🔞ცუდი ძამიკო🔞(დასრულებული)

პირველი

-ადექი-ქვემოდან უხეშად ამამოძახა დედაჩემმა
-ვდგებიი-მობეზრებით ვუპასუხე
-დროულააად!!!!
-ხმა აღარ გავეცი

ასე ჩავიცვი

და ჩავედი ქვემოთ

-მოეთრიე აქ-ეს უკვე მამამ მითხრა
-გისმენ მამა-თავ ჩახრილი ველაპარაკებოდი
-დღეს მოვიყვან ჩემს ბიჭს-მითხრა მამამ

ანუ:სინამდვილეში,მამა სანამ დედას ცოლად მოიყვანდა მას გაუჩნდა შვილი,თურმე ეს ბიჭი მისგან არ ყოფილა და როდესაც ეს გაიგო მამამ ცოლს დაშორდა,მერე შეხვდა დედაჩემს,დაქორწინდნენ და მეც გავჩნდი(იმედი მაქვს კარგად აგიხსენით)

-ვინ შენს ბიჭს მამა?
-ვითომ არ იცი გოგო?!!ვინ და ჩემი შვილი-იცოდა რომ მისი შვილი არ იყო თუმცა მას ის ჩემზე მეტად უყვარდა ალბად იმიტომ რომ ბიჭია?
-გასაგებია
-გადი ახლა დროზე და ჩაიცვი ასე მახინჯურად უნდა დახვდე?
-ახლავე მოდიან?
-ბევრს ლაპარაკობ-უკვე დედაც ჩაერია
-კარგით,ბოდიშით-ჩემი ოთახისკენ წავედი,საწოლზე წამოვწექი და ტირილი დავიწყე არა იმიტომ რომ ასე უხეშად მოექცნენ უბრალოდ ცხოვრებამ დამღალა"ცხოვრება მახეა,ცხოვრება ყოველთვის შესანიშნავი არ არის,მაგრამ ზოგჯერ ცუდიც ხდება და კარგიც, ვფიქრობ ოდესღაც ყველა ბედნიერი იქნება"უცბათ წამოვდექი და დავიწყე მომზადება,ასე მომინდა ჩაცმა

ქვემოთ ჩავედი

-მე მივდივარ საყვარელო-მამამ დედას დაემშვიდობა და მე არც შემომხედა,მამა იმიტომ მიდიოდა რომ ბიჭმა სახლის გზა არ იცოდა და უნდა მოეყვანა მამას
-დედა მშია
-მერე მე რა ვქნა!
-რა ვჭამო?
-მერავი ნახე მანდ რამე და ხეთქე
-დედა!უკვე მეტისმეტია!!რატომ არ შეგიძლიათ შემიყვაროთ,არ გადარდებთ როგორ ვარ?!უბრალოდ ცოტათი სულ ოდნავ მაინც შემიყვარეთ,იცი მაინც რამდენჯერ მიოცნებია სიკვდილზე, მეც მინდა სხვებივით ბედნიერი ვიყო,და მინდა ჩემს ოჯახთან ერთად ბედნიერი წუთები გავატარო!!!-ვიღრიალე და გამოვვარდი რომ დედას პასუხი არ გამეგო
-ამას შეხედეთ?! როგორ ბედავს ამდენს-კარებს მიაშტერდა და მაგრად გამომლანძღა როდესაც მე გასული ვიყავი უკვე

***
უკვე ღამეა,მე არ ვიცი სად წავიდე,და ისევ სახლში გადავწყვიტე წასვლა,მაგრამ როგორ შევიდე?რა ჩავიდინე ჯანდაბა-ტირილი დავიწყე-შევიპარები და თუ გამომიჭირეს მერე რა ვქნა?!-განცვიფრებული ვიყავი მაგრამ გადავწყვიტე რომ წავსულიყავი სახლში

***
ჩუმად გავაღე სახლის კარი და შესვლას რომ ვაპირებდი,დავინახე სუფრა გაშლილი იყო, მამა დედა და ერთი ბიჭი ტკბილათ საუბრობდნენ,თან საჭმელს ჭამდნენ და თან იცინოდნენ,მე-კიდევ შორიდან ვუყურებდი,და თვალებში ცრემლიც მომადგა,განა შეიძლება შვილის დავიწყება?!შეზიზღებ?!არა არ შეიძლება,ფიქრებიდან დედას ხმა მაფხიზლებს
-შემოდი!-მობეზრებით დამიძახა
-გამარჯობათ-თავი დავუხარე
-გამარჯობა-თავი დამიარა და გამიღიმა ბიჭმა
-ეს ჩვენი შვილია-მამა ბიჭს ატყუებდა ვითომ ვუყვარდი ასევე დედაც იგივეს აკეთებდა რომ ბიჭს მათ მიმართ კარგი შთაბეჭდილება დარჩემოდათ
-გაეცანი შვილო-დედამ შემომხედა და ბიჭის არ დასანახად თვალები დამიჭყიტა
-კარგი დედა, მე დე-სომი ვარ შენ?
-მე ჯეონ ჯონ ქუქი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც