Chapter 25:Ölümle Yaşam Arasında

25 1 5
                                    

🩶Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınnn🩶

Asrın'dan (1 ay sonra)
Cenaze aracı Camii'ye gelmişti. Tüm komşular akrabalar tanıdıklarda buradaydı. Seveni çoktu. Cenaze namazı kılındı şimdi de helallik istenecekti.

Şuan Mert'in kıymetlisi orada yatıyordu.

-Merhume'ye hakkınızı helal eder misiniz?

-Helal olsun!

-Merhume'ye hakkınızı helal eder misiniz?

-Helal olsun!

-Merhume'ye hakkınızı helal eder misiniz?

-Helal olsun!

Hoca 3 kez helallik istedi. Şimdi ise defnedilmeye götürülecekti. Mert ayakta zor duruyordu ancak tabutu taşımak için en öne geçti. Son görevini yapmak istiyordu.

Mezarlığa gelmiştik. Mert oraya kadar en önde taşımıştı. Ayakta zor duruyordu ancak dayanmaya çalışıyordu.

Bir yandan dua okuma sesleri, bir yandan feryat sesleri geliyordu. Ama Mert ağlamıyordu. Şuan en az onlar kadar ağlaması gerekiyordu ancak sadece o boş gözlerle bakıyor ve toprak atıyordu.

Defin işlemi tamamlandıktan sonra herkes dağışmılmıştı. Ben, abim, annem, ailesi, Mert ve Ayla teyze kalmıştı sadece.

Mert belkide son 1 aydır hiç uyumamıştı, kötü haberler ard arda geliyordu ve şimdi de onu kaybetmişti. Üstelik kalp hastası olmasına rağmen tüm bunlarla başa çıkmıştı. Hayatında değer verdiği birini daha kaybetmişti. Herkes onun ölmesini bekliyordu. Zaten onun için yaşasa mucize olur derlerdi. Haklılarmış. Yaşayamadı...

Mert'in yanına gittim ve yavaşça omzuna dokundum.

"Mert hadi vedalaş sonra da gidelim artık."

"Asrın ben biraz daha burada kalıcam beni yalnız bırakın. Siz gidin."

Ayla teyze yanımıza geldi.

"Saçmalama Mert sen olmadan hiçbir yere gitmiyoruz hadi toparla kendini oğlum."

"Madem olmayacaktı neden olmuş gibi oldu anne?"

Sonunda duygularını dışa vuruyordu. Annesine sarılıp ağlamaya başladı. Yerde neredeyse 10 dakika boyunca sarılarak oturdular.

Sonunda ayağa kalkacak gücü bulıp kalktı. Abim elini Mert'in omzuna koydu.

"Başın sağolsun kardeşim"

"Sağol kardeşim..."

"Anne Mert'le ben bir yere gidip geleceğiz siz eve geçin taziyeye gelenler olur.Bizde gecikmeden geliriz."

"Tamam kızım."

Mert'in elinden tuttum. Onu teselli etmeye çalışıyordum ancak kafası çok dağınıktı. Bana odaklanamıyordu.

Asrın'dan (1 ay öncesi)
Mert ile okula doğru yürümeye başladık. Morali çok bozuk gibiydi.

"Karya'yla kavga mı ettiniz?"

"Asrın ben kardeşime neler neler dedim ya. Şuan o kadar pişmanım ki anlatamam."

"Ne oldu ki? Ne dedin?"

"Annesiyle ilgili bir muhabbet oldu bende annesini haklı buldum sen çok abarttın falan dedim ööf öf."

"Tamam da bunda ne var Mert. Gerçekten abartmıştı zaten. Birinin ona dur demesi lazımdı."

Bu Sefer ki Başka Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin