Gerçek Ailem (SKZ)

40

yeni kalkmıştım dünkü davet beni çok yordu özellikle de şu konuşmalar falan dı offf sanırım bugün babamın tarafı gelecek ti ben evde tekmiyim acaba çünkü bir korku bastırdı bana hem yataktan çıktım ve lavaboya geçtim herşeyi hallettim bende hemen aşağı indim ama nasıl bir yorgunluk sa artık kolum ağrıyor aşağı da kimse yok tu mutfağa baktım orda da kimse yoktu ee nerde olabilirler diye düşündüm bütün odalara baktım abla da yok telefonla armaya başladım herkesi ama açan yoktu sonra telefonuma bir bildirim geldi mesaj dı buu baktığıumı da bilinmeyen numaraydı ve şöyle yazıyordu'merhaba kızım beni hatırladın mı yazıyordu' başka bir bildirim de ise şu vardı jeonginin bağlanmış fotoğrafı vardı çığlık attım ağlamaya başladım kimsin sen dedim ama yazmadı sadece bu konuma gel yazıyordu bende hemen sadece pijamalarımla hemen kalktım ve garajda bir motor vardı motor kullanırdım çıktım ve oraya sürmeye başladım ulaştığımda bir ormanlık alan ve koruma vardı korumnlaradan biri beni aldı ve içeri götürdü jeongin ordaydı ama etrafta kimse yoktu jeongin kanlı manlıydı kafamı sola çevirdim sunoo vardı sonra sooya sonra da bizimkiler ama büyükler yetişkinler yoktu sadece 20 yaş altı kuzenler duruyodu ben artık kendimde değildim sonra bir adam geldi ve beni bağlamaya çalıştı ben bağrıyordum ama adam beni duymuyor jeonginde duymuyodu beni sonra birisi geldi ve o kişi üveybabam dı bunu görmeyi beklemiyordum beni boğuyordu boğazımı sıkıyordu ağlıyordum ama güçsüzleştim 

birisinin ben sarsması ile uyanmıştı baktığımda aile üyeleriydi yanımda jeongin beni sarsıyordu bu bu kabus tu ama halen ağlıyordum ben ama nefes alamıyordum  sonra hyunjin abim geldi ve gevşek olan elimi çekti ve boğazımdaki eller geri çekildi rahat nefes alıp veriyordum abim bana sakinleştirici verdi sanırım ve sadece su verin demiştim onlarda verdi ben tekrar yatacaktım serumlu bir şekilde ama jeonginin gitmesine izin vermemiştim 

SEUGMİNDEN

hepimiz eve gelmiştik kuzenlerimle vedalaştık sonuçta yarın geliyorlardı hepimiz eve geçtik bizden erken gelen jeongin hyunjin ve min vardı ikisi yorulmnuştu hyunjinde onları tek gitmesinler diye beraber gittiler biz eve geçtik hepimiz odalarına geçmiştik ben minin odasına geçtim çok bebek gibi uyuyordu orda daha faza durmadan odama geçtim sabah olunca herkes kahvaltıdaydı ben minin odasına gidecekken onun odasından bağrış sesleri ağlama sesleri geliyordu bende hemen gittim ama gördüğüm manzara hoş değildi min boğazını sıkıyor ve eliyle de bacağını cimcikliyordu ben hemen aşadakilere bağırdım minin elinin çekmeye çalışıyordum ama başaramadım odaya abimler annemgil girdi 

annem:noldu oğlumm 

annem bunu görünce ağlamaya başladı min kabus görüyordu ama müdahale etmesek nefesiz kalacak tı 

chan:min min MİN ABİCİM MİN!!! 

diye bağırıyordu abim en sonunda min uyanmıştı herjkes korku içinde min e bakıyorlardı hyunjin abim hemen gevşek olan eli min den çekti ve diğer eli de çekti ona hemen sakinleştirici vermişti ve bize söyle dedi 

hyunjin:eğer min böyle kabuslar görmeye devam ederse yanında birisi kalması lazım ve psikiyatri ye götürmek gerekecek tir o yüzden önlem alınması lazım 

bizde tamam dedik yanında normalde minho kalacaktı ama min hemen jeonginin kolundan tutarak yanında yatmasını istedi jeongin onun yanında yattı o kalacak tı bugün bizde odalara geri çıktık kuzenlerimiz saat öğlen 15:30 burada olacaklardı.

BUNU ATIYORUM SONRA UP UZUN BİŞEY GELECEKKK