Wifey

Chapter 1.1: The big Change

MIRACLES POV:
*Ngayon ang Panahon kung saan ako'y lilipat sa abroad para mag aral. Ma mi-miss ko ang Pamilya ko at ang mga Kaibigan ko dito pero alam ko sa ibang bansa ay madaming nag aabang saakin. Challenges man yan o Achievements ay handa ako harapin ang mga iyan!*

*Miracle! Kaya mo toh! Good bye Philippines. Hello France!*

BACKSTORY:

Miracle: Hi! My Name is Miracle Mae Makata-Salvador from the Island of Palawan. I'm 18 years old and I'm willing to be your Scholar-

Assistant: ok stop. Tell us. Why you are willing to be our Scholar and why do you think you deserve to study abroad?

Miracle: pwede po ba magtagalog?

Assistant: pwede naman.

Miracle: gusto ko po makapag-aral sa ibang bansa dahil po laki po ako sa hirap. Gusto ko po maging proud po saakin ang mga magulang ko po- I mean! Proud naman po sila saakin pero gusto ko po iahon ang sarili ko po at pamilya ko po sa hirap at matanda na kasi ang mga magulang ko kaya po gusto ko po sila tulungan sa pamamagitan po na maging scholar sa ibang bansa at mamasukan din po sana.

Assistant: I see. And your Average grades eversince you went to 1st grade to Highschool graduate is 93.5 is that correct?

Miracle: Opo. Talagang pinush ko po talaga mag aral ng mabuti kahit pagka bata p-

Assistant: listen. Ang hinahanap naming mga Scholar yung may Average sana na 95 pataas pero with this general average? Sa tingin mo ba makakapasok ka sa Abroad na may gantong grado?

Miracle: pasensya na po...

Assistant: mag hanap ka nalang ng ibang scholarship program kahit sa UST pa yan o sa NU dahil ang Eduardo family ay di tumatanggap ng mga estudyante na may ganitong average para lang papasukin sila sa prestihiyosong school sa France. We need more than 93, Ms, Salvador.

Miracle: Opo...naiintindihan ko po...Maraming salamat nalang po...

*Nang ako'y paalis na, na may lungkot sa aking mukha, biglang mag lalaking pumasok sa opisina na mukhang mayaman. Inakala ko isa lang syang worker sa opisina pero bigla syang tinawag ng nag Aassist na..*

Assistant: Good Morning Mr Eduardo!

*Nagulat ako nang malaman ko na ang CEO ng gun manufacturing company at ang may ari ng Scholarship Program na pilit kong pinapasukan ay nandito lang sa harap ko! Hindi ko alam paano ako mag a-act dahil sa kaba na baka may magawa akong ayaw nya kaya binati ko nalang ang lalaki na Good Morning at triny ko umalis pero bigla ako tinawag ng lalaki.*

Mr. Eduardo: Hey? Are you trying to apply for my Scholarship Program, Young Lady?

Miracle: Ye-yes po! Miracle Salvador po pangalan ko po.

Mr. Eduardo: I see...Allow me to interview you.

Assistant: pero Sir-

Mr. Eduardo: shh. I wanna let me. After all I'm the founder of this Scholarship Program kaya why not mag interview ako ng mga estudyante that is willing to persue their dreams?

Assistant: Yes po sir...as you wish po.

*Nang marinig ko ang sinabi ng lalaki ay bigla ako kinabahan. Di ko inaakala na ang isang Mayaman ay mag iinterview saakin. Napahinga ako ng malalim ng maramdaman ko ang kaba na nadarama ko at takot pero at the same time, parang binigyan ako ng pangalawang pag-asa na makuha ang scholarship na ito!*

Mr. Eduardo: Young Lady? Please sit down.

Miracle: sige po! M-maraming salamat po!

*Napangiti ang matandang lalaki nang ako'y magsalita na tilang tinatawanan nya ako. Dahil ba sa bisaya kong accent? Di ko naman matanggi sa sarili ko na Bisaya talaga ang una kong dialekto pero tilang nahiya ako sa accent kong ito.*

*Agad naman ako umupo at huminga ng malalim. Takot at sabik ang nararamdaman ko ng umupo ako. Sabik na baka sa pagkakataon na ito ay matanggap nila akong Scholar at takot na baka sabihin nila na di sapat ang general average kong grado.*

Mr. Eduardo: So tell me about you and why you are willing to be a Scholar of ours?

Miracle: The reason why I want to be a Scholar is because I want to make me and my families lives more comfortable and more stable. I grew up in a family that doesn't get a certain ammount of money to feed me and my siblings and in that case, I thought that maybe studying in abroad and working part time job there will help my family a lot especially for our financial needs.

Mr. Eduardo: sounds like a very though life. What is your general average?

Miracle: 93.5

Mr. Eduardo: well our Scholarship Program actually is finding for students that has an average of 95 above but since you look very obedient and cooperative child, we would like to tell you, you can be our Scholar.

Miracle: talaga po!?

Mr. Eduardo: of course! I know really deserve it.

Miracle: Thank you po! Thank you, Thank you po! Di po kayo mag sisisi at ako ang pinili nyo pong maging Scholar po! Thank you po talaga!

Mr. Eduardo: Your welcome, hija. Just remember you have to do a work for us.

Miracle: work po?

Mr. Eduardo: yes. A work. I want you to take care of my Daughter who is also studying in the same school as you. Mag ingat ka lang at ang anak ko ay apaka sungit.

Miracle: Magkano po ang ibabayad nyo po saakin?

Mr. Eduardo: 20.000 ok ba yun sayo?

Miracle: Sige po! Willing po ako!

Mr. Eduardo: Ok great. I'll tell you the schedule of your flight next month papuntang France ok?

Miracle: Opo! Thank you very much po talaga! Mag aaral po ako ng mabuti sa France po! Promise po yun!

Mr. Eduardo: Ok then dear.

*Agad akong umalis sa Opisina na may ngiti sa aking mga labi. Di ko akalain ang dati kong pinapangarap na mangyari ay nangyayari na! Malayo na ang nararating ko pero alam ko madami pa akong mararating sa abroad. Di ko mapigilan maiyak sa saya at sa sobrang bilib ko sa sarili ko.*

*4 Months later*

Miracle's Mother: Mag ingat ka nak ha? Mamimiss ka namin ng tatay mo.

Miracle: Opo mama...mamimiss ko rin po kayo ni papa.

Miracle's Father: Mira, Anak. Ikaw ang pinaka laking biyaya namin mula sa Diyos. Di ko aakalain na sa abroad ka mag aaral at Scholar pa!

Miracle: Basta Ma at Pa ha! Mag ingat palagi kayo lalong lalo na at kung may kailangan kayo, wag kayong mahihiyang magsabi saakin ok po? Magdadala palagi ako ng pera sainyo pang negosyo nyo po.

Miracle's Mother: Nako Anak! Wag na! Magpakasaya ka nalang sa abroad at mag ingat, ok na kami ng tatay mo.

Miracle: di po! Sisiguraduhin kong mag iiwan palagi ako ng pera para sainyo ni Papa! At tsaka para makapagtayo kayo ng calenderya sa Palengke! Ma, Pa ako na bahala sainyo.

Miracle's Mother: sige na anak! Alis na at baka maiwan ka ng flight mo! Paalam anak. Mag-iingat ka doon ha? Tawagan mo kami pag nasa France ka na.

Miracle: Makakaasa po kayo Ma at Pa.

*Binigyan ko sila ng last matamis na yakap bago ako pumunta sa eroplano para mag simula ng bagong buhay para sakanila. Pagka tungtong ko sa Eroplano, di ko mapigilan mapaiyak sa saya na finally, lahat ng pinapangarap ko noong bata ako ay nangyayari na. Sana talaga at maging maganda ang magiging yugto ng buhay ko sa abroad...*