အပိုင်း 3။
တစ်ရိပ်ရိပ်နဲ့မူးလာတဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ လင်းခက်မောင် ထရပ်လိုက်သည်။
သူအမူးလွန်နေပြီမို့ သူငယ်ချင်းတွေကိုနှုတ်ဆက်ကာ အိမ်ကိုပြန်လာကြသည်။
သခင်လည်း ကားထဲကနေ သူ့ဖေဖေကို အိမ်ရဲ့အိပ်ခန်းကိုသယ်လာသည်။
အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သူ့ဖေဖေရဲ့ မျက်နှာကပန်းရောင်သန်းနေပြီ။
သခင်လည်း ဆေးစွမ်းပြနေပြီဆိုတာသိနေပြီမို့ ပြုံးလိုက်ရင်း ဖေဖေကို အကျီတွေချွတ်ပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် သူ မထိသင့်တဲ့နေရာတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးတွေက ပြေးလွာနေသည်။
လင်းခက်မောင်သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သခင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်သည်။
"အိုး။ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဖေဖေရဲ့"
"အာ့။ ဟာ့"
သခင်ပြန်ဖြေချိန်တောင်မရလိုက်။ဖေဖေကသားရဲတစ်ကောင်လို သူ့ပေါ်ခုန်အုပ်ကာ အကျီကိုဖွင့်ပြီး နို့သီးတွေကိုကိုက်ချေလိုက်သည်။
သခင်မှာ မခံစားရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ အရသာကြောင့် မျက်လုံးတွေကချက်ချင်းရီဝေသွားကာ တစ်အားအားအော်နေတော့သည်။
"အာ့ ဟား ကောင်းတယ် ဖေဖေက သားရိုင်းကြီးလိုဘဲ သခင့်ကိုစာမဲ့သားရိုင်းကြီး အင့် ကြမ်းကြမ်းလေးလျက်ပေး အား မိုက်တယ် ဟင့်"
လင်းခက်မောင် အသံတွေကြားနေရပေမဲ့ သူ့ကိုယ်ကိုမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ စိတ်အလိုလိုက်နေမိတော့သည်။
ပြီးတော့ရှေ့ကကိုယ်လေးကလည်း အရမ်းအရသာရှိသည်။
သူတစ်ကိုယ်လုံးဝါးမျိုပစ်ချင်သည်။ ထို့နောက်ကျန်နေတဲ့ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ကာ ပေါင်ကိုဖြဲလိုက်သည်။
"ဒါက ??"
......
