Miss Amora's Obsession

Chapter 52

FRANCE POV

As what Alex told me kung ako ang gagawin ko since I was planning to propose on her, well, nakita ko lang kase siya sa tiktok kaya why not gawin ko rin kay Amora.

I mean, matagal na kami tyaka gusto ko rin naman ng sobra pa roon.

Nabasa ko sa comment about don sa 299 ring issue at doon ko rin nalaman kung ano ang purpose ng proposal.

After ng dealing eh bumalik na ako rito sa pinas kasama si Amora, sa bahay ni Lolo ako dumiretso and now... Nasa bahay ako ni Amora.

The house that we use to live together. Marami kaming nabuong memories rito, lalo na kung saan nagsimula ang love story namin.

Uwu! Ano kaya feeling ng may anak na?

Siguro magiging karibal ko na siya sa attention ni Amora sakin.

Basta, I'll teach my kids na wag maging papansin para di sila papansin kay Amora. Gusto ko ako lang papansin sa kaniya.

Attention seeker kase ako eh, pakialam niyo!

"Good morning Ma'am, narito po pala kayo", the maid said as she saw me.

Pumasok lang kase ako, nakilala naman kaagad ako ng tauhan ni Amora.

Sa mukhang to makakalimutan nila?

Namiis kona tuloy si Manang, pumanaw na kase siya tatlong taon na ang nakalipas dahil sa sakit. Una ubo lang ngunit sumusuka na siya hanggang sa namayat at nabawian siya ng buhay.

Siya pa naman ang gusto kong palaging magluto ng paborito kong ulam.

I guess there's nothing permanent... Kaya dapat hindi ko sayangin ang pagkakataon na ito.

"Si Amora?", I ask.

Nalimutan kong banggitin eh narito ako para tanongin siya kung ano ang sukat ng daliri niya.

Balak ko ng bumili ng ring ngayon tas sa makalawa mag propose sa kaniya. Not really romantic, sa kwarto lang para after niyang mag yes.... HUHUHUHU

Chukchakan kaagad!

Tagtuyo na kaya ako! Buti pa si Mommy, palaging bata kase dinidiligan araw araw ni Mama. Nakakainggit!

"Nasa library po siya Ma'am"

"Ahh sige, may tatanongin lang ako sa kaniya. Aalis na naman kaagad ako eh!"

"No problem Ma'am, may gagawin pa rin po pala ako. Mauna napo ako", ngumiti lang ako rito tyaka umalis na rin.

Isa pa, kapag nasa Library siya, it means may malalim ang iniisip niya or she need space para makapag isip ng maayos.

Huhuhu, talagang napaka hard working niya. Di naman halata na para sakin talaga yung sipag niya.

Dali dali ngunit mapanigurado akong pumasok ng malumanay baka masira ko kung ano man ang iniisip niya.

As the library door swung open, the familiar scent of old books enveloped me, creating a comforting cocoon of nostalgia. There she was, Amora, gracefully leaning against the chivel chair, completely immersed in a book. The warm, muted light from the vintage lamps highlighted the delicate features of her face.

Amora's subtle smile seemed to hold a secret, as if the words within the pages had whispered something only she could understand. Our eyes met, and in that fleeting connection, the room transformed into a haven of shared worlds.

The air was charged with the hushed rustle of pages turning, and time itself seemed to pause, allowing us to exist in a suspended moment.

Nakakaiyak, sobrang ganda ng asawa ko!!!