Forever / BakugoKatsukiXReader

-3-

-

Gözlerimi zar zor aralamıştım. Uyandığım gibi yanımda patlak diken hissettim. Gözlerimi yattığım yerin yanına çevirdim. Tam yanımdaki sandalyede Bakugo uyuyordu. Başını benim koluma yaslamıştı. Bu yüksek ihtimal yanlışlıkla olmuştu ama yüzü uyurken çok tatlıydı.

Midoriya için geldi sandım ama öyle olması da imkansızdı. Gözlerimi onun üstünden kaldırdım açılan kapıya çevirdim. Hemşire kadın, Uraraka ve All Might içeriye girmişti. Bakugo uyanmasın diye işaret yapmıştım. Ama tabiki All Might'ın gür sesi bir anda çıkınca kafasını kaldırdı.

All Might: Genç Midoriya ve Kamei

Doğrulmaya çalıştım ama sırtıma sancı girdi. Ağzımdan ufak bir inleme çıktı. (Acıdan)

Bakugo: Kamei uyandığın gibi iş çıkartıyorsun. Kalkma da yat.

Onun bu ilgisini anlamamıştım.

All Might: Genç Kamei nasılsın ?
Kamei: Çok daha iyiyim. Sadece biraz ağrım var.
Hemşire Kadın: birkaç saate bırakırız. Sırtı ağır darbe almıştı.
Midoriya: Geçmiş olsun kamei-san. (-san falan hiç ekleyesim yok valla ya kamei diyip geçseler keşke)
Akemi: Teşekkürler. Geçmiş olsun sana da Deku-kun.

Başta gözleri şaşkın bir şekilde açıldı ama sonrasında anladı. Sınav esnasında karga konuşmaları hakkında bilgi vermişti. Deku-kun artık onun için başarabilirsin demekmiş. İşte bu yüzden.

Bakugo: Aizawa sensei'nin söylediğine göre yurtta kalacakmışız.
Akemi: Burada başımda durduğun için teşekkür ederim.

Bakışları sertleşti. Sonra tekrar yumuşadı ve konuştu.

Bakugo: Sınavda planı düşüncesizce geçiştirerek yaptım. Benim yüzümden yaralandığın için özür dilemek istedim sadece. Düşüncesiz olduğumdan dolayı.
Akemi: Gözlerim yaşardı. Gel bakiyim buraya.

Elimi alnına götürdüm.

Akemi: Seni Hemşireye göstersinler sen iyi değilsin. Bak ben söylüyorum sana. Delirmişsin sen. Kütüktün sen noldu kağıt mı yaptılar senden ?
Bakugo: PEMBE KAFA ÖLMEK Mİ İSTİYORSUN!!!
Akemi: Heh bak kendine döndün yine.

Gülmeye başladım. O ise sinirden kızarmıştı. Ayağa kalktı ve arkasını dönüp konuştu.

Bakugo: Abin Kimiko mu ne gelmişti. Onu aramanı istedi pembe kafa. Endişelendirme de ara.
Akemi: teşekkürler...

Revirden çıktı ve gitti. Elime telefonu aldım ve Kimiko'yu aradım.

Kimiko: Çiçeğim! Nasılsın ? Yaralanmışsın.

Arkadan Akio bağırdı.

Akio: Kim yaptı ona bunu gidip boğucam!!
Kimiko: Saçmalama Akio. Sen onu aldırış etme. Nasılsın ?
Akemi: Çok daha iyiyim. Benim için endişelenmeyin.
Kimiko: İyi yıldızım. UA senin için geldi ve yurt için izin istedi
Akemi: Hayır dediler değil mi ?
Kimiko: Babam biraz içine sinmese de izin verdi. Bizler zaten direkt tamam dedik.
Akemi: Annem ?
Kimiko: Yoktu.
Akemi: Onu korumaya çalışma. Umurunda bile olmadı değil mi ? Yaralanmam ve yurtta kalmam umurunda bile olmadı.
Kimiko: Öyle deme abicim. O seni seviyor ve iyiliğini düşünüyor.
Akemi: O kadar bencil ki beni bırak sevmeyi düşünecek zamanı yok.

Aramızda sessizlik oldu.

Akemi: Gitmem lazım. Hemşire uyumamı söyledi. Dinleneceğim.
Kimiko: Peki. Eşyalarını almak için uğramana gerek yok. Biz senin için oraya getirdik. Birkaç güne görüşürüz seninle. Olur mu ?
Akemi: Tabiki de. Görüşürüz abi.
Kimiko: Görüşürüz akemi.