විහාර ගාවදි මට මාව අමතක උනා ... මං ඒ හිතටම පේ උනා.... එයා හීනෙන්වත් හිතන්න නැතුව ඇති එයා බේරගත්ත පොඩි එකා එයාට ආදරේ කරනවා ඇති කියල....
එයා මාව දැක්කෙ එයාගෙ දරුවෙක් ගානට....කොයි වෙලෙත් පොඩි එකා කියල ඔලුව අතගාද්දි ආදරෙන් කතා කරද්දි එයා හිතන්න නැතුව ඇති මේ පොඩි එකාගෙ හිත හැල්මෙ දුවනවා කියල....එයා හිතන්න නැතුව ඇති පොඩි එකා එයාගෙන් බලාපොරොත්තු උනු ආදරේ එයා දුන්න ආදරේට වඩා වෙනස් කියල....
"මොන ලෝකෙද ඉන්නෙ බන්....වරෙන් මල් පූජා කරලම යන්...."
විහාරගෙ මතකෙම ගිලිලා ඉඳපු මං මේ ලෝකෙට ආවෙ දේවාගේ කටහඬින්....දේවා එක්කම විහාර මන්දිරේට ගියෙ බුදුන් වඳින්න....මල් ආසනේ පරවෙලා ගිය මල් පිරිලා.... අපේ ජීවිතේත් පිපිලා පරවෙලා යන මලක් වගේ....කොයි තරම් මල් පිපී පරවෙවී ගියත් මගෙ හිතේ විහාර වෙනුවෙන් පීදුනු මල තාමත් නැවුම්...මගෙ මරනෙන් මිස ඒ මල පරවේවි කියල මං හිතන්නෙ නෑ....
බෝසත් ඔබ සිත ළග උවැසිය වී
දැහැනට වී...
සිටියා මිස නොදනිමි කොයි සිටියාදැයි මලවී...
පුදසුන් මත මිස යද්දී සහසක් මල් පරවී...
නොපිදු මල තවමත් ඇත ඔබ ගැන බැති බරවී...
"විහාර මහත්තයා ලඟකදි කතා කරේ එහෙම නැද්ද සෙනෙහස්...."
"නෑ අපේ හාමුදුරුවනේ මහත්තයාට වැඩ ඇති...."
"ඒකත් ඇත්ත දැන් ඉතිං දරුවො ඉන්න තාත්තෙක්නෙ.....ඉස්සරට වඩා කාර්‍යබහුල ඇති තමයි..."
මාව පන්සලේ ලොකු හාමුදුවන්ට අඳුන්වලා දුන්නෙ විහාර....ලොකු හාමුදුරුවො ඒ හින්දම මගේ ගැන හැමදේම වගේ දන්නවා....ආදරේ ගැන ඇරෙන්න....
මගෙ විහාර....එයා දැන් චූටි පුතෙක්ගෙ අප්පච්චි කෙනෙක්....එයා එයාගෙ ජීවිතේ ගොඩක් දුර ගිහින්....අප්පච්චියෙක්ගෙ ආදරේ මොනවගේද කියල මම නොදන්නවා උනත් මම විඳින්න වරම් නැති උනත් මම හදවතින් ආශිර්වාද කරනවා මගේ ඒකපාර්ශ්වික ආදරේට එයාගෙ දරුවා එක්ක හැමදාම ආදරෙන් ඉන්න ලැබෙන්න කියල....එයා සතුටෙන්නම්...එයා දිහා බලල මාත් සතුටෙන්....ඒක තමයි මගේ ආදරේ....
මං දන්නවා මං දුවන්නෙ මිරිඟුවක් පස්සෙ....ඒත් ඒ මිරිඟුවට මං ආදරෙයි....මට ජීවිතේ දුන්න....මට ජීවිතේ කියා දුන්න ඒ මිරිඟුවට මං ආදරෙයි....හැමදාටම....
𝓣𝓸 𝓫𝓮 𝓬𝓸𝓷𝓽𝓲𝓷𝓾𝓮𝓭
YOU ARE READING
නොහිමි
Short Story"දේවා....හිතකට ආදරේ කියන එක දැනෙන්නෙ එකපාරයි....මට ඒක දැනුනා...මම පුරවල ආදරේ දුන්නා....තවමත් දෙනවා....ඒ ආදරේ මට තව කෙනෙක්ට බෙදන්න ඕනි නෑ ...." _______________________________________ නොහිමි සෙනෙහස් × විහාර Start - 2023.01.25 End - 2023.01.25
