Şiir gibi başladığım ancak devamını bir türlü getiremediğim sözlerim...
Onlar da en az benim kadar yalnız.
Ne yapsam olmadı, bir türlü devamı gelemedi. Fakat böyle de güzeller.
Bunların tarihi yok çünkü bir şiir tamamlandığında şiir olur. Tarih belirsiz sözler için değildir.
✰
Umutlarımı, hayallerimi, geçmişimi, geleceğimi çaldılar benim.
Kocaman bir boşluk oluşturdular ruhuma benim.
Geceyi bekledim, Ay'ı bekledim,
Doldursun o boşluğu diye...
★
Ayrılık dayanmış kapıma,
Sensizlik bana "hoş buldum!" diyor.
Derler gelmiş yoldaşlığa,
Yorgunluk "merhaba!" diyor.
★
Ruhumu söktüler, canımı aldılar benim,
Sonra dediler; "Ölme!"
Gülüşlerimi, sesimi, umudumu, hayallerimi aldılar benim,
Sonra dediler; "Gül!"
★
Doğduğumda yaptığım ilk şey ağlamak.
Son birkaç aydır yaptığım tek şey ağlamak.
Sanki içimdekileri akıtmanın tek yolu,
Sabah akşam ağlamak.
★
Sanki bir bardaktım, onlar içimdeki umudu görünce, fazladan olduğunu düşünerek beni kırmaya başladılar.
🩶
Yazdığım yazıların eleştrisi size ait değildir. Ben zaten yazdıklarımdan sorumluyum.
Stefan Zweig'in bir sözünü bırakıyorum buraya,
"Ben söylediklerimden sorumluyum, anladıklarınızdan değil."
Zweig misali işte.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şairin Korkusu
PoetrySadece şiir değil herhangi bir konu üzerinde yazdığım makale vb. yazılardır. İlginiz yoksa okumayabilirsiniz. İlham almak için yararlanabilirsiniz.. Normalde zaten paylaşmıştım. Eklemeler yapıp tekrar paylaştım. Ayda bir ve ya iki kere toplu bir ş...
