Gibuksan ko ang bintana ng bus.
Gihalikan ng hangin ang pisngi ko.
Kapresko ng mga dahon, ng hilamon,
ng bato, at ng basa na lupa.
Ganito pala pakiramdam kung 17 years
na hindi magbalik sa Arakan.
Makilala pa kaya ako ng mga tao doon?
Makita kaya kita?
*
Gidala mo ako sa puno ng narra
kung saan tayo nagabahay-bahay
gamit ang mga sako at mga kahoy na panggatong.
Gusto mo magmayaman, yung mga dahon
ang gigawa mo na pera.
Nagpitas ka ng mga bulaklak ng Santan
at gidugtong-dugtong mo kay
gigawan mo ako ng polseras,
ng kulintas, at ng korona.
Doon tayo lagi nagapahinga,
pagkatapos natin mangahoy sa gubat.
Kung mag-uwi, sa tabi tayo ng Tinanan nagadaan
at ginasabwag natin sa ilog ang mga santan
kay kulatahin gid ako ni tatay
pag mag-uwi ako na may korona.
At naglutang ang mga bulaklak sa tubig
tapos sige lang tayo tawa nang tawa.
Kung nagakagat na ang dilim
ginakwentuhan mo ako
tungkol sa mga kuring mundo, kung paano nagasiga
mga mata nila sa puno ng kawayan
pero hindi man ako matakot uy
kay kabait nila sa mga kwento mo.
At nagalakad tayo paakyat sa bungtod
kung saan kadami masyado mga alitaptap
na daw halos ginabalot na ang mga puno,
nagaigpat-igpat na daw Christmas lights.
Ginailawan nila daan natin.
Gibaba mo bigla ang sako mo ng mga panggatong.
Gihawakan mo ang mukha ko
at gitanong mo, "Balang araw, pwede din kaya maging tayo?"
Nagapalak na ang puso ko nun
at kagwapo mo masyado
habang ginatignan ko ang Mahogany mo na mga mata
habang ginapalibutan tayo ng mga alitaptap,
"Pwede man siguro. Pwede tayo
magtanim ng mga gulay,
mag-alaga ng mga manok at kanding.
Mag-ampon din tayo para wala na bata
na magtulog sa plaza."
At nagtawa na naman tayo ulit
kasi kabata pa pala natin.
*
Pagbaba ko sa terminal, kadami na nagbago.
May gasoline station na.
Marami na mga commercial buildings.
May meron din mga tricycle
na dati habal-habal lang.
Masaya ako sa mga bago na makita ko sa Arakan.
Habang nagalakad ako, nakita ko
ang tarpaulin ng bago lang gid nanalo na mayor dito.
Medyo mataba halos hindi ko na nakilala
pero Mahogany ang mga mata niya.
Kasama niya sa tarpaulin ang asawa niya
na grabe gid kaganda, parang diwata
katabi ang mga anak nila, tapos yung bunso
bago lang gibunutan ng ngipin sa harap.
Kailangan ko na gid siguro magpa-appointment muna
bago kita makita.
Nag-smile na lang ako.
Gibalikan ko ang mga lugar
kung saan mga bata pa tayo.
Naglakad-lakad ako sa tabi ng Tinanan
pero basura na ang mga nagalutang.
Nagakagat na ang dilim
pero wala na ang mga kuring mundo,
wala na din kasi yung mga kawayan.
Nakita ko din ang bungtod sa unahan.
Akala ko mga alitaptap. Kaingin pala.
Gibalikan ko ang puno ng narra
kung saan tayo nagabahay-bahay
pero hindi ko na nakita ang narra,
gigawa mo na pala na bahay.
Listen here: https://podcasts.google.com/feed/aHR0cHM6Ly9hbmNob3IuZm0vcy82NTgwY2JkMC9wb2RjYXN0L3Jzcw/episode/NGFjOWEwNjQtNTAzNy00Y2Y2LWI1MzQtMTM0ZjIzNGIwMDk5?fbclid=IwAR2g4k1FFxll6O8HOw18ehPnOgIrcFWY0QplsZ4_Y1ksBLukWZCSL9CO3O4
