BAŞARACAĞIM

BÖLÜM 13

Asena'nın anlatımından;

Gideceğimiz akşam eşyalarımızı hazırladıktan sonra sümeyye aşağı Yusuf'un yanına inmişti. Bende biraz uzandıktan sonra uyuyakalmışım.

Bir anda kötü bir kabusla terler içinde uyandım. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Meriç'i kanlar içinde görmüştüm ve onu vuran kişinin kim olduğunu. Aynı kişi kabuslarıma kadar girmişti sanki.

O kişiyi gördüm evet. Onu öldürmeye çalışan kişinin kim olduğunu biliyordum. Tamam rüya olduğu için bir kesinlik ihtimali yoktu evet ama ondan başka bir seçenekte yoktu ki. Kim cesaret edebilir ki ondan başka biri böyle bir şeye?

Rüyalarıma kadar giren o kişi. Bana öyle şeyler söyledi ki. Resmen kendimi  kaybettim zannettim. O kadar korktum ki. Onu tekrar kanlar içinde görmek ve yine sadece benim yüzümden olması o kadar yaktı ki canımı. Kendime geldiğimde kaç  bardak su içtim sakinleşmek için bilmiyorum.

Fakat olmadı kendimi sanki o  rüyanın içinde gibi hissediyordum. Ağlamalarım durmadı. Sonra aklıma Meriç'in bugün hastaneden çıkacağı ve otele geleceği geldi birden. Hemen saate ardından camdan otelin bahçesine baktım ağlayarak. Meriç. Evet oradaydı. Gelmişti. Üzerinde beyaz bir tişort vardı.

Rüyamda ki gibi...

Sümeyyelerin yanında oturuyordu. Hemen koşarak yanlarına indim. Otelin kapısından çıkar çıkmaz durdum ve onu aradım gözlerimle. Çok geçmeden gördüm onu. Tam karşıdaki masada oturuyordu. O da beni gördü. Tam gülümseyecekken ağladığımı gördü ve ayağa kalktı. Ağzının içinde birşey mırıldandı.

Onu uzaktan duyamasamda ismimi söylediğini anladım çünkü o mırıldanınca diğerleri de bana baktı. Hemen yanına koştum ve boynuna sımsıkı sarıldım... Bir an sanki burada değilmişte hayaletine sarılıyor gibi hissettim. Ayrıldım ve yüzüne baktım..

Ne oldu çimen gözlüm söylesene?" Dedi.

Hıçkırıklarının arasından konuştum.

"Öldün sandım." Dedim ve tekrar sarıldım.

"Ölmedim çimen gözlü, ölmedim buradayım. Yanımdayım. Hep burdayım artık. Hep yanındayım."

•••••

Yola çıkmak için herkes hazırdı. Asena'yı sakinleştirmek hiç kolay olmadı. O kadar çok ağladı ki o sadece kendimden nefret ettim.

Yok olmak istedim ama neyi hatırladım biliyor musunuz? Zaten beni kaybetmekten korktuğu için bu hale gelmişti. İnsanlar birini sadece sevdiği için bile olsa kaybetmekten korkabilirdi. Ama o. O beni sadece sevmiyordu. Onun bana ihtiyacı vardı. Ona iyi gelmiştim. Bu beni iyi hissettirse bile o kadar ağladı ki. Sadece benim için o kadar ağlaması, o kadar üzülmesi çok canımı yaktı. Çok.

••••

Çoktan yola çıkmıştık. Otobüse bindiğimizden beri Asena sadece yanımda oturuyor, hareketlerimi izliyordu. Sanki her adımımı takip etmek, bilmek istiyor gibiydi. Sonunda dayanamadım ve sormaya karar verdim.

"Asena?" Dedim. Yüzüme baktı. 'Ne oldu?' der gibi. "İyi olduğuna emin misin?"

"Evet, neden ki?"

"Ne bileyim? Sabahtan beri tüm hareketlerimi izliyorsun. Tüm adımlarımı takip ediyorsun. Gözünü üzerimden ayırmıyorsun?"