Forbidden love

#neeohnee

Toen ze bij Caro thuis waren gingen ze gelijk naar boven, Caro had wat water en een paracetamol voor Emma meegenomen in de hoop dat ze daardoor wat zou opknappen.

-Emma
Ik ben blij dat ik nu niet naar huis toe hoef te gaan want daar heb ik echt alles behalve zin in. Maar m'n ouders zullen zich nu wel afvragen waarom ik nie thuis ben. Het boeit me ook eigelijk niet wat ze denken want ze geven toch niet om me. "Hallo?" Hoor ik Caro tegen me zeggen. Ik had haar niet gehoord omdat ik diep in mn gedachtes verzonken was. "Sorry wat zei je" vroeg ik. Ik zie dat Caro een glaasje water en medicijnen vast had. "Hier, hopelijk voel je je snel beter" zegt ze. Ik neem de medicatie en ga op Caro haar bed liggen. Opeens hoor ik m'n gsm trillen. Niet 1 keer maar wel 10 keer. Ik kijk en zie dat het mama is...

-Caro
Emma had haar medicatie genomen. Ze was wel stiller als normaal. Niet dat ik haar goed ken maar het voelde toch anders fzo. Ze lag op m'n bed en ik kreeg een raar gevoel in mn buik. Emma die op mijn bed ligt, wow. Opeens ging haar telefoon af, het ene berichtje naar de andere. Ik zie dat Emma haar telefoon pakt en geschrokken naar de berichtjes kijkt. Ze zegt niks en legt haar telefoon weer weg. Ze staart voor haar uit. En opeens zie ik de tranen en paniek in haar ogen. Ze probeerde zich sterk te houden meer dat mislukte.

-Emma
Ik las de berichtjes op m'n telefoon en zag dat het mama was. "Emma Wolfs waar ben jij?" "Als je nu binnen 5 minuten niet thuis bent kom je de aankomende week niet meer binnen" "je bent het slechtste voorbeeld voor je zusje ooit!!!" "ik haat je Emma" en zo gingen de berichtjes nog wel door. Ik scrok me rot door die berichtjes ik verwachtte wel dat mama boos zou zijn maar zo boos? Ik leg de gsm met trillende handen weg. Ik weet niet wat  moet doen. Ik ben voor een week dakloos?? Want die 5 minuten haalde ik natuurlijk niet want van Caro naar mij op de fiets is een kwartier. Ik hielt t niet meer. Ik barste in huilen uit. Ik huil nooit maar ik weet niet wat het vandaag was. Bij Caro voel ik me gewoon meer op mijn gemak ofzo.

-Caro
Het brak mn hart Emma zo te zien. Ze ziet er zo moe en bleekjes uit en opeens begint ze weer te huilen. Ik kom naast haar zitten en sla m'n arm om haar heen. "Hey Emmatje wat is er aan de hand? van wie waren al die berichtjes?" Emma kijkt me aan maar kijkt ook weer snel weg. "Gwn mama" zegt ze. Ik wist natuurlijk dat haar thuis situatie niet goed was en aan Emma haar reactie te zien beloofde het ook niets goeds. Emma zuchtte en pakte haar telefoon en gaf deze aan Caro. Ik las de berichtjes en schrok zo erg. "Emma dit is toch niet normaal?!" Ik weet niet wat ik nogmeer hierop moest zeggen. "Blijf vanavond maar bij bij thuis, ik pak gelijk een pyjama voor je". Besluit ik na een paar seconden stilte te zeggen.

-Emma
Ik zag dat Caro geschrokken was wat ook wel logisch is. Ik ben wel echt blij dat ik hier vannacht mag blijven. Caro pakte een pyjama voor mij. een wit croptopje met zwarte lijntjes aan de zijkant en een grijze joggingbroek. Ik keek geschrokken naar het topje. Ik durf dat helemaal niet te dragen, ik ben daar te lelijk voor, dat staat mij niet zei ik in m'n hoofd. Maar Caro gooide t al naar me toe.