Forbidden love

#meisjes

Ik kwam dichterbij haar en legde een hand op haar schouder. "Cv Caro, je verdiend da echt niet hè dat weet je". Caro hoorde mij niet omdat ze nogsteeds zo hevig aan het paniekeren was. "Hey Caro, diep inademen" Caro haalde diep adem "en weer uitademen" Caro ademde weer uit. Zo ging het nog een paar keer door totdat ze rustiger werd. Ik zat nog gehurkt voor haar maar besloot naast Caro op de grond te zitten. Ze kijkt opzij en lacht zachtjes naar me. M'n hart kon niet anders dan haar een knuffel geven. Dus sloeg ik m'n arm om haar heen.

-Caro
Na een tijdje was ik weer wat gekalmeerd. We zaten nogsteeds op de grond en Emma sloeg haar dichtbijzijnde arm om mij heen.  "Toch niet zo stoer Emma ;)" zeg ik geplaagd tegen haar. Ze haalde snel haar arm weg en rolde met haar ogen. "Hallo ik heb jou wel geholpen eh seut, ik zal maar zwijgen als ik jou was" zei Emma. Ik zag dat ze haar lach eigelijk niet kon onderdrukken en na 5 seconden lacht ze idd. Het deed me goed Emma te zien lachen, want vandaag heb ik nog geen glimlach op haar gezicht gezien. "Zullen we naar t parkje gaan?" Vroeg ik aan Emma. Emma knikte en we gingen naar het parkje toe. Ik op de fiets met Emma achterop want haar band was lek.

Aangekomen bij het park zoeken we een leeg bankje op.

-Emma
"En waarom zitten we hier precies?" We waren in het parkje en hadden een leeg bankje gevonden. Caro wou met mij hier naartoe maar ik weet nogsteeds niet waarom.

-Caro
"Uhm ja, waarschijnlijk ga je me echt haten maar, ik maak mij gwn zorgen om jou Emma." Zeg ik voorzichtig. Ik zie Emma met haar ogen weg rollen. Ze staarde naar de grond.  " Sorry Emma, maar ik ben nie gek eh. Ik zie da er wa is en jij hebt mij geholpen dus nu wil ik jou helpen. " zei ik tegen haar terwijl ik dr diep aankeek. "Ik had gwn mn regels" zei Emma onovertuigend. Ik keek haar met een onovertuigende blik aan. "Je bent 10 minuten weg geweest Emma, is er wat gebeurd fzo?"

-Emma
Ik wist niet wat ik moest antwoorden op al die vragen. Zal ik het Caro vertellen? Of kan ik het alleen. Ik wil het niet alleen doen, maar ik wil Caro niet lastigvallen. En zo ratelde ik door in m'n hoofd. "Sorry" is het enigste wat ik op dit moment kon zeggen. Ik staarde nogsteeds naar de grond. "Waarvoor sorry Emma?" Zei Caro bezorgd. Ze sloeg een arm om mee heen. "Hey Emma, kijk mij eens aan" ik zuchtte diep en met tranen in m'n ogen keek ik in Caro haar ogen. "Tis gwn thuis en mentaal en-" ik kon mn zin nie afmaken omdat ik in huilen uitbarstte. Caro comfortte mij terwijl ik weer rustig werd. Ze veegde mn tranen weg en op dat moment voelde ik wat, vlinders ofzo..