Ben Deniz 17 yaşındayım şuan bu satırları bir AKILHASTAHANESİ'nin en ıssız köşesinde yazıyorum.Buradaki insanlar çok garip.
Ahh şuradaki adam kendisini bir salatalık sanıyor,garipliği geçtim yaratıcı bile değiller.
Tamam şimdi birçoğunuzun akılında olan o soruyu cevaplıyorum.
17 yaşında Akılhastahanesinde ne işin var????
Kendimi baştan tanıtıyorum;
Ben Deniz 17 yaşında bir 11.sınıf öğrencisi olması gereken ama akılhastahanesinde yatan bir kız benim burda olmam diğerleri gibi akılhastası olmak veya kendi yetkimi kaybetmek gibi bir şey değil.
Benim sorunum daha büyük.
Bana uzun süre dokunan insanlar ya oracıkta yada gizemli bir şekilde ölüyor.
Kısa süre dokunan insanlar ise acı çekiyor,hemde çok dehşetli bir acı.
Ailem bu durumu farkettiklerinde önce beni odama kilitlediler hatta evden taşınıp beni eve kilitlemeyi bile düşündüler,seslerini rahat bir şekilde duyabiliyordum konuşmalar hatırladığım kadarıyla şöyle ilerliyordu;
"Al işte bir bu eksikti,ben dedim sana o çiftliğe gitmeyelim diye zehirli yılanlar vardır diye kaç kere dedim he kaç kere"
"yahu biraz sakin ol"
"nasıl olayım Mehmet kızın adam öldürüyor"
Kızın mı şimdi babamın kızı olmuştum
"Katil değil en azından"
"katil olsa ne yazar Mehmet kızıma dokunamıyorum,sarılamıyorum , öpemiyorum kızımı canım kızım diyip bağrıma basamıyorum"
Annemin ağladığını duyabiliyordum gözlerim dolmuştu gözyaşlarımı silerken babamdan ses çıktı
"Ya Gülten sakin ol bir çözüm bulalım,taşınalım onu eve kilitleyelim mesela"
"Saçmalama Mehmet.....tamam ben ne yapacağımı biliyorum arıyorum ben"
"kimi arıyorsun"
"akıl hastahanesini Ömer bey o bakar kızımıza"
Annem bunları ağalayarak söylüyordu biliyorum ki oda istemiyordu ama yapacak birşey yoktu onların iyiliği için,onların sağlığı için bunlar olması gerekiyordu.
İşte sırf bu yüzden bu saçmasapan insanlarla aynı çatı altındayım.
"Ben katil değilim ben onları öldürmedim onlar kendini öldürdü" bunu hergün tekrarlıyorum
Saat 21.05 odama gidip uyuyacağım ki sabah erken kalkıp kafa dinleyeyim
Tam yerimden kakıcaktımki bir adam üstüme koşmaya başladı
"Hayır hayır BANA DOKUNMA!!!!!!" sesim okadar gür çıkmıştı ki herkes biran susup bana bakıyordu doktorlar gelip kontrol etmeye başladı
zavallı adamcağız yerde acı içinde kıvranırken hızlıca odama gittim kapımı kapattım.Düşündüm yaptığım doğrumuydu adam benle temas etmişti ve acı çekmişti
Kendimi toparladıktan sonra yaptığımın doğru olduğunu fark ettim sonuçta ölmesinden daha iyi bende böyleyim yapacak birşey yok BANA DOKUNMA dedim dokundu BANA YAKLAŞMA dedim yaklaştı suç onda ve yeniden tekrar ediyorum
BEN KATİL DEĞİLİM BEN ONLARI ÖLDÜRMEDİM ONLAR KENDİNİ ÖLDÜRDÜ
BEN KATİL DEĞİLİM BEN ONLARI ÖLDÜRMEDİM ONLAR KENDİNİ ÖLÜRDÜ
BEN KATİL DEĞİLİM BEN ONLARI ÖLDÜRMEDİM ONLAR KENDİNİ ÖLDÜRDÜ
BEN KATİL DEĞİLİM BEN ONLARI ÖLDÜRMEDİM ONLAR KENDİNİ ÖLDÜRDÜ
belkide binlerce defa tekrar ettim yatağa uzanırken gözlerimi kapattığım gibi uyudum
(Sabah)
Saat/ 06.28
Gözlerimi açtığımda saatin 06.28 olduğunu fark ettim burdaki 1.ayım dolmuştu belkide tamam abartmış olabilirim en fazla 19 gün
Hemen koridora çıktım
Dinlenme alanında girip bir sandalyeye oturdum televizyon izlemeye başladım
Biryandanda ağlıyordum ben bu hallere nasıl düştüm diye arkamdan bir ses geldi arkamı döndüğümde doktorum Ömer beyi gördüm
Yanıma oturdu ve dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı;
"Ah güzel kızım,nasılsın piskolojin yerindemi daha iyimisin?"
"Son zamanlarda kendimi diğer insanlarla karşılaştırdığımda kendimi anormal birisi olarak görmeye başladım"
"Hayır sen burada yatan insanlara bakılırsa gayet normalsin"
Göz yaşlarımı tutamadım
"Ozaman neden burdayım gayet normalsem neden burdayım"
"Seni anlıyoru-"
Sözünü kestim gözlerimden akan yaşların yere damlamasını aldırmadan konuşmaya devam ettim
"Hayır beni anlamıyosun,beni kimse anlamyo kimse benim yaşadığımı yaşamadı yaşamıyacakta ben kimseyle konuşamıyorum yanlışlıkla temas ederim diye en son konuştuğum insan giderken bana sarıldı kurtaramadım kendimi oracıkta öldü,kim yaşadı bunları sen yaşadın mı da beni anlayacaksın söyle durma...söyle"
"Haklısın...sana bir iyi haberim var"
Göz yaşlarımı silip doğruldum
"Ameliyat ile bu yaşadıklarını çözebiliriz eski haline geri dönebilirsin"
O an okadar mutlu oldum ki az kalsın sarılıyordum
"Tamam nasıl bir ameliyat"
"Odama gel birkaç dosyadan örnekler gösteriyim"
Ömer beyin odasına girdik detaylı bir şekilde bana anlattı
"Ee giricek misin...yoksa zaman mı verelim"
"Ben zaman istiyorum çünkü çok zorlu bir ameliyat"
"Tamam 1hafta süren var"
1 hafta süre mi yani bu 1 hafta daha burada kalacağımı gösteriyodu
Odadan çıktığımda ameliyata girsem mi girmesem mi diye düşünüyordum
Ben buna hazır mıydım???
Başarabilir miydim???
===================================
Merhaba bu benim 1.
Kitabım inşallah beğenirsiniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unuymayınn🤍
Siz Deniz'in yerinde olsanız bu amilyaata girer misiniz?
Sizce Deniz amilyata gircek mi!!
(Birdahaki bölüm görüşürüzzz🥹🤍🎧)
(1.BÖLÜM SONU)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA DOKUNMA/orjinal
Teen FictionYollarımız ayrı düşecekti ama biz ayak izlerimizden birbirimizi yolun tam ortasında bulacaktık o benim bende onun kaderiydim
