Eras of us

'Zij'

Pov: Caro

Ik word wakker en het eerste waar ik aan denk is 'omg, het is halloween vandaag'. Ik heb hier al zo lang naar uitgekeken, ook al vind ik het eigenlijk helemaal geen leuk feest. Maar dit jaar is het anders, want ik heb Vince en mijn fantastische vriendjes, Yemi, Jonas, Maria, Camille, Scott en Emma om het mee te vieren. Emma en ik hebben hetzelfde verkleedpak, het leek ons wel leuk omdat mensen altijd zeggen dat we zo hard op elkaar gelijken. Ik kan niet wachten tot het avond is, maar ik heb nog genoeg te doen vandaag. Ik moet me namelijk nog helemaal klaarmaken, douchen, schminken en ik wil ook voor iedereen een klein cadeautje voorzien, dus ik kan deze overige tijd nog maar al te goed gebruiken.

Pov: Emma

Het is Halloween. 'Joepie🙃'. Ik draai me nog eens om en sluit mijn ogen. Van zodra ik mijn ogen sluit, zie ik haar weer. Ik zucht en probeer terug in slaap te vallen zodat ik over haar kan dromen. Dat is de enige manier om met haar samen te zijn. Ze is zo onbereikbaar en ze weet niet eens dat ik gay ben, laat staan dat zij gay is. Maar ik geraak niet in slaap en besluit dan maar om op te staan en te gaan douchen. Maar de gedachte aan haar verlaat me maar niet, zelfs onder de douche, wanneer ik de warme stralen over mijn lichaam voel lopen, is zij continu in mijn gedachen. 'Was ze maar hier...' 'Emma, kom je ontbijten?' Mama haar stem rukt me weg uit mijn gedachten. Ik draai de douchekraan uit, droog me af en kleed me aan. Terwijl ik langs mijn kamer passeer zie ik mijn verkleedpak hangen voor deze avond en ik krijg opeens toch een beetje zin in de avond.

Pov: Caro

Het is ondertussen al 17u. Ik heb met net gedoucht en m'n kledij voor deze avond aangedaan, de cadeautjes liggen klaar,... Ik ben volledig klaar om te vertrekken. Maar goed ook want 5 minuten later gaat de bel al, Emma staat op de stoep te wachten. 'Hey seut, klaar om te griezelen?', vraagt ze al lachend terwijl ze me een knuffel geeft. 'Ik hoop maar dat er geen ratten gaan zijn, anders moet ik je nog komen zoeken ergens in een hoekje', zeg ik plagend terug. Emma schiet in de lach en neemt mijn hand en trekt me al lopend met zich mee. Aangekomen in het park, zie ik Vince al staan. Hij komt direct op ons afgelopen en kust me vol op de mond. Ik hoor Emma 'ieuw' zeggen en eigenlijk heb ik er op dit moment ook geen behoefte aan, dus ik duw hem zachtjes weg. Vince kijkt me niet begrijpend aan, maar ik kan het niet uitleggen. Niet hier en niet nu...

Pov: Emma

Vince kwam meteen op Caro af en hij zat haar hier maar gewoon doodleuk voor mijn neus binnen te doen. Zonder dat ik het wil zeg ik luidop 'ieuw'. Eigenlijk wil ik mijn hoofd wegdraaien want het doet pijn om dit te zien maar toch blijf ik kijken. Vince is zo'n geluksvogel,... Ik merk dat Caro hem wegduwt en dat ze een vragende Vince achterlaat terwijl ze mij wenkt om naar onze vrienden te gaan.

Later op de avond.

Yemi heeft weer het geweldige idee om zo'n stom spel te gaan spelen. 'Waarheid, durven of doen'. Als het aan mij is wil ik direct 'durven' zeggen maar iedereen wil dat ik 'waarheid' doe want blijkbaar vinden ze dat, dat meer lef voor mij vraagt dan durven. Camille is de persoon die de vraag stelt: 'Emma, wees nu eens heel eerlijk, waarom wijs je altijd iedere jongen af?' Wat voor vraag is dit nu weer... Kon ze niets originelers bedenken? Ik weet niet wat ik heb, maar ik ben al zo lang verliefd op Caro dat het me soft gemaakt heeft. 'Ik euh... Euhhh...' Meer komt er niet uit. 'Emma wat is er?' Caro kijkt me bezorgd aan omdat ze merkt dat ik uit mijn doen ben. 'Ik euhhh, ik val op vrouwen, oké whatever, wouden jullie dat horen?' Ik sta op en loop weg, ik wil niet dat ze zien dat ik tranen in mijn ogen heb.

Pov: Caro

Emma is gay!? Toch? En waarom krijg ik het ineens zo warm? Waarom is het enige dat ik nu wil, achter haar aangaan en haar vastnemen en... Wacht wil ik haar nu kussen? Emma is zo knap, dat vind iedereen, maar ik ben met Vince... Al voelt dat al lang niet meer goed... Mijn gevoelens zijn veranderd... Ik begrijp mezelf al heel lang niet meer. Niets voelt nog hetzelfde met hem, telkens als hij mij aanraakt of kust, wil ik hem het liefste wegduwen, maar ik hou van hem. Toch? Terwijl ik zo zit te peinzen, slaat hij een arm om me heen en zegt 'Liefste, maak je maar niet druk, je kent Emma toch? Straks staat ze hier wel weer terug, ze heeft gewoon even tijd nodig.' Maar de woorden dringen amper door, ik kijk naar hoe Jonas en Yemi schattig tegen elkaar aangeleund zitten, Camille ligt met haar hoofd op Scott zijn schouder, met een gelukzalige glimlach op haar mond. En Emma is daar ergens, weet ik veel waar, alleen. Ik sta op, ik voel nog half hoe Vince mij tegen probeert te houden, hoe iedereen mijn naam roept, maar het dringt niet door. 'Ik moet naar Emma', blijf ik steeds herhalen in mijn hoofd. Ik weet perfect naar waar ik moet gaan, waar ze zich verstopt houdt. Ik loop naar het skatepark, Emma heeft daar een geheim plekje, waar ze altijd naartoe gaat als het haar allemaal even te veel wordt, dat heeft ze me zelf toevertrouwd.