iddia/minsung

2

Eve gelmiştik. Hemen odama çıktım. Ah, olamaz burası hiç değişmemiş ve hala bir çocuk odası. Her yerde spiderman ile ilgili eşyalar var. Yastık kılıfım bile spidermanli.
Böyle bile olsa odanın masumluğu hoşuma gidiyor. Rafta durup tozlanan abimin doğum günümde aldığı kar küresini gördüm ve elime aldım. Tozunu üfleyerek giderdim.
Kar kürenin içinde iki tane çocuk vardı biri diğerinden daha uzun ve kalıplıydı.
Eşyalarıma özlemle bakarken küçükken yazdığım günlüğü buldum.
Anahtarı sakladığım yeri biliyordum. Onu sakladığım yerden çıkarıp yatağıma geçip okumaya başladım.

"Sevgili günlük, annemle babam bugün de kavga ettiler ve benim yüzümden babam beni okuldan almayı unuttu diye annem ona kızdı. Ama daha büyük olup onlara zorluk çıkarmayabilirdim. Hepsi benim hatam"

21.10.2017

Kendime yazık ettiğimi şimdi anlıyorum. Onların ettiği kavgayı kendimden bilmişim. Oysaki o yaşta bunları düşünmek için fazla erkendi.

"Sevgili günlük biliyorsun ki bugün benim doğum günüm. Ama annemle babam kutlayamayacaklar. Çünkü çalışıyorlar. En azından abim benimle onu çok seviyorum iyi ki var."

23.10.2017

"Dün ki doğum günümü hatırlamadılar. Okuldakiler de kutlamadı. Bir tek abim kutladı. Babamın aklına bile gelmemişimdir zaten. Neyse sevgili günlük. Beni dinlediğin için teşekkür ederim."

24.10.2017

Bir günlüğe teşekkür eden masum bir çocuktum ben ve beni böyle yetiştiren abimdi.

Kapı çaldı. Günlüğü köşeye bırakıp seslendim.

"Gelebilirsin."

"Napıyorsun burada?"

"Odamla hasret gideriyorum."

"Sen gelemdiğin sürece bu odaya sadece temizlemek için girdiler. Her şey sen nasıl bıraktıysan öyle."

"Evet fark ettim onu. Gelsene."

Changbin abim gelip yanıma oturdu.

"Hatırladın mı bunu?"

Cebinden küçükken onun için sürekli kavga ettiğimiz arabayı çıkardı.

"Al artık senin olabilir."

Benim için çok büyük bir şeydi. Gözlerim doldu. Elinden arabayı aldım.

"Ne çok kavga ederdik bunun için dimi?"

"Evet. Çok."

Abim elini omzuma attı.

"Hadi yemek yemeğe inelim."

Kabul edercesine kafamı salladım. Arabayı komidinin üstüne koydum. Sonra da beraber çıktık.

Hep beraber oturup yemek yiyeceğimizi düşünmüştüm ama annem evde değildi.

"Abi annem nerede?"

"İşi çıktı yine."

"Anladım."

Moralim bozuk bir şekilde masaya oturdum. Abim tabağında ki mantıdan bir tane alıp bana uzattı.

"Ama ben varım. Aç bakayım ağzını."

Ağzım doluyken konuştum.

"Abi kendim yemek yiyebiliyorum."

"Öyle mi? Ye de göreyim."

Çocuk gibi davranıyor bana.

(...)

Yatağıma uzandım. Yarın yeni okulumun, yeni hayatımın ilk günü. Abimle aynı okula gideceğim. Ben gelmeden önce formama kadar her şeyimi halletmiş. Canım abim.

_________________
Sizi  seviyorum
Yazım hataları için kusura bakmayın
⭐