KİLİT

Taşınma

Kalan bir kaç eşya dışında odam bomboştu yatağa oturup odanın içine göz gezdirdim,yorgunluk beni uykuya çekiyordu bu yüzden yatağa uzandım, uykunun beni kollarına çekmesi uzun sürmedi.
"Serçen!"
Bir gürültü koptu ve yerimden sıçrayarak kalktım gözlerim fal taşı gibi açılmıştı ama oda kapkaranlıktı tâki perdelerin arasından sızan ufak bir çizgi ışığı görene kadar,sabah olduğunu anlamıştım.Tekrardan kapıya vurması yerimden irkilmeme neden oldu yatağımdan kalkıp perdeleri açtım güneş ışığının odanın her yerini aydınlatmasıyla gözlerimi kırpıştırdım tekrar tekrar kapıyı tık tıklıyordu kapıya yöneldim ve anahtarı çevirdim,hızlıca kapıyı açmamla biraz duraksadı sonra "Çabuk giyin, akşam nakliyeciler gelecek kalan çılını çırpını topla odada birşey kalmasın" dedi ve gitti.Arkasından bir süre koridorda giderken onu izledim sonra içeri geçip boy aynamın önüne geçtim.Kendimi inceledim koyu kahverengi uçları dalgalı saçlarım kabarmış,altımdaki pijamamın beli biraz düşmüştü.Pijamamı düzeltip odaya baktım birkaç eşya kalmıştı.
Eşyaları topladıktan sonra kolileri teker teker kapının önüne koydum ve mutfağa doğru ilerledim mutfak kapısına vardığımda sırtımı duvara yasladım.İçerisi mis kokuyordu teyzem dışarıdan sipariş ettiği yemekleri hazırlıyordu,kafasını çevirdiği sıra beni fark etti "Gel sofra hazır"dedi duvardan sırtımı çekip mutfağa girdim ve bir sandalye çekip oturdum.Hızlıca yemeğimi bitirdikten sonra odama doğru ilerledim,ışık kapalı olduğu için oda karanlıktı telefonumu alıp koridora çıktım ekran kilidini açmadan ekranda onlarca bildirim gördüm çoğu sınıf grubundandı.O sıra zil çaldı teyzem mutfaktan koşar adımlarla kapıya yöneldi ve kapıyı açtı konuşmalarına bakılırsa nakliyeciler gelmişti teyzem kolileri gösterdi ve işçiler kolileri araca taşıdılar bende son kez odama girip etrafı süzdüm. Yapıştırdığım posterler ve resimler yüzünden duvarda izler kalmıştı,anılar gözlerimin önünde tekrar yaşanıyordu sanki.. göz yaşlarım benden bağımsız akmaya başladı.
"Serçen" dedi teyzem , gözyaşlarımı elimin ters tarafıyla sildim ve çantamın içine telefonu atıp odaya tekrardan bir göz gezdirip kapıyı kapadım.Teyzem son olarak etrafı kontrol ediyordu
"Ben hazırım" dedim teyzem arkasını döndü ve beni baştan aşağı süzdü "Tamam, çıkalım"dedi teyzem ve kapıya yöneldi bende arkasından çıktım.Binanın içine,merdivenlere bakarken teyzemde kapıyı kilitliyordu.Merdivenlerden indik,ben arabaya doğru yürüdüm teyzem ise nakliyecilere bişeyler söylüyordu arka koltuğa oturdum ve camdan binaya baktım.Hem ailemle olan o güzel anılarıma şahit olan hemde ailemi parçalanmasını izleyen,her duvarında anıların izlerini taşıyan her mutfağında ailecek olan sohbetlere şahit olan her odasında ayrı bir anı olacak davranışlara,sözlere,duygulara,hislere şahit olan binaya baktım..
Arabanın çalışmasıyla önüme döndüm,araba yol alırken kulaklığımdan müzik dinleyerek camdan dışarısını izledim.
Ben 18 yaşında yeni reşit olmuş sıradan biriydim, derslerim iyiydi ancak çok iyi olmam için çok çalışmam gerekiyordu.Okulumda son günüm arkadaşlarımın sürekli bana sarılması ,beni özleyeceğini söylemesi gibi gibi sözler ile geçmişti tabii bu sözlere inanmıyordum hepsi yapmacıktı çünkü gittiğim an unutacaklarını hatta ve hatta arkamdan dedikodu bile yapabilecek kadar seviyeleri düşük olan insanlardı.Sırf okulda çalışkan kız olduğum için amaçları benimle takılıp hocalara kendilerini göstermekti pek takılmadım yanımda sürünselerde umursamadım.Akşam boyu yol sürecekti sabahın ilk ışıkları gibi varacağımızı düşünüyordum kulaklığımdaki şarkıyı değiştirdim, artık düşüncelerden sıyrılmamın daha iyi olacağını fark ettim ve şarkıya kulak verdim;
Şimdi artık gözyaşları gereksiz akmamalı
Alışmalı kendi yaramızı kendimiz sarmaya
Şimdi artık kelimeler yetersiz,anlamı yok
Yitirmişiz anılarla beraber,faydası yok..
Camdan yola bakarken yolda geçip gidiyordu aynı zamanın ve hayatın geçip gitmesi gibi.Gideceğimiz yerde nasıl bir yerde kalacağımı nasıl bir okula gideceğimi bilmiyordum sadece sorunsuz olsa yeterdi,uyku yavaştan gözlerimi esir almaya başlamıştı gözlerimle savaş vermektense gözlerimi kapadım ve uyku yavaş yavaş beni kucakladı.