𝙏𝙃𝙀 𝙋𝙎𝙔𝘾𝙃𝙊 𝙄𝙉 𝙍𝙀𝘿

THE PSYCHO IN RED 19

March 02,2021
THE FIRST TIME I RECEIVED A FLOWER
•••°♡°•••
M

"HERE'S YOUR ORDER, MA'AM."

I just went out from the ice cream shop near at my company's building. Hawak ko sa kaliwang kamay ang vanilla ice cream na binili ko. I let out a lopsided grin when my gaze went to the ice cream that was painted with my favorite color. Without being told, the staff at the ice cream shop already knew what to do with my order.

Hindi muna ako dumiretso sa building ng kompanya ko sa halip ay umupo muna ako sa mini bench na nasa harap lang ng shop na pinanggalingan ko. While tasting my fav. ice cream ay napatingin ako sa maaliwalas na kalangitan.

Kung anong kinaganda ng panahon ay ang kinapangit naman ng araw ko ngayon. Today, for the countless times, I fired my newly hired secretary. Tinanggal ko siya for only one reason, I don't like the color of her lipstick, and for the countless times, nag away na naman kami ng kapatid ko dahil kaibigan niya pala 'yong tinanggal ko. But I don't give a damn, all I can say is, she deserve to be fired period.

Napangiti ako sa naisip pero ang ngiting nakabahid sa mga labi ko ay biglang nabura dahil sa nakita kong papalit sa 'kin. Isang matandang babae na may bitbit na isang basket na may laman na mga pulang rosas.

Hindi ko mapigilang mapatitig sa mga rosas. Tila ba may kung anong magnet ang nandoon para hilahin ang mga mata ko. Though I can't see my face right now but one thing is for sure, I'm in that episode again.

Humigpit lalo ang hawak ko sa ice cream na nasa kamay ko. Kasabay ng walang tigil na pagpatak ng tunaw na ice cream sa kamay ko ay ang siyang magbilis ng takbo ng dibdib ko. Para akong hindi makahinga dahil sa nakikita. The presence of these roses seems like drowning me towards my dark past.

No...please...I don't want to remember it again.

"Ija?"

Natigilan ako sa pagtawag sa 'kin ng matanda. Dahan-dahan kong inangat ang paningin ko sa kanya.

"Ija? Ayos ka lang ba?"

Biglang nagsitayuan ang balahibo ko nang magtama ang mga mata namin. She looked at me with her cold gaze, it's lonely, and somehow it's full of regrets.

What I saw right now wasn't the old woman who's carrying a basket, but it's a woman wearing a maid suit that was covered a red tint, her own blood. Her gaze blatantly impales me with detest, as if telling me she loathes me to death, and I know why.

" Yaya?" Nanginginig ang mga labi ko.

Bago ko pa man mapigilang tawagin siya ay bigla na lang itong kumawala sa bibig ko.

Nakita ko ang pag-angat ng isang sulok ng kanyang labi.

" Malificent..." she blurted out without a glimpse of emotions, and her face is as stoic her cold voice.

Napayuko ako at napailing ako. Ang dalawang palae

I'm sorry yaya...I'm so sorry...

" Malificent?"

No....Please don't call my name like that after what I had done to you..

"Malificent?"

I don't want to hear your concern voice anymore, please I don't deserve it.

"Malificent!"

Nooo...

" MALIFICENT!"

Bigla akong napaangat nang maramdaman ko ang pagdapo ng dalawang malapad na kamay sa balikat ko.