30.09.2017
Elipto Sarayı'na çok az yolumuz vardı.Oraya gidince artık normal yaşadığım gibi yaşamayacakmışım.Saçmalık.Ayrıca şimdiden oradan nefret etmeye başladım bile ama Cloria Adası'ndaki tüm benim gibiler eğitiliyor.Bende tabiiki bunu istemiyorum.Şuana kadar hiç arkadaşım olmadı ve evet ben Laurel Milana.Hiçkimsesiz ve kalbi kararmış hiçte sıradan olmayan bir kız.Tek hedefim Bana travmamı yaşatan o katilleri bulup
görülmemiş bir intikam almak.Zamanı gelince bunu yapacağım.
Arabadan inince beni hiçte alışık olmadığım bir görüntüyle karşılaştım.Normalde hep yalnızım.Ama burada hemen hemen benim yaşlarımda bir sürü insan vardı.İçeri girince nazik bir adam karşıladı ve beni eğitmenimle tanıştırdı.İyi anlaşacağımızı düşündüm.Gerçi burada ne yapacağımı bilmiyorum.Bu sarayda değişik olan Minliho Adası'na geçiş sağlamasaydı.Bu yüzden burası önemli bir yer.Cloria Adası'nda önemli yerlere saray deniyor.Yoksa daha önce hiç saray görmedim.Adam beni aşağıya indirip işlemlerimin yapılması için bir kadının yanına götürdü.Burada uzun bir süre kalacağım gibi görünüyor.Kadın bilgilerimle işlemleri yaparken bende içecek birşeyler almaya gittim.Boğazım kuruduğu için acımaya başlamıştı.Sıraya girdim ve beklemeye başladım.Kahretsin bu sıra niye bu kadar uzun?Uzun bir beklemeden sonra sıra bana gelirken koyu saçlı bir çocuk önüme geçti."Ne yapıyorsun burada sıra var görmüyor musun?"dedim yavaş bir şekilde omzuna vurarak.Beni süzdü ve hiçbirşey olmamış gibi önüne döndü."Ne kadar süredir sıra bekliyorum biliyor musun sen?Beni ciddiye alsan iyi olur!"Bu sefer bağırıyordum.Aynı zamanda sesten dolayı yemek sırasındakilerde bir bana bir çocuğa bakıyorlardı.Umrumda değildi çünkü hala bağırmaya devam eduyordum."Şimdi arkaya geç ve beklemeden önüme geçmeye kalkma! dediğim gibi ciddiye alırsan senin için iyi olur."Şimdi daha çok bağırıyordum ve çocuğa saç baş dalacak gibi gözüküyordum.Çekik olan gözlerimi dahada kıstım ve arkayı
gösterdim.Çocuk çekinmişe benzedi ama yinede yüzündeki o küçümseyici ifade kaybolmuyordu.Arkaya geçmek yerine koyu mavi tonundaki gözlerini devirerek yemek bölümünden çıktı.Bende içeceğimi alıp boş bir banka geçtim.Daha demin ne hissettiğimi bilmiyordum.Düşüncelerime yoğunlaştığım sırada bir çift yeşil göz gözlerimle buluştu.Saçları sarı,yüz hatları belirgin,yanakları kızarmış bir kız yanıma oturdu."Ben Elina seninle tanışmak istedim."dedi.Bende"Adım Laurel memnun oldum."dedim.Elina sıcak bir tebessümle karşılık verdi."Daha demin yerin dibine soktuğun çocuk Darell'di farkındasın değil mi?"dedi."Kim olduğu umurumda bile değil.Sıramı alması saçmalık.Sıra beklemek istemiyorsa yemek yemesin."dedim.Elina ise"Darell genellikle çekilmezdir.Arkadaşım ve aynı eğitmenden ders alıyoruz.Kızlar peşinden koşuyor.Bazıları ondan senin tersine çekiniyor.Birde arkadaş grubu var.Aramızda kalsın ama ben Lucas'ı seviyorum."Elina'yı dikkatle dinledim.Demek ismi Darell.Belkide bu karşılaşma son karşılaşmamız değildir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZ İNTİKAM
Teen FictionAnnesinin katilini bulmak için gizli sırları olan bir sarayda eğitilmeyi göze alan Laurel,yaşam mücadelesinde aşk hayatının içine giriş yapar.Ama daha önce yaşamadığı bu duygunun ona neleri getireceğinden haberi yoktur.