İyi okumalar🌙🌙🌙
Ebrar'dan
Ne diyebilirim ki hayatımın, daha doğrusu yeni doğmuş hayatımın en güzel dakikalarıydı.
Tenine dokunmak bile beni huzurla buluşturuyordu.
E.K: Uyudun mu?
M.V: Böyle biriyleyken mümkün mü?
O yorgun halimleyken bile güldürmüştü.
E.K: Hadi yatalım, ben yorgunum.
M.V: Hayır uyumayalım ya ben bir daha uyanamazsam. Bak o zaman beni bir daha görmezsin.
E.K: İyi düş önüme hadi.
Çocuk gibi yanıma arkamdan koşuşturmaya başlamıştı.
M.V: Peki ne yapmayı planlıyorsun?
Elimdeki anahtarı yukarı kaldırmıştım.
E.K: Bizimkileri izleyeceğiz.
M.V: Demek benim ne yaptığımı biliyordun. O zaman günlüğü de yazanda sendin.
E.K: Her saniye. Hatta senin yüzünden belim kırılacaktı. Keşke o eve göre biraz daha büyük yapsalardı da sen benim günlüğümü nerden biliyorsun?
M.V: Evi araştırırken bulmuştum. Canım sıkıldığı içinde okumaya karar vermiştim.
Eve geldiğimizde merdivenlerden çıkmaya çalışıyorduk. Daha doğrusu söylenerek çıkıyorduk.
M.V: Burayı her gördüğümde gerçeklik algım kayboluyor. Burayı hangi becerikli inşaat etmiş acaba?
E.K: Kim olduğunu bilmem ama on metreden uzun olduğu kesin yoksa bu kadar büyük olması imkansız olurdu.
Odaya vardığımızda vücudumun her tarafını saran rüzgar içimi ferahlatmıştı.
Elimdeki anahtarı alıp küçük kapıya soktum.
Tamam gördüğüm görüntü iç açıcı değildi. Kim bütün arkadaşlarının ağlamasını görmek isterdi ki? Ama her şekilde öğrenecekti bari şimdi öğrensin.
E.K: Buyur, bak.
Mile kıpır kıpır bir şekilde bakmaya çalıştığı yerden yüzü düşük bir şekilde çıkmıştı.
M.V: Ebrar, onlar niye ağlıyor.
E.K: Vargas iki hipotezim var: ya öldün ya da önemli bir ameliyatta olabilirsin.
M.V: Sen, sen bunu nerden biliyorsun?
E.K: Ben şu an neyim?
Sesi kısık bir şekilde konuşmaya çalışıyordu.
M.V: Ö-ölü.
Kapıya bir daha bakmayacağını düşündüğüm için kapatmaya karar verdim.
Mile bir köşeye dizlerini göğüsüne çekmiş bir kenarda derin düşüncelere dağılmıştı.
Esmeri kendime doğru çekerek kafasına küçük öpücükler bırakmaya başladım.
M.V: Ebrar, ya ben iyileşirsem seni bir daha görebilecek miyim?
E.K: Bilmiyorum güzelim bilmiyorum.
M.V: Ebrar ben senden ayrılmak istemiyorum. Seni bir daha kaybetmek istemiyorum.
E.K: Kaybedeceğini kim söyledi ki güzelim. Bak, bak ben hala buradayım üzme kendini.
Vargas'tan
Evet, şu an bana ne olduğu hakkında en azından ufak bir fikrimiz olmuştu.
Olmaz olaydı.
Bir kere bile huzurlu kalamaz mıydık? Mutlu olamaz mıydık?
Belki onu göremeyebilirdim.
M.V: Ebrar, biraz gezelim mi?
E.K: Tabi, gel bakalım.
E.K: Bak şimdi öyle bir yer varki senden sonra bu hayatta gördüğüm en iyi 2. olabilir.
M.V: Allah aşkına şimdi Zehra falan çıkarsa kalbime iner.
E.K: Yok öyle bir şey değil gel.
Kapıyı açtığında gördüğüm şeyle ciddi misin bakışı attım.
Galatsaray ve Beşiktaş maçı
Ben burada ne olucağım diye düşünürken bunun rahatlığına bak.
M.V: Ciddi misin?
E.K: Ciddiyim tabi kızım baksana şimdi nasıl Galatasaray'ı gömücez.
M.V: Hadi be ordan Galatsaray Beşiktaş'ın performansına göre daha iyi.
E.K: Ya bi git. Düşman mısın değil misin anlamadım ya. Bi kere sen Fenerbahçeli değil misin?
M.V: Beşiktaş'tansa Galatsaray'ı tercih ederim.
E.K: Bırak Allah aşkına, bak bi kerede Beşiktaş'ta...
1 saat sonra
M.V: Daha şampiyon bile olamiyorsunuz gelmiş burada konuşuyor.
E.K: Allah Allah sen kendi takımına bak en azından bizimkisi birkaç yıldır olamıyor sizinkisi 11 yıldır olmuyor.
M.V: Ya Fenerbahçe'yi ne ara işin içine kattın.
M.V: Hem ben burada sonumun ne olacağını düşünüyorken sen ne hallerdesin. Çık git şu odadan.
E.K: Tamam tamam hadi çıkalım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Valla artık fikir kalmadığı için maç önünde kitap yazıyorum.
Bu kitap içinde bi fikrim falan pek kalmadı o yüzden ara vere vere yazıyorum ki bi fikir gelsin. Belki kısa tutabilirim.
Neyse bu kadardı buraya kadar geldiğiniz için teşekkürler:) 🌙🌙🌙
