Katil Kim?

4. Bölüm "Sadece senin yanında olmak istiyorum..."

Sara uzaklaştığında ben hala kolumdaki kana bulanmış sargıya bakıyodum. Hala tam ayılabilmiş değildim bu yüzden ne olduğunu hala tam olarak anlayabilmiş değildim. Tek takıldığım kolum bu kadar çok kanarken ben neden acı hissetmiyorum?

1 SAAT SONRA

Oyun için bizi çağırdıklarında diğerleri beni görmesin diye Sara'nın arkasına saklanıyodum. Oyun alanına gidince gisip görevliye durumumu anlattık. Evet "anlattık" Sara'nın uzun ısrarı üzerine. Görevli beni arka oda gibi bi yere götürdü ve sağlık çalışanlarını aradı. 15 dakikada faşan geliceklerini söyledi. O sırada başka görevlilerde oyunla ilgileniyolardı ve "Chaewon sağlık nedeninden bu oyunda oyniyamiycak." dediğini duyduğum anda bi şeyin altına girip saklanmak istedim.
Bi süre sonra kolumdaki acıyı hissetmeye başladım. Birşey belli etmemek için kendimi sıkıyodum.
2 tane doktor olduğunu düşündüğüm kişi o görebliyle konuşup odaya girdi. Sara'nın yaptığı bandajı açıp yarayı temizlediler.
"Yara çok derin ve bazı kaslarına da zarar vermiş sanırım bu yüzden küçük bi operasyona girmen gerekiyo."
Dedikten sonra görevliye baktı.
"Buraya yakın olan hastanede çalılıylrum zaten orda ooerasyonu yapıp seni buraya geri getirebilirim."
Üçümüzde görevlinin bişey demesini bekliyoduk. Birini aradı ve durumu anlattı, sonra telefonu kapttı.
"Tamam, ama bende geliyorum."
Kolumu takrar sardılar ve hastaneye gittik. Hemen beni operasyona aldılar.

2 BUÇUK SAAT SONRA

Gözlerimi yavaşça araladığımda anladığım tek şey hala hastanede olduğumdu. Kolumda birşey hissetmiyodum, bu beni iyice germişti. Biraz daha kendini geldiğimde direk sol kolumu hissetmediğimi anladım. Doğrulup etrafa baktım. Kolum fala duruyodu, korktuğum şey olamıştı... Rahat bi nefes verdim. Sonra içeri o doktor girdi.
"Kendini nasıl hissediyorsun?"
"Bilmiyorum... İyi gibi."
"Operasyonda çok kan kaybettin. Bide kolunu 1 hafta kadar hareket ettirmemen ferekiyo. 17 tane dikiş attık. Kesik düşündüğümüzden çok daha derindi ve koluna fazla hasar vermişti. 3 saat sonra çıkarıcaz seni."
Ben hala biraz anestezi etkisin olduğum için, sanırım, duyduklarımı algılamaya çalışıyodum.
"Sen aha tam kendine gelememişsin biraz daha dinlen. "
"Tamam..."
Doktor çıktıktan sonra hala tam olarak ne olduğunu anlayamıltım. Bugün sanırım hiçbirşeyi tam analyamiycaktım...

3 SAAT SONRA

"Daha iyi misin?"
Doktor aniden içeri girince irkildim. Ve artık tamamen kendime gelmiştim. Bütün olanlark anlamıştım.
"Evet."
"Artık feri dönüyoruz. 1 haftalık raporun var sonra tekrar bakıcaz."
"Tamam."
O alana geri döndüğümüzde uarış çoktan bitmişti. Odaya girdiğimde ilk önce kan olan üstümü değiştirmek istedim.
"Hoş geldin. Nasıl oldun?"
Sara her zamanki gibi takımın ablası gibiydi. Sanki birkaç hafta gitmişim gibi konuştum.
"Daha iyiyim."
"Dur yardım ediyim."
Sara çantamdan bana almaya çalıştığım ama tek elle alamadığım kıyafetleri verdi.
"Teşekkürler, ferisini ben hallederim."
"Tamam, ben kapıdayım."
Tuvalete girip uzun uğraşlarım sonucunda üstümü değiştirmeyi başardım. Sara birazdan ağaç olucak.
Çıktığımda elimden kirli kıyadetleri aldı.
"Ben bunları yıkatırım."
"Tamam, teşekkürler."
Oyun erken bittiği için dışarı çıkmak ve Jung'un yanına gitmek istedim ama gitmek yerine uzanmaya karar verdim.
"Yok artık!"
Biri beni duymuşmu diye etrafıma baktım sonra da kan olan çarşaflara. Ne yapıcağımı bilemeyerek tek elle çıkarmaya başladım, yada çıkaramamaya. Örtülerle bieaz daha cebelleştikten sonra pes ettim. Sonra yatağın üstünden bi ses dikkatimi çekti.
" Off..."
Sesin geldiği yere baktım.
"Rahatsız mı ettim?"
"Yok, sadece ne olduğunu merak ettim."
"Saçımı bi türlü düzgün öremiyorum!"
"İstersen ben örebilirim."
Aferin Chaewon bide elini kullanma dediler...
Kız önce sarılı elime sonra da bana baktı.
"Sorun olmaz merak etme."
"Sen öyke diyorsan."
Kız aşşağıya indiğinde bir an dağınık ve kanlı olan yatağıma baktı. O skrasa ben örmeye başlamıştım.
"Sanırım yardıma ihtiyacın var."
"Hayır desem dediğim en büyük yalan bu olurdu."
Sessizlik...
"Bitti."
Kız saçına dokundu. Sanırım dokunarak baktı...
"Yardım etme sırası bende. Ama bunlar nasıl oldu?"
Kız örtüleri falan çıkarmaya başlamıştı bende tek elle ne kadar yardım edebiliyosam o kadar yardım etmeye çalışıyodum.
"Bende daha tam anlayabilmiş değil herşeyi. Kolum kesilmiş oyun başlamadan önce görevliye söyledik Sara'nın ısrarlarıyla oda doktorları falan aradı geldiler sonra en yakındaki hastaneye gittik operasyon oldı falan öyle. Sara gördüklerini anlatıktı daha konuşamadım."
Ben anlatırken kız örtülerin hepsini toplamıştı ve yıkanıcaklar kısmına götürüyodu bile.
"Ben Amy bu arada."
"Bende Chaewon."
"2 hafta önce gelen diymi?"
"Evet."
"Kaç yaşındasın? En küçük kişi senmişsin sanırım."
"19."
"Nee! Üniversit-"
"Sınavı kazanamauınca başvuru yaptım."
"Kusura bakma 30 yaşındayım bu yüzden şaşırdım. Normalde kendim örebiliyorum saçımı ama bazı günler olmuyo."
"Anlıyorum... Arkadan örmek bazen zor olabiliyo."
Skhbet ederken Amy yatağa yeni çarşafları yermişti bili.
"Sakıncası yoksa biraz yatsam?"
"Ne sakıncası olcak istediğini yap."
"Bu arada sen o gün-"
"Evet Sam'i ben çağırıdım. Şimdi bunu düşünme, dinlen."
"Tamam."
Aklıma şu anda "Sara kaç yaşında?" diye bi soru takıldı... Neyse sonra öğrenirim.
"Chaewon, Chaewon!"
Uyandığımda beni uyandıranın Amy olduğunu anladım.
"Yine mi kolum kesildi?"
O kadar uykuluydum ki saçmalıyordum...
"Hayır, biri var seni çapırıyo. Gelsin yoksa ben girerim diyo."
"Kim?"
"Adını sormadım."
Zar zkr yataktan kalktım.
"Bide doktorun bunu sana göndermiş, kolunun sabit durması içinmiş."
Amy doktorumun gönderdiği adını bilmediğim şeyi taktı. Sonra bahçeye çıktım.
"Jung?"
"Chaewon!"
Jung anında bana sarıldı.
"Dur, kolum..."
Jung endişeyle koluma baktı.
"Ne oldu?!"
"Bende tam anlamış değilim ama çok yorgunum. Sara'ya söyliyim sana anlatsın."
"Sara?"
"Takımdan biri işte... Lütfen Jung çok yorgunum."
"Sadece senin yanında olmak istiyorum..."