Siyahlı çocuk

Siyahlı Çocuk 3

EMİR'DEN

Yine babamla bi kavga, yine bu evden kapıyı çarpıp çıkma. Neymiş bu kadar itlik yetermiş. Artık şirkette çalışmaya başlamalıymışım. Hah onun sözünü mü dinliycem. Ben bu hayatta annemden başka kimsenin sözünü dinlemem ve kimseye güvenmem.
Yarın okul var zaten oraya sırf arkadaşlarımla beraber olmak için gidiyorum. Arabama binip Burakların barına doğru sürmeye başladım. Anahtarı park etmeleri için kapıdaki görevlilere atıp içeri girdim.

- oo kardeşim gelmiş. Naber kardeşim?

- iyidir burak senden naber?

- İyide senin canın sıkkın gene pederle atıştınız dimi emir? Diyince kafamı salladım. İki wiski ( böylemi yazılıyo bilmiyorum) uzatıp - O zaman bunlar benden kardeşim. Dedi
-Eyvallah kardeşim deyip bardağı elinden aldım. Şu dünydaki tek dostum buraktı. Her olayda o yanımdaydım.

Gece baya dağıttıktan sonra eve geldim. Zaten saat sabahın 7 siydi. Yarım saat sonra da okul vardı. En iyisi uyumamak diyip duşa girdim. Buz gibi duş alıp altıma siyah koy üstüme de siyah V yaka bit tişört giyip evden çıktım. Ben asla o iğrenç formaları giymem e hocalarda bana karışmaz. Arabamı okulun oralara park ettikten sonra binaya girdim. Yine herkesin gözü bendeydi. Baba bakanlara bir bakış atttıktan sonra hepsi önüne döndü. Sınıftan içeri girdim. Gözlerim birinin gözüyle buluştu. Nasıl yani bu o kızdı. O gün balkonda gördüğüm,gözümün önünde düşen kız. Ben kimseye acımazdım. Ama o gün o kız gözümün önünde düşünce içim onu kollarından tutup kaldırma isteğiyle doldu. Ne diyorum ben ya ben kimseye acımam, ben kimseye üzülmem, ben kimseyi sevmem.

İREM'DEN

Göz göze geldik. Yine içimi titreten bir soğukluk. Bu çocuğa ne zaman baksam aynı şeyi mi hissedecektim. Ayline dönüp
- Aylin şu çocuk kim? Diye sordum
- O okulumuzun Ediz Çağıranı, Meriç Tunası. Yani kötü çocuğu bu yüzdende bütün kızlar ona hayran hepsi onunla sevgili olmak ister ama o kimseyle sevgili olamz o kızları sadece yatakta kullanır. O çocuğa karşı dikkatli ol irem.

- Peki teşekkürler. Diyerek önüme döndüm.Bize doğru gelip arkamdaki çocuğu ayağa kaldırdı ve
-Burası artık benim yerim ufaklık dedi. Çocuk hemen kafasını salladı ve uzaklaştı.Oturduğu yerden kulağıma doğru fısıldadı. Olduğum yerde donup kaldım. Yine içimde aynı ürperti vardı.

- Okula Hoşgeldin İrem.