𝕰𝖓𝖉 𝕺𝖋 𝕸𝖆𝖗𝖗𝖎𝖆𝖌𝖊 | HyunLix

𝕿𝖊𝖓 - 👶🏻

1. Kişi Anlatımıyla (Felix)
6 Ay Sonra

"Hyunjin, uyan."

Ağzımdaki mango tadıyla dilimi dudaklarımda gezdirdim. Saat şu an gece 5.34'idi ve ben deli gibi mango istiyordum.

"Hyunjin..."

"Efendim sevgilim?"

"Mango?"

Hyunjin kısık gözleriyle yatakta oturduğunda komidinin üzerindeki telefonundan saate baktı. Ardından yüzünü buruşturdu ve başını yastığa geri koydu.

"Bu saatte ne mangosu..."

"Sana, git ve mango getir dedim!"

Hafif bağırmam ile of'lamış ve yataktan kalkmıştı. Odadan çıktığında mutfağa gittiğini anlamıştım.

Ama ne yapabilirim? Minik bebeğimiz bu kadar istiyorken ben nasıl dayanabilirdim ki?

Ah bu arada, bebeğin cinsiyetinden bahsetmedim. Minik bir oğlumuz olacak. Herşeyi ayarlanmıştık bile. Misafir odasını bebek odasına çevirmiştik.

Asla üzülmüyordum. Benim için kız-erkek olması ifade etmiyordu. Sonuçta yine bebekti, yine benim bebeğimdi, yine bizim bebeğimizdi.

Bir süre sonra Hyunjin geldiğinde tabakla gelmişti. Tabağı bana vermiş ve alnıma uzun bir öpücük bırakmıştı.

"Afiyet olsun bebeğim."

Elini şişmiş karnıma atmış ve okşamıştı. Ardından kafasını omzuma koyarak tekrar konuşmuştu.

"Sana da afiyet olsun, oğlum."

Gülümsedim ve dilimlenmiş mangoları yemeye başladım. Büyük bir iştahla mangoları yerken, Hyunjin ise tekrar yatmıştı. Mağara ayısı.

Ben de mangolarımı bitirmiş ve tabağı komidine koymuştum. Ardından ellerimi ıslak mendil ile sildim ve uyumaya hazırlandım.

Hyunjin bunu anlamış olmalı ki elini belime atarak kendine çekmişti. Kafamı omzuna koymuş ve boynuna öpücük bırakarak kendimi uykuya teslim etmiştim.

***

"Bebeğim ağlama."

"Sus! Sus seni parçalarım!"

İzlediğim filmdeki çift olduğu için ağlıyordum ve Hyunjin bana gülüyordu sadece. Bunun bir film olduğunu, gerçek olmadığını söylüyordu.

"Hadi ama güzelim, ağlama."

"Ağlayacağım, akşama kadar ağlayacağım."

"Ağlak bir bebek olacaksın yani? Peki, oğlumuz seninle dalga geçsin o zaman. Senin çok ağlak görecek ve seni hiç sevmeyecek."

Duyduklarım ile ağlamam durmuş, şaşkınca Hyunjin'e bakıyordum. Elim hızla karnıma gittiğinde okşamıştım.

"Gerçekten mi?"

Evet, herşeye kanıyordum. Hormonlarım ortaya çıktığından beri Hyunjin'in komik şakalarına bile inanıyordum.

"Hmhm. Seni sevmesin mi istiyorsun? Peki, sadece beni sevsin o zaman."

Tekrar ağlamaya başlamıştım. Hyunjin yine ne olduğunu sorduğunda konuşmuştum.

"Bebeğim beni neden sevmiyor?"

Hyunjin kahkaha atmış ve beni bir nevi susturmak için dudaklarımi öpmeye başlamıştı. Kısa bir süre sonra ayrıldığında, alnıma bir öpücük bırakmıştı.

"Şaka yapıyorum. Oğlumuz en çok seni sevecek, hatta bayılacak..."

Ağlamayı bırakıp gülmeye başlamıştım. Oğlumuz beni cidden bir duygu değişiminden başka bir duygu değişimine yolluyordu ama, önemli değildi.