Bırakma Kendini

1. Bölüm:Sonun Başlangıcı

"Ay heryerim ağrıyor ya bu kitaplar insana yük yemin ederim hocalar kitaptan işlese anlicam ama yok akıllı tahta varken biz niye her gün eşek yükü kadar kitap götürüyoruz ki okula sanki?

Aylin, off defne kızım söylenmede kalk odayı temizleyelim sonra ders çalışırız yarın deneme sınavı olacak.

Neee off ya daha geçen hafta deneme olduk bu ne ya ikide bir deneme mi olur ya?
Bizim okul işte sözde bizi çok düşünüyorlar başarımızı istiyorlar.

Sen şuna okulun adını daha çok yükseltmek için çabalıyorlar desene adamlar her denemede bin tane fotoğraf çekip paylaşıyorlar bir tanesinde uyuya kalmıştım ve ağzım açıktı rezilik resmen zaten şehirde en iyi 2. Okula sahibiz ne gerek var 1. Olmaya ya anlamıyorum ciden.

Bu şikayetlerini yarın gider müdüre anlatırsın şimdi kalk hadi dünya kadar işimiz gücümüz var."

Ben yine oflaya oflaya kalktım yurta kalmanın bir avantajı rahat olmam herhelde evde bile bu kadar rahat edemiyorum.Ha kendimi anlatmadım size ben Defne 17 yaşındayım Nerde yaşadığım pekte önemli değil doğu bölgesinde küçük bir şehirde kalıyorum sıradan bir yaşantım var sıradan dediğime bakmayın artık yaşamak istemiyecek kadar çok yoruldum...

Herneyse yurta kalıyorum çünkü bu okula gelmek için çok çabaladım her ne kadar şikayetçi olsam da okulun eğitimini seviyorum buraya alınan tüm öğrenciler seçili öğrencilerdir ve hepsi de çok başarılıdır.Bizde kendi çapımızda başarılıyız en azından şimdilik bize yetiyor.Aylinle liseye başladığımda tanıştık kendisi 3 yıldır arkadaşım şuan farklı sınıflardayız çünkü alanlarımız farklı, tabi sadece Aylin değil onunla birlikte Sude, Gözde ve Nazlı da var.

Sude ve Gözde geçen hafta yurtlarını değiştirdiler aslında hepimiz değiştirmek istedik çünkü bu yurta okulumuza biraz daha uzaktı en azından okula yakın bir yurta kalmak bizim için daha iyi olabilir dedik ve birlikte nakil verdik ama yurt yeni açıldığı için sadece Sude ve Gözde seçildi bu bizim için biraz zor oldu 3 yıldır yan yanaydık onlar gidince bizim için zor oldu ama en azından aynı okuldaydık ve istediğimiz zaman buluşuyorduk.

Ben ve Aylin aynı odadaydık nazlı ise bizim yan odamızda kalıyordu.
Nazlı, Sude, ve Gözde eşit ağırlık da aynı sınıftalar yine Aylin sayısal da ben ise dil sınıfındayım.

11. Sınıf öğrencisiyiz ve bu dönem neredeyse bitmek üzere geldiğim ilk gün dün gibi aklımda tabi o zamanla şimdi arasında çok fark var hayat artık bana daha anlamsız gelmeye başladı ve ben artık yaşamaya dair isteğimi daha çok kaybediyorum sanki bir boşlukta kaybolmuşum gibi kalbimde derin bir boşluk hissi var ama nedeni ne bilmiyorum belkide artık elimde kaybedecek hiçbir şeyim olmadığı içindir.

Evet benimde çoğu genç kız gibi sevgilim oldu ama bitti herkes gibi bende ilk başta üzüldüm ama alıştım hayatımın bir köşesine bir tecrübe daha koydum, en azından artık kimseye çabucak güvenmem.Normal bir ayrılık yaşasam anlardım ama en yakın arkadaşından biriyle aldatmak biraz zor tabi bu onların gurursuzluğu ben yanımdaki birkaç sadık arkadaşımla mutluyum diğerleri gibi bir ilişkileri bitince aşka küsmedim bir yerlerde benim bu hikayemi tamamlayacak birisi var bunu biliyorum sadece beklemek gerek hayat hiç beklemediğimiz an zaten çıkarmaz mı karşımıza sevdiklerimizi?

Aylin'in bana bağırmasıyla ayağa kalktım üstümü değiştirip odayı topladıktan sonra hiç iştahım yoktu Aylin ve Nazlı yemeğe gitti ben ise uzun zamandır dokunmadığım telefonumu merak ederek aldım ve Instagrama girdim her zaman ki gibi birkaç istek geldiğini gördüm ama bazı zamanlar hiç bakmadığım gibi yine bakma gereksinimi duymadım çünkü çoğu okulda ki gereksiz insanlar, veya beni işletmek isteyen salak saçma hesaplar oluyor daha dün yazan bir hesabın beni işletmek istediğini anlayıp engelldim o kadar boş insan varki bunlar yüzünden hayatan bir kez daha soğuyorum.

Tam o an bişey oldu isteklere bir tane daha eklendi neden bilmiyorum ama bir şey beni oraya bakmaya itti merak ettim ve baktım tahmin ettiğim gibi okuldan iki kişi ve saçma sapan bir hesap istek atmıştı ama hepsinden farklı bir hesap vardı.

Kayra mı? Bu da kim hesaba bastım ve hiç ortak takipçimiz olmadığını gördüm sadece benimle yaşıt olduğunu biosuna yazdığı tarihten anladım acaba beni tekrar işletmek isteyen birimi diye düşündüm ama bunu sadece isteği kabul ederek anlayabilirim diye düşünüp kabul ettim eğer öyle bir niyeti varsa zaten er ya da geç yazardı. Yazmadı...

Aradan saatler geçti tüm takipçilerine teker teker baktım belki tanıdık biri vardır diye yoktu garip olan aynı şehirde bile değildik hiçbiriyle bu beni daha da meraklandırdı ve daha çok dayanamayıp yazdım normalde kimseye çabuk çabuk yazmam evet daha öncede yabancı birkaç kişi istek attı ama bu nedense içime bir his düşürmüştü mesaj sayfasına girip ne yazsam diye bir süre düşündükten sonra; Merhaba yazdım ve bekledim.

O sırada Aylin ve Nazlı da geldi. Nazlı yan odamızda kalıyor ama biz sürekli yan yanayız biz arkadaştan daha da öte kardeş gibiyiz, hatta birbirlerimizin evine bile gittik iyice aile dostu olmaya başladık yinede insan kendi içinde kendini hep biraz eksik hisseder ya öyle hisediyordum ailem var ne kadar çok anlaşamazsakta bir ailem vardı, yanımda çok sevdiğim bir kaç arkadaşım bu demek değil ki mükemmel bir hayatım var sıradan bir yaşantı içinde ilerliyorum ama eksik şeyler var bunu hisediyorum ben böyle derin düşüncelere daldığım sıra nazlı koluma vurup,

"O hanfendi nereye daldınız?" dedi. O an kendime geldim ikisinede gülümseyerek, "öylesine düşünüyordum" dedim tam o an telefonuma bir bildirim düştü ve alıp baktığımda Kayra ismini görünce gereksiz bir tedirginlikle telefonu elime aldım ve mesaj sayfasına girdim "Merhaba" yazmıştı.

Çok garip hissetim o an sonuçta normal biriydi sadece kim olduğunu sorup konuyu kapatacaktım öyle gereksiz yere hemen kimseyi engelemem sadece konuştuktan sonra ya takibini bırakacak ya da birdaha konuşmayacaktık. Tabi ben bu kadar kısa olacağını düşünürken kendimi zamanla bir gün yanı başımda olacağını tahmini bırakın aklımın ucundan bile geçirmemiştim.Sona geldiğimizi düşünürken daha yeni başladığımızdan bir haberdim...

Evet değerli okurlarım yayınladığım ilk kitap ve ilk bölüm yazarken biraz heyecanım vardı ama kalbimdeki insanın desteğini hissederek yazdım bide yaşadığınız bir olay olunca insan daha kolay yazıyor şimdiden kitabımı okuyup destek olan herkese teşekkür ederim bir sonraki bölümde görüşmek üzere hoşçakalın (: