ကျွန်တော် သရဲနဲ့ကြုံခဲ့ရတယ်

'' [[သုံးနှစ်မြောက်နဲ့ငါးနှစ်မြောက် တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲလေ့ကျင့်ခန်း]] စာအ

သရဲထွက်မသွားခင် ပြောသွားတဲ့စကားအရနဲ့ အရင် အဖြစ်အပျက်တွေအပေါ် အခြေခံပြီး  တခြားလက်ခံသူခန္ဓာကိုယ်ဆီ ထပ်ရောက်သွားတာ ဖြစ်မယ်လို့ ရှောင်းလင်ယူဆလိုက်တယ်။

ဒီလိုဆက်မဖြစ်ဖို့အတွက် ရွေးချယ်စရာလည်း ရှိမှရှိမနေဘဲ။ အစ်ကိုသရဲက တနေကုန်ဦးတည်ရာမဲ့ လွင့်မျောနေတဲ့ အထီးကျန်သရဲလေးတစ်ကောင်ပဲဟာ။ ဒီလိုသာဆက်ဖြစ်နေမယ်ဆိုရင် အဆုံးသတ်က ဘယ်တော့မှတဲ့လဲ?

လူတွေမှာ ဝိဉာဥ်သုံးခုနဲ့ အစိတ်အပိုင်းခုနှစ်ခုရှိတယ်လို့ ပြောစမှတ်ရှိကြတယ်။တစ်နေ့နေ့ သရဲက ခြေရာလက်ရာတောင်မချန်ဘဲ ငရဲနဲ့ ကောင်းကင်ဘုံကြားမှာ အမှုန်အမွှားလေးအဖြစ် ပျောက်ကွယ်ပျံ့နှံ့သွားခဲ့မယ်ဆိုရင်ရော။သူဟာ ဘယ်တော့မှ မတည်ရှိနိုင်တော့ဘူးဆိုတာကို ဘယ်သူမှတောင် သိလိုက်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ရှောင်းလင်တောင်မှပဲ မေ့ချင်မေ့သွားနိုင်တယ်။

ဝမ်းနည်းမှုလှိုင်းလုံးက ရှောင်းလင်ကို တစ်ဖန် ရိုက်ခတ်ခဲ့ပြန်ပြီ။

နေ့ရောညရော သရဲက သူ့အနားတွယ်ကပ်ပြီးပေါက်လေးပန်းဆယ်တရစပ်ပြောနေခဲ့တာကြောင့် သူ့နားတောင်အသားမာတက်လုဆဲဆဲပဲ။တခါတလေမှာတော့ သူသရဲကိုထုပ်ပြီး အာကာသရဲ့အပြင်ဘက်ကို လွှင့်ပစ်ချင်ခဲ့မိတယ်။သရဲက စိတ်ကြီးဝင်တတ် ထေ့ငေါ့တတ်ပြီး တုတ်ထိုးအိုးပေါက်ပြောတတ်တဲ့လျှာပိုင်ရှင်ပေမယ့် 
တကယ့်တကယ် မကောင်းတဲ့အချက်ဆိုတာ မရှိပါဘူးလေ။ ယန်ချီတွေစုပ်ယူမယ်ဆိုပြီး ခြိမ်းခြောက်တတ်ပေမယ့် အဆုံးမှာတော့ သူတစ်ခါလေးပဲ လုပ်ခဲ့ရှာတာလေ။

တစ်နေ့နေ့ သရဲရဲ့ဝိဉာဥ်သာ လွင့်ပါးပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ရင် ရှောင်းလင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူကများ သူ့ကို သတိရနေမှာမို့လို့လဲ?

သက်ပြင်းချရင်းငိုင်တွေနေတဲ့ ရှောင်းလင်က သူ့လက်ထဲက cokeဘူး ကို ငေးကြည့်နေခဲ့တယ်။

အစ်ကိုသရဲထွက်သွားပြီး သုံးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ မေးခွန်းတွေကို တွက်ချက်ပြီး အဖြေရှာရတာက ပျော်ရွှင်မှုကိုကြာရှည်စွာယူဆောင်မပေးလာနိုင်တော့ဘူး။ အဖြေချရေးလိုက်ပြီးတိုင်း  သူအမှတ်တမဲ့နဲ့ထုတ်မေးမိတယ်။