attention ★ woosan

13

evet tekrar uzun konuşacağım için şimdiden üzgünüüm🫶🏻

artık zaman atlaması yaptık denebilir?? büyüdüler çünkü. önceki bölümlerden kafanız karışabilir ama hiçbir şey yanlış değil, öyleydi değişti sadece. hiçbir karakter hakkında bilgi vermeyeceğim olayı kaçıyormuş gibi geliyor, kusura bakmayın lütfen🫶🏻

günde 2 bölüm gelmeyecek bilginiz olsun, bölümleri saat 10 gibi atmayı düşünüyorum atamazsam profilimden bildiriyorum bunu da eklemek istedim

şimdi bölüme geçelim🫰🏻🫰🏻

-

wooyoung

26 Kasım,

İşimin ikinci haftasındaydım, sonunda ilk davamı almıştım. O kadar rahatsız, gergin ve heyecanlıydım ki midem yerinde durmuyor sanki dönüp duruyormuş gibiydi.

Üzerimde bulunan kıyafeti özenle giyinmiş olmama rağmen bacak kısımları biraz katlanmıştı. Buna çok takılmamaya çalışarak mutfağa inmiş, arkadaşlarımın hazırladığı masaya oturarak kahvaltı yapmaya başlamıştım.

Sekiz yıl oluyordu sanırım beraber eve çıkalı, bazı şeyleri bitireli. Sırf benim için hazırlamış oldukları masaya bakıp gülümsemiş, ardından yemeye başlamıştım. Sabahın erken saatlerinde kalkmış hazırlamışlardı ve şu an tekrar uyuyorlardı.

Masada olmamalarından uyuduklarını anlamıştım. Çok fazla oyalanmadan yemeğimi yemiş, bulaşıklarımı makineye yerleştirip üzeri açık yemekleri kapatmış ve evden çıkmıştım.

Hava ne çok aydınlık ne çok kapalıydı, kış sabahının soğukluğu vardı ve içim titremişti. Bahçede duran bisikletime yönelmek yerine otobüs durağına ilermiş, çok beklemeden de binmiştim.

Sabahın soğuğunda bisiklet sürüp üşümek gibi bir niyetim yoktu. Otobüsün ilerlemesiyle telefonumu cebimden çıkartmış, saati kontrol etmiştim. Dava çok erken değildi ama ofise gitmek bu saatte de normal değildi. Dosyaları dün gece ofiste unutmuş, eve geldiğimde fark etmiştim.

Otobüs çok oyalanmadan, neredeyse çoğu durakta durmadan geçip gitmişti. İşime gelirdi.

Ofisin olduğu sokağı geçmeden ayağa kalkmış ve otobüsten inmiştim. Refleksle ceketimin cebine elimi attığımda ilaçların orada olmadığını fark etmiştim. Artık diğer insanların feromonları için ilaç almıyordum, hiç ilaç almıyordum artık.

Telefonumdan saati kontrol ettiğimde davaya neredeyse iki saatin olduğunu fark etmiş ve ofisime çıkmıştım. Telefonu kapatmadan müvekkilime mesaj atmayı da unutmamıştım.

Üzerimdeki ceketi çıkarmadan bir süre sandalyede oturmuş, daha sonra sıcakladığımı hissederek ceketi üzerimden çıkarmıştım. Bir süre sonra müvekkilim geldiğinde onu karşılamış ardından adliyeye geçmiştik.

Adliyeden içeriye girdiğimizde davanın olacağı salona yürümüştük. Yürürken fark ediyordum, ben tekrar mı feromon kokusu alıyordum? Bunca yıl sonra, cidden mi? Ve o kadar tanıdık geliyordu ki, müvekkilimden mi geliyor diye bakmıştım. Kafamı çok çevirmeden yana dönmüş bir şekilde kokusunu almaya çalışıyordum ama o kadar alakası yoktu ki, adamdan koku bile çıkmıyordu.

Kafamı tekrar önüme çevirdiğimde, karşımda görmüştüm kokunun kaynağını.

Ben diğer müvekkilin avukatını sormamış mıydım, hiçbir zaman? Sormuştum, sormamam imkansızdı ama bunu beklememiştim.

Müvekkilim yanımda durmuş, kolumdan tutarak konuşmuştu. "Size demeyi unuttum, karşının avukatı değişti iki gün önce." Hadi ya?

Karşımda sandalyede oturan beden kafasını sonunda telefonundan kaldırmış, yanında oturan müvekkiline bir şeyler dedikten sonra kafasını olduğum tarafa çevirmişti. Benim bu davada görev aldığımı bilmeme imkanı yoktu, değil mi? Biliyordur elbet, biliyordur.

Gözleri gittikçe açılmış, cebine katamadığı telefonu yere düşmüştü.

"Ha hatırladım ismini Avukat Bey, Choi San bu." Kolumdaki elini çekmiş, yanımdan ayrılarak ilerlemeye başlamıştı.

Düşürdüğü telefonunu o kadar umursamıyordu ki hala olduğum yere bakıyordu. "Gerçekten bunca yıl sonra ve ilk davamda mı karşıma çıkacaktın, Choi San?"

-

HAHAHH I SHAKE IT OFF I SHAKE IT OFFF I I I I SHAKE IT OFFFF