Çığlık

Kırılma Noktası

Odaya girdim. Ve o siluet. Aslında hoş görünümlü genç bir kadındı. Ama kötü biri olduğunu anlayabiliyordum. "Merhaba onca hafta çektiğin acılara değdi mi? Beni buldun ama zeki erkek arkadaşın doğaçlamaya bayıldığı için daha bir planı olmadan seni buraya getirdi. Ee ne yapacaksın şimdi? Beni öldürecek misin? Ahhh aptal avcılar sana o silahları vermişler sanki ihtiyacın varmış gibi. Neler yapabileceğini bilmiyorsun değil mi? Tabiki bilmiyorsun, sen kim olduğunu bile bilmiyorsun. Ailen eşsiz bir şeye sahipler. Sen de inanılmaz bir güce sahipsin ama bana muhtaçsın. Biz bir nevi bağlıyız. Ayrıca seni eğitebilirim. Beraber çok güçlü oluruz." Yutkundum. Açıkçası bu iyi bir plandı. Hoşuma gitmişti sonsuz güç bunu kim istemezdi ki. "İnsanları neden öldürüyorsun." Sanki cevabını bilmem gerekiyormuş gibi bana baktı. "Öncelikle, onlar iyi insanlar değil. Bu dünyada verdikleri zarara son veriyorum ve bunu güç için yapıyorum." Ona katılmamak için inanılmaz bir dürtüyle savaşıyordum. "Alex onu dinleme bu ruhlarla ilgili ruhlarını kul...." Jackson sözünü tamamlayamadan arkasından korkunç adamlar gelip onu yakaladı. "Ona zarar vermeyin. Ne yapmamı istiyorsun." Adamlar Jacksonu daha da sıkı tuttular. "Cömert ve saygıdeğer olduğum için sizi bırakacağım. Sadece düşünmeni istiyorum teklifimi." Yanıma geldi ve kulağıma fısıldadı."Beni bulmak istersen kolyeyi çıkartman yeterli." Ve göz kırptı. "Bırak onu pis cadı. Alex lütfen dinleme. O iyi değil." Adamlar Jacksonu bırakıp kayboldular. 

Dışarı çıkana kadar tek kelime etmedik. Dışarda ise bizi Jackson un ailesi karşıladı. Jackson ciddi yaralar almıştı. Evlerine gittik. Jackson mutfağa gitti,ve bende onu takip ettim. "Olamaz nu çok derin bir kesik. İzin ver senin için yaranı sarayım." Ve malzemeleri almaya gittim. İlk önce temizledim ve sarmaya başladım. Ama yaraya ne oluyordu. Sanki hiç kesilmemiş gibiydi. "Olamaz!!! Yoksa kurtadam mısın?" O da şaşırmıştı. "Hayır. Ahhh. Anladım. Sen iyileştirdin. Sihirli parmaklarrrr." Gülümsedi.