Ayrılsak da Beraberiz||Hyunho

12

Hyunjin dolu gözleriyle önündeki denizi izlemeye başladı. Artık çok sıkılmıştı yorulmuştu... Tek istediği sevmekti sevilmekti ama istediği şey bir türlü olmuyordu. O Minho'ya çok aşıktı onu çok seviyordu ama Minho... Minho'nun onu sevdiğini de aşık olduğunu da biliyordu ama bu ona yetmiyordu çünkü o Minho'nun önceliği değildi. Minho'ya göre Hyunjin hayatında olması gereken biriydi ama kesinlikle ilk sırada değildi. Daha doğrusu Hyunjin'e göre bu durum böyleydi. Minho'nun hayatında kedileri, tamirhane, arabalar vardı en önemlisi arkadaşları, can dostları vardı, en çok da Felix'e yer vardı Minho'nun hayatında. Felix... Felix... Felix...

Hyunjin dudaklarında oluşan gülümsemeyle düşüncelerine devam etti. Ah doğru ya Minho'nun hayatında bir de Hyunjin vardı. Varlığı da yokluğu da bir olan Hyunjin. Minho Hyunjin'le kavga ettiklerinde Hyunjin'in gönlünü almak için birkaç gün saçma sapan mesajlar atar ve bir şekilde Hyunjin'in gönlünü alır ve barıştıktan birkaç gün sonra Hyunjin'in gönlünü hoş tutmak için uğraşır ve sonra da çok kıymetli tamirhaneye ve arkadaşlarının yanına geri dönerdi.

Barıştıktan ve Hyunjin'i kazandıktan sonra ne Hyunjin'den gelene mesajlar ne de aramalar umrunda olurdu çünkü Hyunjin'in onun olduğunu bilirdi sadece bunu Hyunjin'e unutturmamak için Hyunjin'e onu ne kadar sevdiğine dair onlarca mesaj atar, ona bir iki uyduruk hediye alır ve yine çok kıymetli arkadaşlarının yanına dönerdi. Hyunjin önceden gerçekleri görmek istemese de gerçekler buydu belki de. Evet Minho Hyunjin'i hayatında görmek istiyordu ama bu kadardı istiyordu. Onu hayatında tutmak için bir çaba dahi göstermiyordu...

Hyunjin üstüne konulan ceketle hafifçe irkilip düşüncelerinden sıyrıldı hızlıca ve aynı hızla arkasına döndü. Gördüğü tanıdık yüzle kaşlarını çattı. Onun burada ne işi vardı? Ne zaman gelmişti? Hafifçe ona gülümseyerek bakan kişiyle yüzüne zoraki bir gülümseme kondurdu. "Merhaba ben Chan. Minho'nun arkadaşı. Hatırladın mı beni?" Hyunjin kafasını salladı ağır hareketlerle. Chan aldığı gülümsemeyle birlikte daha geniş bir gülümsemeyle Hyunjin'in oturduğu banka oturdu. Hyunjin bankta yanına oturan Chan'a şaşkınla baktı. Neden yanına oturmuştu? Minho mu yollamıştı onu buraya?

Chan kaşları çatılı ona bakan Hyunjin'le hemen konuştu. "Müşteriye siparişleri bırakıyorum da seni gördüm tesadüfen pek iyi durmuyordun. Bende yanına geldim. Umarım iyisindir." Hyunjin hemen kemdisini açıklayan Chan'la hafifçe gülümsemeye başladı ve bu sefer bu gülümseme zoraki veya sahte bir gülümseme değildi. "İyiyim teşekkürler sen... Siz nasılsınız?" Chan gelen resmi hitapla gülümsedi. Hayatı boyunca ilk defa birisi ona siz demişti galiba. "Siz demene gerek yok. Aramızda çok yaş farkı yok sanırım. İstersen Chan de istemezsen de Chan Hyung de daha fazlasına gerek yok." Hyunjin kafasını salladı hızla ve konuşmasına devam etti "Immm... Sen iyi misin Chan Hyung?" Chan kafasını sallayıp konuşmaya başladı bir yandan da kafasındaki şapkayı çıkardı "Bende iyiyim Hyunjin ama sen pek iyi durmuyorsun sanki. Minho'yla aranda kötü bir şey mi oldu?" Hyunjin'in duyduğu isimle nefesleri sıklaştı. Minho artık ona iyi gelmiyordu. Chan düşüncelere dayan Hyunjin'le Hyunjin'in omzuna hafifçe dokundu.

Hyunjin gelen ikinci temasla tekrar kendine geldi ve dudakları büzüp konuşmaya başladı "Bir şey olmadı merak etme Chan Hyung." Chan gelen kısa cevapla omuzlarını silkip banka yayıldı bir şeyler olduğu kesindi. "Minho seni gerçekten seviyor Hyunjin o sadece sevgisini doğru şekilde göstermeyi bilmiyor." Hyunjin'in duyduklarıyla yüzüne acı dolu bir gülümseme yayıldı. "Bir insan bir insanı gerçekten sevdiğinde ona sevgisini her şekilde gösterir ama Minho beni gerçekten sevmiyor bunu biliyorum... Hissediyorum. Ben Minho için anlık bir heyecanım belki de ama o beni gerçekten sevmiyor. O sizi seviyor en çok da Felix'i seviyor." Chan son duyduğu cümleyle hızla araya girdi "Minho ve Felix kardeş gi-" Hyunjin öfkeyle derin bir nefes alıp konuştu "Onlar kardeş değil ama değil mi?" Chan gözlerini kapatıp kafasını salladı. Hyunjin aldığı onayla sözlerine devam etti "Felix hiçbir zaman Minho'yı abisi gibi görmedi. Minho'ya her zaman aşıktı o sadece karşılık alamayacağını bildiği için arkadaşmış gibi davrandı hepsi bu. Siz sadece bunu görmemek için aptal rolünü oynuyorsunuz." Chan duyduklarıyla kaşlarını çattı. Böyle bir şeyin olmasının imkanı yoktu.

Chan, Minho ve Felix çocukluk arladaşıydı. Felix'in Minho'dan hoşlanması gibi bir durum söz konusu bile olamazdı. Onlar çok yakın 3 arkadaştı "Yanılıyorsun. Hem Felix'in bir sevgilisi var. Belki duymuşsundur Changbin. Felix ona gerçekten aşık." Hyunjin kafasını iki yana sallayıp konuştu "Felix gerçekten ona aşık değil. Felix başından beri Minho'ya aşık. Ben bunu kendi kulaklarımla duydum. Felix Minho'ya olan aşkını birine anlatıyordu. Minho buna inanmak istemiyor belki, belki de Felix'in ilgisi hoşuna gidiyor. Hangisi bilmiyorum ama Minho da bu ilginin farkında. Ben onların saçma sapan aşkında yan karakterim sadece. Ben Minho'nun aşkında baş karakter olamadım. Ben Minho'nun doğum gününü bile bilmiyorum ama Felix biliyor. Neden? Neden Chan Hyung? Ya da ben Minho'nun okuldan atıldığını neden Felix'ten öğreniyorum. Minho bana gerçekten aşık değil. Sorularımın cevabı bu. Başta görmek istemiyordum ama durum böyle. Ben Minho'nun hayatında yokum." Hyunjin sözlerinin ardından üstündeki ceketi banka koydu ve çantasını omzuna takıp ilerlemeye başladı.

Chan sarsak adımlarla ilerleyen Hyunjin'e bakmaya başladı acıyan gözlerle. Arkadaşları yüzünden birinin bu kadar üzülmesini istemiyordu. "Madem onlar seni oyun dışı bıraktılar. Kendi oyununu kur Hyunjin. Eğer ona aşıksan onu kaybetme. Bırak onlar mutsuz olsun ama günün sonunda mutlu olan sen ol." Hyunjin duyduklarıyla kaşlarını çatıp arkasına döndü. Kendi oyununu kurmak mı? Aklına gelen fikirle yüzünde eğlenceli bir gülümseme oluştu. Kesinlikle günün sonunda kazanan o olacaktı...

Herkese merhaba nasılsınız?

Uzun bir aradan sonra yeni bölümle karşınızdayım...

Umarım bölümü ve hikayenin genel akışını beğenmişsinizdir. Beğenmediğiniz şeyleri buraya bırakabilirsiniz...

Gelecek bölüm görüşmek üzere...

Sizleri seviyorum...🩷