Ailem

1.4

Kitap okunuyooor TEŞEKKÜRLER

Babamı sevdim, beraber konsol bile oynadık! Maç izledik, kart oynadık, sohbet ettik... 9 saattir beraberiz.

Kısacası baya eğlendim!

Bir salonda maç hakkında yorum yaparken içeri anne girdi.

"Görüyorum ki biribirinize alışmışsınız."

Bunu derken yüzünde kocaman sıcak bir gülümseme vardı. O gülümseme Baba Beyin tepkisizliğiyle yavaş yavaş soldu ve kaşları hafiften çatıldı.

"Neden diğer çocuklarımızdan böyle davranmıyorsun? Neden onların yüzüne bile bakmıyorsun?"

Baba Bey tek bir kelime demeden maçını izlemeye devam etti.

Annenin televizyonun fişini çekmesiyle Baba Bey boş bakışlarla Anneye baktı.

Ortalık gerginleşmeye başladığından kola içmemi sağlayan pipeti ağzıma götürdüm ve içime çektim ama kolam bitmiş olacak ki ağzıma sadece bir kaç damla geldi ve sessizleşimiş ortamda pipetten çıkan garip bir ses yankılandı.

"Sana açıklama yapmak zorunda değilim Ayda."

Doğru ya, annenin adı Ayda!

Not; Baş karakter Annenin derken senin annenden bahsetmiyor. Ayda'yı tam olarak annesi olarak görmediği için anne'nin diyor.

"Ne demek zorunda değilsin? Ben senin karınım. Onlarda senin çocukların."

Baba bu sözlerle birlikte hışımla ayağa kalktı.

"Kapa çeneni! Bu çocukların seninle değil, Güseli ile olması gerekiyordu!"

"Ben mi istedim çocuk? Yapmadan önce düşünecektin. Tamam, bana kız, döv, söv ama çocuklarıma bunları yapamazsın, hele ki onlar arasında ayrımcılık hiç yapamazsın! Gördüm ben, az önce sen Alin'le keyif çatarken Feyza ve Acar'ın bakışlarını gördüm. O hayal kırıklığına uğramış yavrularımın gözlerini gördüm ben! Ama sen-"

Annenin sözünü kesen şey suratına yediği okkalı tokattı. Adam öyle sert vurmuştu ki kadının suratı kızarmıştı.

Off kesin moraracak, birde adam boksör.

"Anne?"

İçeri ilk giren kişi Feza oldu.

"FEZA ÇIK GİT ODADAN ALMAYAYIM ŞİMDİ SENİ AYAĞIMIN ALTINA! HEPSİ, HEPSİ SİZİN YÜZÜNÜZDEN!"

Anne delirmiş bakışları eşliğinde sesini yükseltip Feza'ya doğru adımladı ve onu kulağından kavrayıp kendi boyuna gelecek şekilde çekti.

Bu kadın niye Feza'ya yükseldi ki şimdi?

İçeri Acar abim de girdi şimdi, tam kaos.

"Anne Feza'yı bırak.

Kadın cırtlak bie sesle bağırdı.

"ANNE DEME BANA, ANNE DEME."

Tamam ben devreye girmeliyim. Ama ne yapsa-

Deneyelim.

Kimsenin bana bakmadığına emin olduğum bir zamanda koltuktan kalktım ve halıya oturdum.

Kimse bakmıyor hala dimi? Tamam bakmıyor.

Koltuğun yanındaki sehpahalardan birine var gücümle tekme atmamla sehpa yere düştü ve ortamda tiz, sinir bozucu o ses yankılandı.

Eş zamanlı olarak ağzımdan büyük bir çığlık firar etti.

Cidden, ben bile o kadar tiz ve sesli bağırabildiğimi bilmiyordum.

Hayal etmenizi kolaylaştıracaksa diye söylüyorum, öyle bir çığlık attım ki üst kattaki kardeşler hemen bu odaya uçtu.

Tabii odadaki herkes donmuş bir şekilde, anlam veremeyecek bana bakıyordu.

Göz ucuyla Feza'ya baktım. Tamam kulağı yerindeydi.

"AHH, BİLEĞİM!"

Annenin bakışları hemen yumuşamış ve yanıma adımlamıştı.

"Alin, ne oldu? İyi misin yavruşum?"

"Bileğimi çarptım, çok acıyor."

Anne beni sıcak kolları arasına alırken kardeşlerden bazıları tiksiniyle bazıları kıskançlıkla birisiyse duygusuzca bakıyordu bana.

"Görünürde bir şey yok."

Annem acıdığını söylediğim bileğimi gözüyle incelerken olayları abartmamaya karar vererek konuyu kapattım.

Aslında abartmak isterdim ama... ŞU KARDEŞLER BANA BENİ ÖLDÜRECEKMİŞ GİBİ BAKIYOR!

"Bir anda geçti."

Anne kaşlarını çatarak emin olmayan bakışlarla bana bakmaya başladı.

"Ne demek geçti?"

Kadın ayağa kalkarken bedenimin havalandığını hissettim.

Ne? Şu an annem olsa bile bir kadın beni kucağına almış, merdivenlere ilerliyordu.

Nasıl?

Doğru ya, kadın boksör...

Tamam, gurursuz bir insan olabilirim ama erkeklik gururum bunu kaldıramazdı.

"Anne ben kendim yürürüm."

"Hayır."

Bu 'hayır' o kadar net söylendi ki olduğum yere sindim adeta.

Anneyse benim bacağıma pansuman yaptı ve yanaklarımdan sulu sulu öperek kavgayı gördüğüm için benden özür diledi.

Üzgünüm olaylar yavaş ilerliyor ama hallederim sakiin.

Sinir
29 oy
15 yorum