Mor Menekşe | Taekook

Öyle bir konu değil!

Ay çok üzgünümmm. Bayağıdır hem ilham gelmiyodu hem de dersler biraz sıkıntıydı :/

Neyse geldim kısacası. ben sizi fazla tutmayayım. İyi okumalarr <33

***

"Takırtı seslerinin artmasıyla başımı eski haline getirdim. Sesler bu odadan geliyordu. Kalbim hızlanmaya başlarken gördüğüm silüetle kanım dondu"

"Seni uyarmıştım Jeon" dedi karşımda duran Hwang

Doğrulmaya çalıştım ama yapamadım. Konuşmaya çalıştım ama olmadı. Bedenim kilitlenmişti adeta

Hwang biraz daha yaklaştı. Bana iğrenerek bakmaya başladı.

"Ama sen beni dinlemedin zavallı şey"

Birden ellerini uzatıp boğazımdan yakalayınca neye uğradığımı şaşırdım. Yanımda uyuyan Taehyungu uyandırmak için çığlık atmaya çalıştım ama sesim çıkmıyodu. Çıkaramıyordum

"SEN BANA YALAN SÖYLEDİN VE ŞİMDİ BUNUN HESABINI ÖDEYECEKSİN!" diye bağırdı ve boğazımı biraz daha sıktı

Nefes alamıyordum. Bir balığın suya çıkmış hali gibiydim. Ağzımı açıyodum kapatıyodum sadece. Hiç bir şey yapamıyodum. Ne çırpınabiliyordum ne ses çıkartabiliyodum ne de onu engelleyebiliyordum. Felç birinden farkım yoktu.

Kulağıma yaklaştı. Yaklaşmasıyla etraftaki her şey karardı. Odanın içi de görünmüyordu, yanımda uyuyan Taehyung da. Sadece Hwang görünüyordu ve onun iğrenç ifadesi

"Seni kendi ellerimle öldüreceğim başkomiser" diye fısıldadı. Olası bir şeydi. Çünkü biraz daha beni bırakmazsa boğulacaktım. Onun kirli ellerinde boğulacaktım

O kadar sıkmıştı ki gözlerimden yaşlar gelmeye başladı. Kalbimin hızından bayılacak gibiydim. Belki de havasızlıktan

"Y-yapma" diye fısıldayabildim sadece. Sesim o kadar güçsüz çıkmıştı ki...

"Hayır Jeon. Sen bana ihanet ettin ve bu ihanetinin bedelini ödemelisin" Başımı iki yana sallamak istedim ama parmaklarımda dahil hiç bir yerimi hareket ettiremiyordum

Gözlerim yavaş yavaş kapanırken bilincimin gitmeye başladığını fark ettim. Sanırım her şey buraya kadardı

"Jungkook! Jungkook kendine gel!" Taehyungun sesiyle gözümü zorlukla açtım. Etrafta yoktu. Karşımda hala o vardı. Pis pis gülerek bana seslendi

"Sevgilin çok endişeli ha Jeon? Ama sen onu bir daha göremeyeceksin"

"B-bırak"

"Hayır Jeon! Yaptıklarını ödemeden olmaz!"

"Jungkook bebeğim kendine gel!!"

Ani oksijen girişiyle nefes nefese doğruldum. Hwang ortadan kaybolmuştu. Taehyung yanımda endişeli gözlerle bana bakıyordu. Güneş doğmuş, hava aydınlanmıştı

"Jungkook? İyi misin?"

Elimi hızla inip kalkan göğsümün üzerine koydum. Kalbim daha önce hiç böyle atmamıştı. Sanki birazdan içimden fırlayacaktı