4.Bölüm

174 31 11
                                    

Biz insanlar yanlızlığımızın pençesinde yaşayanlardanız. Her an bi korku salar yüreklerimizi, yanımızda hep biri olsun isteriz, hep biri bize baksın , kollasın. Bu bazen babamız olur, bazen bi dost bazende bi adam. Bi sevgili...
Ama hiç düşünmeyiz bir gün onlarıda kaybedeceğimizi ve yalnızlığın pençesine tekrar düşeceğimizi.

Acı..
Üç harf tek kelime. Ama en derinden etkiler insanı. Fazla değil 2 saat önce kolumdan açılan damar yoluyla alınan kandan bahsediyorum. Damar yolumu bulmak için hemşirenin iğne koluma batırması benim bağırmam. Babamın yanımda olması bana sarılması.

Sanırım artık bedenimde beni bırakıcak. Girdaba düşmüş gibiyim nereye tutunucağımı bilmiyorum. Çok zor bi hastane köşesinde umut bulmak.

Hastaneler yanlızların ölüm yuvasıdır. Benim ise .. Umut Yuvam olsun istiyorum. Ama olmayacak duaya amin denmez demi. Ama babam anlamıyo işte bak yine ölüyorum. Yapılan iğneler alınan kanlar gereksiz doktor konuşmaları. Ecel bu..

Insan ölceğini bilmez ama hisseder. Benimde öyle ama daha yakın hatta. Ama arkamda kimseyi bırakmak istemiyorum. Tek babam olsada..

Koridordan gelen seslere yataktan kalktım. Babam olsa şimdi kızardı ama şuan gereksiz doktoru dinlemekle meşgul.
Biraz başım dönsede kendimi toparladım ve zar zor koridora çıktım. Elleri kanlı yeşil gözlü sarı saçlı bi yakışıklı beklediğim son şeydi. Evet yakışıklım duymasın kızar ama yakışıklı .Çaresiz bi yakışıklı . Koridorun duvarına yaslanmış, ellerine bakıyo. Kanlı elli ıslandı gözyaşıyla sessizce mırıldanıyordu. Yanına yaklaştım. Sesini duymak için anlamak için."Anne annem sende gitme benden"yanına gittiğimin farkında bile değildi. Elimi omzuna koydum." Üzülme iyileşir" dedim samimiyetle . Şaşkınca suratıma baktı " Sen iyileştin mi? " dedi.

Bu sefer şaşıran taraf bendim. Uzunca baktım suratına iyileşmedim ben ben varya ölcem ben . Söyleyemedim ölceğimi boğazım düğümlendi sustum. O da gitti. Annesinin yanına. Arkasından baktım sadece.

"Bengin" arkadan babam seslenmesiyle o tarafa döndüm. " Kızım nerdesin sen ölcem meraktan illa yatağa mı bağlıyım seni " telaşlı telaşlı konuştu.
"Merak etme kaçmam baba bak burdayım "
" Kızım iyi misin sen?"
" Baba burdaki herkes iyileşir mi ?" Dedim sesim ağlamaya yakın çıkmıştı kısık ve titrek.
Babam bana baktı. " Umarım iyileşir" dedi.

Kelebeğin RüyasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin