BANA DOKUNMA/orjinal

16.Bölüm/Küçük Bir Öpücük

Yukarıdaki şarkı bölüm içerisinde geçiyor

Yorumlar ve beğenileri bekliyorum iyi okumalarr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Benim güzel sevgilim*

Gözlerimi açtığımda bir hastahane odasındaydım,yataktan sarkan elimi tutan kişiye bakmak için kafamı çevirdim çünkü bu Eren'imin eli değildi.

Elimi tutan kişinin Suzan abla olduğunu görünce içim rahatladı çünkü elimi bir başkasının tutması Eren'e ihanet etmek gibi olurdu.

Suzan abla uyandığımı görünce konuşmaya başladı

"Uyandın mı kızım"

"Hı hı"

"Birşeyin varmı,karnın ,başın,miden bulanıyor mu" aslında hepsi vardı ama hızlıca bu hastahaneden çıkmam lazımdı

"Hayır bir şeyim yok....ne zaman çıkabileceğim"

"Bir kaç güne çıkarsın herhalde kuzum ama uzunda sürebilir"

"Suzan abla....sana verdiğim kağıt yanındamı üzerinde bir numara yazıyordu ya hani o"

"Evet ablacım cüzdanımda"

"Verebilir misin"

"Tamam ablacım bekle veriyorum"

Cevap vermedim ve cüzdanından kağıtı çıkaran Suzan ablanın elinden kağıtı hızlıca çektim

"Sağol"numarayı girmek için yatağın yanındaki çekmeceye uzandım ve telefonumu aldım ne bir arama ne de bir bildirim vardı

"Kimsenin haberi yok mu hastanede olduğumdan"

"Hayır annen ve babanın haberi var"

"Onlar benim annem ve babam değil!!"

"Ah pardon Denizciğim unutmuşum affet"

"Tamam sorun yok"

Eren'i önce bende olan kayıtlı numarasıyla aramaya kaktım ama numarası silinmişti

Ardından kağıtta duran numarayı klavyeden çevirdim ve aradım bilerek özel numaradan aramıştım

Telefon 3.çalışında açıldı

"Alo"dedi tekdüze bir sesle bu onun sesiydi bu Eren'imin sesiydi

"Alo"diye tekrar etti telefondaki mükemmel sese sahip olan Eren'im

Cevap vermedim ve tekrar etti

"Alo....cevap vermesseniz kapatıyorum"

"Alo"dedim çaresiz bir sesle ve sözüme devam ettim
"Nerdesin...neden yoksun Eren beni bırakıp gittin mi sırf o adam yüzünden beni bıraktın mı"

"Deniz sevgilim seni seviyorum"

Ve o lanet olası ses geldi

Dıt dıt dıt

Telefon kapanmıştı telefonu kapatmıştı BENİM TELEFONUMU KAPATMIŞTI HEMDE YÜZÜME KAPATMIŞTI

Ben hayatım boyunca güçlü kalmaya çalışmıştım taki bu zamana kadar artık ne güçlü kalabiliyordum ne de mutlu olabiliyordum çünkü benim herşeyim olan Eren'im yanımda yoktu,belki birgün yine şans eseri karşılaşırdık herzaman dediğim gibi o benim bende onun kaderiydim Dünya yuvarlaktı ve biz karşılaşıcaktık zorunluyduk ve karşılaşmak zorundaydık

Eren'i eblkide binlerce aradım ama açmadı ardından Suzan ablanın telefonundan aradım ama sadece kulaklarımda yankılanan ses şu oldu
ARADIĞINIZ TELEFON NUMARASI KULLANILMAMAKTADIR ne numarasını mı silmişti,hattını mı kapatmıştı ve sırf ben onu aradığım içinmiydi bunların hepsi
O gün sadece ağladım yorganımın içine girip ağladım hatta bir keresine şöyle dediğimi hatırlıyorum.

"Öfff bu hastane yorganlarıda ne biçim kokuyor doğru düzgün ağlıyamıyorum"diyerek birdaha ağlamıştım.

(8AY SONRA)

"Benim güzel sevgilim"diye başladım yazmaya "nerdesin kimlerlesin bilmiyorum belkide beni unutmuşsundur onu da bilmiyorum ama şunu biliyorum ki seni çok seviyorum, sen bana yollarımızın ayrı düşeceğini söyleyeli 8ay oldu koskoca 8ay,seni çok özlüyorum son zamanlarda belki kelimesini çok kullanmaya başladım sen gittikten sonra hayatım değişti.Artık benim için hiçbirşey net değil ben senin beni bırakmayacağını kesinlemiştim mesela,o yüzden bana seninle ilişkimi soranlara 'belki ayrılabiliriz hayat bu' demek yerine 'hayırr biz çok mutluyuz'derdim bilir misin?,o güzel ellerinin başka bir el tutmaması,o güzel gözlerinin başka gözlerle buluşmaması,o güzel dudaklarının arasından benim harici kimseye güzel sözler çıkmaması,o güzel saçlarına benim harici kimse dokunmaması dileğiyle sevgilim...bugün uyandım ve yanımda sen yoktun
sevgilerle ~Deniz" defterin kapağını kapattım ve çalışma masamdan kaltım ve yatağıma uzandım kulaklığı takıp son ses bir şarkı açtım şöyle diyordu şarkı
O güzel gözlerin döndürüyor başımı aklıma her şarkıda Eren geliyordu büyük ihtimalle buda hayatın bana oynadığı bir oyundu

Artık Suzan ablanın evinde kalıyordum ama bedenim evde olsaydı da ruhum hâlâ evime varamamış kalbim ise Eren'i bekliyordu.ARADAN TAM 8AY GEÇMİŞTİ !!8AY!! 8aydır kokusunu içeme çekemiyor,nefes alış verişlerinin ritmini hatırlayamıyordum.Belkide kokusu değişmişti traş losyonunu değiştirdiği için,belkide nefes alış verişleri daha hızlanmıştır.Belkide bunların değiştiği gibi hayatıda değişmiştir benden sonra...

Son zamanlarda hep belki diyordum mesela Suzan abla şöyle diyordu
"Deniz dışarı çıkalım mı hava çok güzel 1 saate işim biter"
"Belki çıkarız"diyordum mesela.

Belki diyordum hep çünkü hayat bir oyun bunu hep söylüyorum.Hayat bir oyun ve bizde bu oyunun içindeyiz ve bu oyunda boşrol veya figüranız,belkide bir figürandan daha küçük,bir başrolden daha büyük bir oyuncuyuz bu oyunda

Tekrar ediyorum hayat bir oyun ve  iyi olan değil güçlü olan kazanacak ve ben o olağanüstü gücümü kaybetmiştim.Bu gücü yeniden kazanmak için sadece Eren'imin sesi,kokusu,gözleri,ellerimi tutması ya da beni öpmesi gerekiyordu ama bu öpüşmek değildi bu bir öpücüktü normal bir öpücükte değildi o herzaman benim burnuma bir öpücük kondurduktan sonra dudaklarıma naif bir öpücük kondururdu ben bu öpücükten istiyordum ben Eren'imin öpücüğünden istiyordum