Mutasyon

3.Bölüm

        KAPANMAYAN HASRET

Çakıl'la beraber diğerlerini düşünmeye devam ettik belki soyisimlerini bilsek işimiz daha kolay olurdu fakat sadece Hazar'ın soyismi aklımdaydı "𝓗𝓪𝔃𝓪𝓻 𝓤𝓼𝓵𝓾 "bunu

Çakıl'la paylaştığımda cebinden telefon'unu çıkardı sosyal medya dan bakıcağını söyledi ama düşündüğüm gibi tanıyamadı.Bir süre daha sessizliğimizi koruduk karnım acıktığında mutfağa doğru ilerledim güzel bir makarna yapmaya karar verdim.

Çakıla tatdırdığımda bu konuda gerçekten iyi olduğumu söyledi sosuna ayrı bayılmıştı o günü evde düşünürek geçirdik.

Sabah olduğunda Çakıl'la beraber evden çıktık "Ay Işığı yetiştirme yurdu" ile ilgili araştırma yapmak için kütüphane'ye gittik.

İlk baktığımız adres'iydi ben adres'i yazıp yurd'a gitmek için çıktım. Çakıl ise araştırmaya devam ediyordu.

"Ayışığı Yetiştime Yurdu" yazısını gördüğümde kendime biraz zaman tanıdım gözlerimi kapattım kapıdan girmek için hareket ettiğim de bahçe de kirli beyaz elbiseyle ağlayan küçük kızı gördüm "𝓴𝓮𝓷𝓭𝓲𝓶𝓲 " Ağlıyor boynun da asılı olan papatya'lı kolye'yi tutuyordu birilerini özlemiş gibi'ydi ya da birini gözleri kapıdaydı .Bekliyordu.

                           ***

Güvenliğin sesiyle küçüklüğüm ortadan kayboldu dönüp güvenliğe baktığımda samimi bir gülümsemeyle bana kapıyı açtı.

Yurdun koridorunda ilerlemeye başladım her adımda hafıza'mda anılar canlanıyordu. Ağlama sesleri, gülüşme sesleri, kavga eden çocuklar, oyunlar oynayanlar, hepsini hatırlıyordum ama isimleri, isimlerini hatırlayamıyordum. Müdüre annenin odasına geldiğim de değişmiş olucağını biliyordum zaten ama benim amacım kamera kaydı ya da oniki yıl öncesine dayanan bir evrak ve arkadaş'larımın dosyası kapıyı tıklatıp içeriye girdim.

Kızgın bakışlı umursamaz bir müdüre. Bizim zamanımızdaki müdüre de iyi sayılmazdı , her birimizin korkusunu bilir cezalarını ona göre verirdi. Bir süre bakıştığımızda ilk konuşan ben oldum "bu yuvada sekiz yaşına kadar kaldım oniki yıl önce kaçırıldık bunun için bilgi edinmek istiyorum ve o zaman yurt ta kalan çocukların bilgilerinin yazılı olduğu dosyayı istiyorum. "

Üstten bakışlar atarak kurduğum cümleyi duymamış gibi davranarak beni görmezden geldi ama elim boş çıkmıyacaktım bu kapıdan gözlerine ısrarla bakmaya devam ettiğimde içten bir nefes vererek gözlüklerini çıkardı " o çocuklar kaçırıldığında müdüre Elif Hanım hapise girdi "dedi.Şaşırdım, (!) şaşkınlığımı gizleyemedim bize yapılanlarda onundamı parmağı vardı bu nasıl bir oyundu?aklım artık almıyor devam edin dedim.

Ayağa kalkarak kilitli olan dolabı açtı en altında eskimiş hatta yüzeyinde bile yırtıklar olan evraklar çıkardı heycanla ayağa kalkarak elinden hızlıca aldım bizdik, bizim dosya'ları mızdı ilk olarak kendimi buldum çünkü neden yurd'a bırakıldığımı o kapıya ağlayarak bakarak kimi beklediğimi merak ediyordum ama bunu bu oda da yapmıyacaktım daha sonra tekrar geliceğimi belirterek odadan hızlıca çıktım.

                           ***

Koşmayı bıraktığmda yuva dan oldukça uzaklaşmıştım önce Çakıl'ın yanına gitmem diğer çocukların bilgilerini onunla da paylaşmam lazımdı tekrar koşmaya başlayarak kütüphane'nin yolunu tuttum.

Kütüphane'ye geldiğim de Çakıl hâlâ bilgisayarı'n başında bir şeyler not alıyor araştırmaya devam ediyordu, yavaşça yanına gidip oturdumda umutla gözlerime baktı , bende aynı şekilde ona baktım.

Yine ilk konuşan ben olmuştum evrakları aldığımı söyledim müdüre anneden bahsedemedim ben de dahil hiç birimiz buna hazır değildik eminim. Evrakları önümüze aldığımızda ilk "𝓛𝓪𝓻𝓪'𝔂ı" bulmuştum "𝓛𝓪𝓻𝓪 𝓑𝓪𝓻𝓫𝓪𝓻𝓪" soyismi Barbaraydı acaba babası yabancı mı diye düşünmeden edemedim. Gözlerimin önüne Lara'nın titreyen halleri geliyordu, onu en son orada görmüştüm Çakıl arama butonuna "Ay Işığı yetiştirme yurdu Lara Barbara" yazdı ekranda hepimizin toplu olarak çekildiği bir fotoğraf çıktı tertemiz kıyafetler giymiştik o günü hatırlıyordum müfettişler gelicekti o yüzden bize önem vermiş kıyafet dağıtmışlar hatta saçlarımızı taramışlardı.

Bir kaç dakika ikimizde nefes almadan fotoğrafa bakmaya devam ettik. Kırkiki çocuk vardı ona rağmen onları gördüm ikizleri Kayra her zamanki gibi Kayla'nın elini sıkıca tutmuş olabilecek her şeye hazır bekliyordu

Lara dan sonra bakıcağımız ilk kişiler ikizler olucaktı.

Çakıl'a döndüğüm de bir noktaya bakıyordu baktığı yere baktığımda onu gördüm "kahve gözlerinde acı, özlem, nefret olan o çocuk 𝓗𝓪𝔃𝓪𝓻 𝓤𝓼𝓵𝓾".Çakıl öyle bir özlemle bakıyordu ki bende özlemiştim ama Çakılın gözlerinde gördüğüm şey çok farklı "ᴀşᴋ" aşk mıydı bu ne zamandır beri , sekiz yaşından mı yoksa daha küçük mü o an Çakıl'a olan bakışlarıma daha fazla acı yerleşti ikimizde zamanında kardeş olarak gördüğümüz kişileri arıyorduk ama bunun yanında Çakıl sevdiği adamı mı arıyordu.?