The Rain in Cainta (on-going)

07

Hindi ako makalalad ng maayos, nakakainis. Sobrang sakit ng paa ko, at hindi parin mawala ang pamamaga.

Uuwi akong may galos patay ako kay lola nito jusko naman talaga, hindi ko alam kung everything happens for a reason paba to or malas lang talaga akong tao

Isa patong lalaking to napaka bastos talaga, iniwan lang ako sa ospital amp! May ugali din to e napaka suplado kala mo naman kung sino, siya nanga may kasalanan kung bakit ako na sprained tapos i-iwan nya lang ako dito ang kapal talaga ng mukha!

*FLASHBACK*

"Aalis nako" saad nito na naka pamulsa pa sa pintuan na naging kwarto ko panandalian dito sa ospital

"Pwede kana raw maka alis mamaya, ako na nag bayad wala kanang gagastusin" dagdag nito "t-thank yo- naputol ang pag sasalita ko, nang bigla nitong ibagsak pasarado ang pinto.

"Ugali talaga nito, napaka bastos nakakairita" saad ko at sinapak sapak ang unan na nasa kandungan ko.

Ilang minuto pang nakakalipas ay Bigla nalang bumukas ang pinto ng kwarto at sa labas nito nakita ko ang lalaking kanina lang ay aalis na dapat.

May dala siyang pagkain, abaaaaaaaaaaa!! Pagkainnnn sakto gutom nako <⁠(⁠￣⁠︶⁠￣⁠)⁠>

"Buti naman at nagdala ka" pagsusungit ko rito "mukha kasing gutom ka, well tama naman yung hinala ko. Hindi ko libre ang pagkain, bayaran mo nalang pag nag kita tayo uli." saad nito

"Wag na, sa'yo nayang pagkain mo!!!" Saad ko at humiga nalang sabay kuha ng cellphone ko na nasa tabi lang ng kama

"Hoy babae, ako na ang sumagot sa hospital bill mo, tapos ako pa sasagot ng pagkain mo? Kapal naman ng mukha mo kung ganon, pasalamat kanga at hindi ko pinapabayaran agad 'to, kung ayaw mo huwag mo." Mariin nitong saad at tinaasan ko lang ng kilay.

Ramdam kong naka titig ito sakin at ayaw niyang alisin, hindi ko nalang siya ginantihan ng tingi dahil nag bu-busy busyhan ako sa cellphone ko.

Hindi parin ito umaalis sa kinatatayuan nito at natatakot nako, baka pinapatay nako ng binata sa isip. (⁠╥⁠﹏⁠╥⁠)

Binalingan ko ng tingin ang binatang kanina pa nakatayo sa harapan ko at pansin ko ang logo ng kaniyang uniform.

Ay shet, nakapang mayamang school pala to gagi nahiya yung uniform ko, e kasi naman yung school na pinapasukan niya sabi sabi raw na matatalino at may mga kayang tao raw ang nakakapasok doon.

Malakas na kumalam ang sikmura ko senyales na ako'y nagugutom na pero kanina pa talaga ako nagugutom, at kanina pa ko tinititigan ng lalaking to nakakatakot na ha

Matapos niyang marinig ang kabulabulabog na tunog ng sikmura ko at walang pasabing inilagay nito ang pagkaing binili sa table malapit sa kama na inuupuan ko "kainin mo, alam kong kanina kapa gutom." Saad nito

Sabagay alas dose na kasi ng tanghaling maulan nag dissmisal hindi pako naka-ka-kain nang maayos non, snacks palang na maliit na cupcakke, at strawberry juice ang nakain ko, kaya't hindi parin ako busog.

Ginalaw ko na ang pagkaing nasa lamesa kung saan niya ito inilagay, i glanced at him "Salamat, babayaran ko nalang 'to" the corner of his mouth turned up, while saying "huwag na." And after that he Opened the door, and went outside.

Naiwan akong magisa sa kwarto na nakatulala at iniisip ang kaniyang ngiti, I squeezed my eyes shut, remembering his smile , and every details of his angelic face.

At hindi ko mapigilang ngumiti sa kawalan "maam?, maam? Hello po maam??" Pag tawag sa'kin ng nurse na pumasok rito "nakatulala ho kayo, mukhang na-na-naginip kayo ng gising maam, boyfriend nyo ho ba iyon?" Wika ng nurse

"H-hindi ah!" My cheeks turned red and i glanced at the ceiling para makapag isip ng bagay at matigil ang pagiging ilusyunada ko

Tumingin din sa taas ang nurse "maam? Ano hong tinitignan nyo sa taas?" Saad nito "kaluluwa mo." Wika ko pabalik Her eyes encircled, and she looks pale. Dahil lang sa sinabi ko

I laughed "Joke lang miss" she was fighting back tears while she's shaking nang dahil lang sa narinig niya " ma'am akala ko ho totoo" she uttered

She smiled and asked "Siya nga Pala ma'am, pu-puwede naraw ho kayo lumabas, nag patawag din ho pala ng taxi yung lalaki kanina na kasama ninyo, tapos ung taxi ho, naroon po sa labas, inaantay kayo baka ho gusto nyong alalayan ko kayo, para ho makauwi na rin kayo?"

"Sige, salamat niña" i gave her a sweet smile while helping me to walk.

Nang makarating ako sa harapan ng taxi lumabas naman ang driver nito at walang sabing binuksan ang pinto't inalalayan akong pumasok.

Nag pasalamat ako kay niña sa panandaliang pag aasikaso sakin at pumasok naman agad ito sa loob ng ospital kung saan kami nanggaling.

"Ma'am saan po kayo?" The driver asked me "sa may Junction lang ho, dun po banda sa gruar" i replied at nag drive naito papunta sa paroroonan ko.

Mabilis naman akong nakauwi at namataan ko si lola na nasa labas ng aming pintuan, nag aantay panigurado sermon ako nito huhuhu!

"Dito nalang ho sa tabi mamang driver" saad ko at naka abang na si lola sa pintuan, alam niya na talagang ako 'yon. Si lola pa.

"Bakit Ngayon kalang umuwing babaita ka? Ganiyan ba ang uwi ng babae ha? Aba'y jusko kanina pa ang uwian ninyong tanghali tapos ngayon kalang mag papakita!!?" Panenermon ni lola at ngumisi nalang ako nang dahan dahan akong bumaba sa taxi

"Jusko ginoo!!!, bakit ganiyan ang paa mong babae ka! Anong pinag gagawa no sa buhay mo nag papakamatay kaba" ani lola

"Lola namaann wag kangang oa jan la simpleng pilay lang ho yann maganda kong lolaaa!!" Saad ko nang may pag lalambing

"Binobola mo nanaman ako elai, jusko talagang bata ka, bakit ngayon kalang umuwi?" Pag uulit ng tanong nito

"A-ah ma'am pakisarado nalang ho ng pinto" singit nf driver "ay kuya ung bayad ko nga po pal-" "ayos na ho ma'am nabayaran napo ng lalaking tumawag sakin kanina sige na ho mauuna na'ko." Saad nito at sinara kona ang pinto sabay alis.

Inaalalayan ako ni lola mag lakad at hindi mapakali kaka tanong "sinong lalaki nanaman yon elaisha, ikaw babae ka natututo kanang kumerengkeng ha! " Saad ni lola

"Lola naman, hindi ko siya kilala muntik lang niya ako masagasaan kanina kasooooo....na pilayan ang paa ko, kaya nag effort pa siyang ihatid ako SA ospital para maagapan to, tsaka ho simpleng pilay lang to wag na mag alala" pangungumbinsi ko

"Kanina pa'ko nag hain ng kakainin natin apo, gusto ko sabay tayong kakain, dahil dalawa nalang tayo magkasama" giliw na saad nito at inalalayan akong umupo sa salum-pwet na nasa tagiliran ng mesa.

(Salum-pwet means upuan.)

"Woooooow adobo, matamis bayan laa??" Excited kong saad at tinikman, matamis nga!!!

"Tinamisan ko talaga yan apo dahil alam kong paborito mo iyan" ani lola masagana kaming kumain at ang lola ko na ang nag presintang mag-hugas, inalalayan niya muna akong makapunta sa kwarto para makapag pahinga na "ako na ang mag lilinis elai, mag pahinga kana riyan." Saad ni lola at lumabas ng pintuan.

End of chapter 07