Todesspritze

7: sieben

İyi okumalar.

.
.
.
.

Jungkook

Taehyung ile içeri girdiğimizde salona geçip oturduk.

"Artık ellerimizi çözer misin Taehyung?"

"Şey sana bir şey söyleyeceğim ama kızma."

Derin bir nefes verip ona baktım.

"Noldu?"

"Şey ben, ben anahtarları kaybetmişim."

"NE!? NE DEMEK KAYBETTİM!?"

"Kızma demiştim."

Derin derin nefesler alıp sakinleşmeye çalıştım.

"Kızmadım, sadece biraz şaşırdım. Nerede kaybettin anahtarları? Söyle bana?"

"Bilmiyorum, cebime koymuştum şimdi yok."

Sinirlerime hakim olmaya çalışırken gülümseyip Taehyung'a baktım ve dudaklarımı ısırdım.

"Peki şimdi ne yapacağız Taehyung beyciğim?"

"Benim için hava hoş."

Gülümseyerek bana baktığında güldüm ve başına hafifçe vurdum.

"Aptallaşma ve bizi çözmenin bir yolunu bul."

"Sen böyle durumlardan kaçmakta usta değil miydin?"

"Sen çözeceksin. Sen bağladın, sen çözeceksin."

"Ama çözersem yine ayrılacaksın benden."

"Taehyung bak sinirleniyorum."

Bileğimi tutarak beni kendine çekti ve önüme gelen saçlarımı parmaklarıyla geriye çekerek kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Sinirlenince çok tatlı oluyorsun."

Gözlerine bakıp elimi yanağına götürdüm. Tam dokunacakken elimi geri çekip derin bir nefes verdim. Elimi geri çektiğimi gören Taehyung hızlıca elimi tutup yanağına koydu.

"Seni çok özledim."

"Taehyung, yapma biri görecek."

"Görsün."

"Olmaz öyle, geri ver elimi."

"Gitme Jungkook'um, bırakma beni."

"Gitmeyeceğim, söz veriyorum."

"Gerçekten mi? Tekrar sevgilim mi olacaksın?"

Kalp atışlarımın göğsüme vuruşu artarken dolu gözlerimle Taehyung'a baktım.

"Sana inanmak istiyorum Taehyung ama korkuyorum. Tekrar aynı şeyleri yaşamaktan çok korkuyorum. Onca zaman geçse bile hâlâ çok erkenmiş gibi geliyor. Ben tekrardan sana nasıl güveneceğim?"

Ellerimi tutup parmaklarımın her birine teker teker öpücükler kondurdu.

"Biliyorum Jungkook'um biliyorum. Ama sana yemin ederim ki anlattıklarım gerçek. Hatta sabah geldi tartıştık. Lütfen inan bana, benim gözüm senden başkasını nasıl görür ki?"

"Peki Taehyung."

"Bu evet demek mi?"

Gülümseyip başımı salladım ve bağlı olmayan elimi boynuna doladım ve onu kendime çekip sıkıca sarıldım.

Yıllar sonra o kadar iyi gelmişti ki. Kokusu burnuma dolarken hıçkırarak ağlamaya başladım. Gerçekten çok özlemiştim onu. Size demiştim biraz daha kalırsam ona kapılacağımı ve Taehyung konu olunca dünyanın en aptal insanı olduğumu.