İNTİKAM

3. Bölüm

~Herşey Daha Yeni Başlıyor

Hem korkuyordum hem endişeliydim. İlk defa bu kadar karmaşık duygular içindeydim.
Bu mektup kapının önünde ne arıyordu?
Hemen mektubu açtım. gördüğüm manzara karşısında çok şaşırdım.
Mektubun içinden sadece bir numara çıkmıştı. Kağıda iyice göz gezdirdim fakat numaradan başka hiç birşey yazmıyordu.
Yazılı olan numara kimin numarası olabilirdi ki?
Kapının kilitli olduğundan emin olduktan sonra hızlı adımlarla salona geçtim. Mektubu masanın üstüne koydum ve tam karşımda duran krem rengi koltuğa oturup düşünmeye başladım.
Birileri benimle oyun mu oynuyordu?
Yazılan numarayı aramalı mıydım?
Yoksa bu durumdan polisi haberdar etmeli miydim?
Kafam çok karışmıştı. Yaklaşık bir saat boyunca tüm bu olanları düşündüm. En sonunda kararımı verdim. Mektubun üzerinde yazılı olan numarayı arayacaktım,bunu yapmam gerekiyordu, başka çarem yoktu oturup polisten hiç bir zaman gelmeyecek bir haberi bekleyemezdim.
Telaşla masanın üstünden telefonumu ve mektubu aldım. Tereddütle numarayı yazdım. Arama tuşuna basmadan önce verdiğim kararı bir kez daha gözden geçirdim.
Soğukkanlı olmam gerekiyordu. Korkum hiç birşeyi olumlu etkilemezdi. Aksine herşey daha beter olurdu ve elime böyle bir fırsat geçmişken geri tepmek istemiyordum.
Derin bir nefes aldım ve arama tuşuna bastım. Telefonu kulağıma tuttuğum an kalp atışlarımın hızladığını hissettim, nefes alışverişim zorlaştı. Telefon birkaç kere çaldıktan sonra açıldı.
Sesimin titremesine engel olmaya çalışarak konuştum.
"Alo"
Karşı taraftaki "arayacağım biliyordum" dedi ,alaycı bir sesle.
Sesinden erkek olduğunu anladım ve anlaşıldığı üzere genç biriydi.
Konuyu uzatmak istemedim bu yüzden acele bir şekilde konuya girdim.
"konuya gel, ne istiyorsun" dedim, ciddi bir tavırla.
Hafif bir şekilde güldü ve ardından konuşmaya başladı. "Telefonda olmaz istersen yüzyüze buluşalım, o zaman ne istiyorsan anlatırım."
Biraz tereddüt ettim fakat içinde olduğum duruma bakılırsa başka bir şansım yoktu.
"Ne zaman?" Dedim, ürkek bir sesle.
"İki gün içinde ne zaman istersen."
Artık beklemeye takatim kalmamıştı. Ne olduğunu bile anlayamadan  "bu gece" deyiverdim. Verdiğim cevaba çok şaşırmıştım ama geri dönüşü yoktu.
Daha şaşkınlığımı üzerimden atamadan telefonun karşısından işittiğim bir sesle  kendimi toparlamak zorunda kaldım.
"Oooo, bu kadar hızlı demek. Pekala bu gece saat 1' de kapının önüne çık." dedi pişkin bir ses tonuyla.
"Tamam" dedim ve bir anlık sinirle yüzüne kapatıverdim.
Nasıl bu kadar rahat konuşabilirdi? Hala anlam verememiştim. Sinirlerim alt üst olmuştu. Üstelik bu gece onun lanet yüzünü görecektim.
Gözlerimi kapattım ve aklımdaki bütün kötü düşünceleri silmeye çalıştım.

İçimde bir boşluk hissi vardı. Sanki kapkaranlık bir odada hapsolmuştum .
Saat 12.45'e alarm kurdum.
Koltuğa yaslandım ve gözlerimi kapattım.