Ben geldim kitapıma oy verenlere teşekkür ederim benim en cok hayalimdir kitap yazmak hergýn kitap okuyorum işte bir gün edebiyat hocamız hikaye yazmamızı istedi bende yazdım baya beğendi kitap okuyomusun dedi bende onayladım belli oluyo dedi işte o laftan sonra eve gelip yazmaya başladım düşündüm kim neden okusunki diye ama ben yinede hiç umudumu kaybettmedim.
Neysee kitapımı beğenmezsenin saygı duvarları içerisinde bildirin.
Etraftaki insanlar karşımdaki adamın bağırmasıyla hızla uzaklaşmaya başladılar fısıltılar eşliğinde kim bilir neler düşüneceklerdi.
Güneş yavaş yavaş kendini karanlığa bırakıyordu ve akşam eve asla gidemezdim çok tehlikeli oluyordu ve ben eve çok geç kalmıştım kim bilir annem nasıl meraklanmıştır.
Arkamı döndüğümde adamın hala bana baktığını farkettim gözlerinde anlam veremediğim bir duyguyla bana bakıyordu içime amansız bir korku o bakışlarla temelini atmıştı.
Hızlıca yanından geçmek için birkaç adım atarken bileklerimi tutup kendine çekti bileklerimi çekmeye çalıştığıma sıkmaya başladı.
Konuşmuyorduk ikimizde sadece birbirimize bakıyorduk bileğimin acısıyla inlediğimde baskısını biraz azalttı.
Bu sessizliğe ilk ben son verdim başımı yere eğerek konuşmaya başladım.
"Bileğimi bırakın lütfen annem merak etmiştir beni dedim" varla yok arası sesimle.
Hiç bir cevap almayınca başımı yavaşca yerden kaldırarak ona bakmaya başladım hala bana bakıyordu.
"Bu saatte tek gidemezsin seni ben bırakırım" dedi
Çoktan hava kararmıştı ve bu beni ürkütüyordu ama yinede beni evime bırakacağı zaman bu askerlerle bırakacaktı ve ben anneme ne açıklayacağımı bilmiyordum.
Askerlere baktığımı farkedince çenemden tutarak ona bakmamı sağladı.
Bileğimden tutarak beni atının yanına götürmeye başladı .
Atın yanına geldiğimizde ben ata bakıyordum o bana.
Birden ne olduğunu anlamadan tiz bir çığlıkla kendimi atın üstünde buldum.
Beni kucaklayarak ata bindirmişti ve çığlığım hoşuna gitmiş gibi dudakları yukarıya doğru kıvrılmıştı.
Oda çevik bir haraketle arkama bindiğinde atı sakince yürütmeye başladı.
...
Evin önüne geldiğimizde atı durdurup çevik bir hareketle indi attan sonrasında benide belimden tutarak yere indirdi.
Bana yaklaşarak burnunu saçlarımı yaklaştırarak nefessiz kalmış ve nefesini saçlarımdan bulur gibi kokladı.
Ben yaptığı hareketle bir,kaç adım gerilerken gözlerimde askerlere kaymıştı hepsi görmüştü bizi.
Tekrar ona bakmaya başladığımda hızlıca ata binip konuşmaya başladı.
"Bilmeden çok kötü bir hata yaptın" dedi derin bir nefes alıp bana son kez bakıp ata şaha kaldırıp hızlıca ilerlerlemeye başladı.
Askerlerde tıpkı onun gibi hızlıca gitmeye başlayına etraf toz bulutuna döndü adeta .
Biryandan öksürürken ,ellerimide havaya savuruyordum tozlar yüzünden.
Annemin sesini duyduğumda gözlerim sonuna kadar açıldı.
gözlerimi annemin sesinin geldiği yöne çevirdiğimde annem bana doğru hızlı hızlı yürüyerek yanıma gelmeye başladı.
Şimdi sıçmıştım işte.
Elena&lucifer temsili
evet kısa bir bölümdü biliyorum ama annemi kanserden dolaya geçen hafta kaybettim ve telefona epeyce bir süre giremedim girdiğimde belki okuyanlar vardır diye bu bölümü yazmak istedim.
Wattpadda ilk kitapım hatalarım var biliyorum lütfen bunu saygı duvarları içerisinde bildirin.
