:Loya,göründüğü gibi değil....

Ben ise yıkılmıştım. James'in konuşmasına izin vermeden:

Loya:duymak istemiyorum...

Ve lale buketini yerden alıp James'in yüzüne fırlattım. Nasıl göründüğü gibi değildi ben mi kördüm?Bunu görmektense keşke kör olsaydım....

Hemen ağlayarak taksilerin olduğu tarafa geçtim.... Ve koşarak rastgele bir taksiye atladım. Annemin söylediği bir söz geldi aklıma. "insanlar değişebilir." annemin sesi kulaklarımda yankılanırken bir de yetmezmiş gibi aklıma James ile güzel anılarımız gelmişti. Bunu bana nasıl yapmıştı. Ben o kadar kötü biri miydim? Ne suçum vardı benim....

Bugün çok kötü bir gündü. İçimden bunun bir kâbus olmasını diliyordum....

Eve girdiğim gibi ağlayarak odama çıkıp kapıyı kilitledim. Her ne kadar babam kapıya açmam için kapıya vursada açmadım... Hep ağladım....