Unicode
ဖြူဖွေးလွန်းသောပါးမို့မို့ထက်မှာ နီစွေးစွေးအရောင်တွေကပ်ငြိနေပုံက အရမ်းကိုလှပလွန်း၍ ပျောက်ပျက်သွားမှာပင်စိုးရိမ်လာရသည်။
ဖြူလွှလွှလက်ဖဝါးနုနုလေးထံမှ သွေးဆို့နေသော ဒဏ်ရာများကိုကြည့်မိချိန်မှာတော့ သူ့ရင်ထဲရောက်လာတဲ့စိုးရိမ်စိတ်တို့က အစိုင်အခဲကြီးမားလွန်းလာခဲ့တော့၏။
"ဟာ ... အကို့ သွေး ... သွေး ထွက်လာပြီ "
ထိန်လန့်တကြားနှင့် မပြောမဆို တစ်ဖက်လူရဲ့လက်တို့ကို ဆွဲယူဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ငြိုငြင်ဟန်မျက်နှာပေးလေးနှင့် ဆတ်ခနဲရုန်းထွက်သွားသူ ။
"ဖယ် "
"ဟို ... စိတ်ဆိုးသွားတာလား ဟင် ။ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် ။ တကယ်မတော်တဆဖြစ်သွားတာပါ "
"ရပါတယ် မလိုဘူး "
သွေးဆို့နေသောလက်ကို မသိကျိုးနွံပြုရင်း ချက်ချင်းထရပ်လိုက်တော့ သူလည်း ကပြာကယာထရပ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ လျှောက်သွားနေသော ဖြိုးမောင်ရောက်လာခဲ့ပြီး ...
"ဘာဖြစ်တာလဲ "
"ခလုတ်တိုက်သွားတာ "
"ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ "
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ။ ဒီတိုင်း ... အ "
စကားပြောနေရင်း ညာဘက်ရင်အုံနေရာမှ ဆစ်ခနဲနာကျင်မှုတို့ကြောင့် ငြီးတွားမိလိုက်သည်။ သူ့အော်သံကြောင့် တစ်ဖက်လူလည်း စင်ပေါ်မှနေ၍လှမ်းကြည့်လာချိန်မှာ သူ့အင်္ကျီအား ခေါင်းမှဆွဲလှန်ကာချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုအပြုအမူကြောင့် မသိမသာကြည့်နေသူမှာ ရုတ်တရက် အကြည့်တို့လွှဲသွားတာကိုလည်း သူသိသည်။
နာကျင်နေမှုကြောင့် ရင်ဘက်ကို သူကငုံ့ကြည့်လိုက်သလို ဖြိုးမောင်လည်း သူ့နည်းတူကြည့်လိုက်ချိန်မှာ သွေးဆို့နေသော အရာအချို့ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်ဖက်လူလောက်တော့ မများပြားပေ ။
"ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ "
"နှင်းဆီဆူး စူးတာ ။ ရတယ် ငါဘာမှမဖြစ်ဘူး "
YOU ARE READING
မကြွေလွင့် ဝေသင့်ခဲ့လေသော
General Fictionပင်ယံထက်မှာ လှတတ်တဲ့ပန်းတိုင်းဟာ ဘာကြောင့်ခူးဖို့သင့်တယ်လို့ လူတွေကယူဆကြတာလဲ ... ဝေနေရဖို့မထိုက်တန်လို့များ ကြွေခဲ့ရလေသလား ပန်းပွင့်ငယ် ...
