İKİMİZİN GALATASARAY'I

Sürtüşme

DİDEM'DEN

Yüzüme vuran ışıkla gözlerimi kırpıştırdım. Yavaş yavaş bilincim yerine gelirken kıpırdanmak istedim ama elimin üzerindeki ağırlık beni duraklattı. Gözlerim oraya kayarken gördüğüm sarı saçlar ve kusursuz yüz beni şaşkına çevirdi. Aktürkoğlu'nun hala ne işi vardı burada. Hem de kafası elimin üzerinde yerde uyumuş şekilde? Daha sonra sehpanın üzerindeki kaba kaydı bakışlarım. Su muydu o? Ve sonunda Alnımdaki bezin varlığını fark ettim. Bu da neyin nesiydi?

İyice kendime gelmeyi beklerken kıpırdamadım. Aklıma dün gece gelirken en son neyi hatırladığımı düşünmeye çalışıyordum. Çorba içmiştim sonra da uyumuştum. Fazlası yoktu. Başımdaki beze bakılırsa ateşlenmiş olmalıydım. Kerem de baş ucumda olduğuna göre gece yanımda kalmış ve bana bakmıştı. Benim için gitmemişti.. Aktürkoğlu neden bu kadar mükemmelsin?

Yüzüme kocaman bir tebessüm konarken karşımdaki saat dikkatimi çekti. 7 ye geliyordu. 1 saate antrenman vardı. Yani Kerem'in artık uyanması gerekiyordu. Ne kadar istemesem de... Başının altında olmayan elimi omzuna götürdüm. Hafifçe dürttüm. Korkmasındı.

"Kerem..."

Birkaç sefer daha seslendikten sonra mırıldanmaya başladı.

"Hadi, kalk artık."

Kafasını hafif kaldırıp çenesini yasladı bu sefer elime. Fazla tatlılık içeriyor bana da yazık! Gözleri yarı açık bana bakıyorken gülümsedi.

"Günaydın.."

Aynı şekilde karşılık verdim tebessümüne.

"Günaydın."

Kafasını kaldırıp eliyle yüzünü sıvazlayıp bana döndü.

"İyi misin sen?"

Kafamla onayladım onu. İyiyim dememe rağmen bi an olduğu yerden doğrulup bana yaklaştı. Eli alnımı bulurken yüzü çok da uzağımda değildi. Ben donmuşçasına gözlerimi ondan ayıramazken o hafif çattığı kaşlarıyla direk alnıma bakıyordu. Daha sonra elini çekmeden gözlerini bana çevirdi.

"Ateşin yok."

Hala uzaklaşmamıştı.

"Öyle mi?"

O da neye uğradığını şaşırmıştı.

"Hı hı."

"Anladım."

İkimiz de ufacık bir hareket yapamıyorduk. Öylece kitlenmiş gibiydik. Aklıma saat gelince gözlerimi kaçırıp duvardaki saate baktım.

"Antrenman saati yaklaşıyor.."

Bakışlarını kolundaki saate çevirdi.

"Haklısın, ben gitsem iyi olacak sanırım."

Keşke bir de hafif uzaklaşsan.

"Tabii, her şey için teşekkür ederim bu arada. Beklemişsin o kadar başımda."

Omuz silkti. Ay biraz uzaklaş be adam nefes alamıyorum!

"Önemli değil."

Geri çekilip ayağa kalktı eş zamanlı olarak ben de derin bir nefes aldım. Saçma salak bir etkisi vardı yakınlığının. Kafamı sağa sola sallayıp ben de arkasından ayaklandım. Bunu gören Kerem kaşlarını çattı.

"Sen neden kalkıyorsun?"

Saati gösterdim.

"Antrenmana 1 saat kaldı ya hazırlanmam lazım."