Bu Sefer ki Başka

Chapter 20:Fri(end) s

🤍 Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 🤍

Flashback
Geçmişten bir gün...

“KARYA! KARYA! “

“Aa annecim sen ne zaman geldin ya hiç duymamışım geldiğini."

Sıçtım şimdi niye okulda değilsin diye yarım saat hayat dersi verecek.

“İşine gelmeyince duymazsın zaten sen. Hayırdır senin şuan okulda olman gerekiyor ne işin var evde? "

“Anne ya ben sana ne anlatmayı unuttum. Şimdi bizim müdür varya bir tane şöyle kel göbekli birşey gelip bana demesin mi yani daha doğrusu tüm okula dediki eğitime bir hafta ara veriyoruz. Ben tabi itiraz ettim dedim ki ne arası ya bizim eğitim hakkımızı elimizden alamazsınız. Ama maalesef benim sözüm okulda geçmiyormuş. Birde o kadar okula kaydolurken bağış yaptık cidden paramıza yazık. "

“Karya birincisi sadece kağıt parası verdik ikincisi ise ne saçmalıyorsun kızım sen. Ya hayır bu okulda ne var 2 gündür devamsızlık yapacak kadar ben merak ediyorum açıkçası. Ama dönem sonu yine anneye mum olunur ‘Annecim gelip devamsızlıklarımı izinliye çevirttirir misin’ demesini çok iyi bilirsin.”

Sanki çok geliyordun ya.

“Of uyanamıyorum napayım. “

Okuldan uzaklaştırma yediğimi öğrendiği an ağzıma sıçacak ama hadi dur bakalım.

“Karya hadi bırak yalanı da söyle biri seni rahatsız mı ediyor. Eğer öyle birşey varsa-“

“Eğer öyle birşey olursa gider ilk ben hallederim zaten merak etme annecim. "

“Arkadaşlarınla mı kavga ettin? “

Söylediği sözler anlık bir durgunlaşmama neden olmuştu. Hayatta belkide en güvendiğim insanlardan biri arkamdan iş çevirmiş ve tüm suçlarını bana yıkmıştı. Kırk yıl düşünsem Çisem’in, en yakın arkadaşımın, kendini kurtarmak için bana iftira atacağı aklımın ucundan dahi geçmezdi. Daha doğrusu sebepsiz yere komplo kuracağı aklımın ucundan dahi geçmezdi. Yazıklar olsun ne diyeyim...

“Hayırdır sen bir durgunlaştın? "

“Okuldan uzaklaştırma aldım. Yani daha doğrusu kınama ama daha suçlu olduğumu kanıtlayamadılar. Bir hafta sonra okula döneceğim. "

“Pardon! Benim niye bundan haberim yok Karya. Benim haberim olmadan nasıl sana kınama verebiliyorlar. Karya yine ne yaptın çok merak ediyorum?”

Annem sinirli bir şekilde bana bakıyordu. O da diğerleri gibi inanmıyordu bana.

“Defalarca aradılar ama telefonu açmaya zahmet etmedin annecim. Hem benim suçum yok gizlice öğretmenler odasına girip sınav sorularını çalmışım birde kağıtları değiştirmişim sözde. “

Kafamı kaldırdığımda annem benim gerçekten yaptığıma inanan gözlerle bakıyordu.

“Ya anne sende mi bana inanmıyorsun ya. Cidden inanamıyorum sana tamam kopya çekmiş olabilirim ama asla öyle birşey yapmam. Hep o şerefsiz Çisem varya hep onun yüzünden oldu. Ama ben bir okula döneyim varya.”