All I want is you! //Hyunlix

13.Hayatımın aşkısın..

Aga ben öyle bi hasta oldum ki vücudumun ateşinden dolayı öyle bir uçuk çıktı ki bende anlatamam yani.
Sanki böyle biri yumruk atmış da şişmiş gibi,dışarıdan şişlik belli oluyor,ben dışarıya nasıl çıkcam ya😭

Yazar'dan:

Hyunjin iyi gözükmüyordu ve bu Felix'i endişelendirmişti.
Felix Hyunjini çok seviyordu,ona birşey olmasından okadar çok korkuyordu ki..
"Siktir,Hyunjin ne oluyor?!"

Hyunjin Felix'i duymamıştı bile.
Hyunjin ablası ile konuşuyordu.

"U-unnie ö-özür d-dilerim..Ama ev adresimi veremem.."

Felix ev adresini duyunca korkmuştu.
Ne oluyordu böyle?
Yoksa mafya türü birşey Hyunjine mi bulaşmıştı?
Felix bunun saçma olduğunu biliyordu ama neden olmasın ki..?

"Madem öyle Hyunjin sen söylemezsen ben bulurum ABLACIM."

Lisa son kelimeyi sesli bir şekilde diyince Hyunjin telefonu bir anda Lisa'nın yüzüne kapatmıştı ve aynı anda telefonunu tamamen kapatmıştı bu Lisa'nın onu daha zor bulması anlamına geliyordu.
Hyunjin telefonu yatağa attı ve yatağın kenarına oturdu.
Felix Hyunjn için üzüldüğü için o da Hyunjinin yanına oturmuştu.
Felix oturur oturmaz Hyunjin ona sarılmıştı.

"H-hyunjin bebeğim..sorun ne?Bana anlatabilirsin biliyorsun değil mi?"
"Felix"
"Efendim"
"Seni çok seviyorum"
"Bende seni çok çok seviyorum"

Felix bunu dedikten sonra Hyunjin gülümsemişti.

"Beni herzaman çok mutlu ediyorsun.Sen hayatımın aşkısın."
"Hyunjin bebeğim inan bana seni ölene kadar seveceğim.Şimdi,anlat bakalım ne oldu?"

Hyunjin olanları anlatınca Felix hem şaşırmış hemde gülümsemişti.

"Hyunnie,neden ablandan korkuyorsun ki?O sadece senin güvende olup olmadığını merak etmiş."
"Felix,ablam beni o eve tekrar götürecek ve ben bunu istemiyorum..Ben burda seninle yaşamak istiyorum,seninle bir ömür boyu mutlu olmak istiyorum...ama eğer o eve geri dönersem hayatım mahvolacak.."
"Hyunjinnn! Öyle birşey olmayacak.Bana güven bebeğim.Sen beni korudun ve sıra benim seni korumama geldi."
"Ah..Felix sen...bütün insanların sahip olabileceği en güzel,en mükemmel,en tatlı,en sevecen,en neşeli,
en-"
"Hyunjin bebeğim bu kadar yeterli çünkü aşırı utanmaya başladım."
"Utanınca çok tatlı oluyorsun."
"Sende mutluyken çok tatlı oluyorsun.."
"Ne yani sadece mutluyken mi?"
"Ahhh saçmalama Hyunnieee sen herzaman tatlısınnn."
"Haha şaka yapıyorum güzelim.Felix inanamıyorum sen cidden de başardın..."
"Neyi?"
"Ablamı unuttum ve artık ondan korkmuyorum."
"Bunu yapabildiysem ne mutlu bana."

Hyunjin Felixin yüzüne yaklaştı ve bir öpücük kondurdu.
Aslında Felix daha fazla istiyordu ama içeride arkadaşları vardı bu yüzden yapamazdı.
İlk kez arkadaşlarının olmamasını dilemişti Felix.

(İşte burdan sonra çiftimiz arkadaşları ile takılıyor falan işte,yazmaya üşendiğim için hızlı geçiyorum🥰🥰)

Akşam olunca İkili evlerine döndü.
Hyunjin ablası onu bulamadığı için mutluydu.
Hyunlix bu gün gittikleri fotoğrafçı da fotoğraf çekinmişlerdi ve bunu duvara asacaklardı bu yüzden çok heyecanlıydı ikiside.
Tabii bu heyecan ve mutluluk eve girer girmez korku ve endişeye dönüşmüştü.
Evlerinde;siyah saçlı,kahküllü zengin görünen,korkutucu gözüken ama bi okadarda tatlıymış gibi duran bir kadın vardı.
Felix bu kişinin Lisa olabileceğini düşünerek rahatlamıştı ama Hyunjin...
O an korkudan bayılabilirdi.

"Vayy sonunda geldiniz,bi an hiç gelmeyeceksiniz sandım."
"U-unnie"

Hyunjinin sesi çok tız çıkıyordu.Felix bunu anlayınca Hyunjinin elini tuttu ve onun gözlerine bakım Hyunjin'e güven verdi.Hyunjin, Felixin sıcak elleri ve güvenilir gözleri karşısında vücudunun korku ile değilde güven ile kaplı olduğunu fark etti.
Hyunjin ilk defa böyle bir duygu hissetmişti.
Birisine güvenmek?
Bu Hyunjin için zordu.
Ta kiii Felix ile tanışıncaya kadar...

"Siz Lisa- Lisa Hanım olmalısınız öyle değil mi?"

Lisa şaşırmıştı.

"Evet."

Lisa asla tedirgin olmazdı çok net cevaplar verirdi.

"Hyunjin açık konuşmalıyım ki..Seni bulmak zor oldu.Bizim yaşadığımız yere kilometrelerce uzaktasın canım"

Hyunjin 'canım kelimesini duyunca başını yerden kaldırıp dolu gözlerle ablasına bakmıştı.Hyunjin ikinci kez ablasından bu kelimeyi duyuyordu.Bu Hyunjini rahatlatmıştı ama kısa sürdü tabii.

"Hyunjin,açık konuşacağım.Cidden seni anlayamıyorum hele ki şu son zamanlarda yaptığın şeyler...Akıl alamaz şeyler."

Lisa Felix'e bakıp konuşmaya devam etti.

"Hyunjin...Bunu demek benim için zor...Bilrisin insanları ezmeyi sevmem fakat...Bu ev...Sen bu evde yaşayamazsın.Burası sana göre değil.Senin yanında para var mı?Babam kredi kartlarını kestiğinden beri nerden alıyorsun parayı?"

Felixin bu duydukları ile nutku tutulmuştu.Nasıl yani o kadın Felix'e fakir mi demeye çalışmıştı...

"Herşey para değildir abla."

Hyunjin ilk kez ablasına karşı net bir cevap vermişti.
Lisa buna çok şaşırmıştı.

"Ne?Ne diyorsun Hyunjin?"
"Diyorum ki herşey para değil! Herşey mal mülk,ünlü olmak,zengin olmak değil!"

Hyunjin bağrınarak konuşurken Lisa ve Felix onu şaşkınlıkla izliyordu.

"Bazen herşey..."

Felixin elini tutarak devam etti Hyunjin.

"...sevgidir abla."

Felix yanaklarının ıslandığını hissedince ağladığını anlamıştı.

"Hem sen bu evde yaşayamazsın diyorsun ama ben bu evde 7 gündür çok rahat yaşıyorum.Yanımda Felix ve dostlarım var."

Lisa kendini ağlayacak gibi hissetmişti.
Annesinin ölümünden beridir asla ağlamamıştı.
Lisa oturduğu koltuktan ayağa kalktı,Hyunjin ve Felix'e baktıktan sonra tiz sesi ile konuştu.

"Şu kapıyı yaptırın,bir kaç kere zorladıktan sonra açıldı güvenli değil."

Dedikten sonra kapıdan çıktı ve gitti.

Hyunjin kapıya Felix ise Hyunjine bakıyordu.

"Hyunji-"

Hyunjin bir anda yere çöktü ve derin derin,hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Felix onu böyle görünce dayanamadı ve Hyunjine sarılıp o da ağlamaya başladı.
Felix şu bir kaç gündür hayatına giren bu adamı cidden çok seviyordu.

Şuanda ölecekmiş gibiyim çünkü her öksürdüğümde karın kaslarım ve kaburga kemiklerim acıyor.Sebebi öksürmekten kaburga ve karın kasımın şişmesiymiş.
Olm bende her 2 hafta ara ile hasta olmaya başladım amk
Normalde ben 1 yıla yakın hasta olmazdım ya.
Neuse bbb
Kelime:837