Kim Family

|10|

Taehyung
Güzel bebeğimin yanında, ambulanstaydım. Gözlerimden yaşlar düşüyordu tek tek. "İyi olacak mı?" Dedim çatallaşmış sesimle.

Jae'yi korumamla direkt gideceğimiz hastaneye yollamıştım. O da Jungkook'un hâliyle mahvolmuştu. "Şu an bir şey söylemeyiz efendim ama elimizden geleni yapacağız" ah, yine kendimi avutmam için söylenen sözler.

Babaannemin ölümünde de aynısı olmuştu. Doktorlar, hemşire, hemşir demeden herkes onun çok iyi olacağını söyleyip durmuştu. "Elimizden geleni yapacağız" sözleri.

Onu kaybettiğim gibi ilk aşkımı da kaybetmek istemiyordum.

Nihayet hastaneye gelmiştik. Hemen ambulanstan sedyeyle çıkarıp hastaneye girdiler. Peşlerinden koşuşturuyordum. Gözlerim, ağlamamdan dolayı yanıyordu.

"Nasıl oldu?" Doktor sormuştu bana doğru. "K-kızımız pamuk şeker istedi, g-gelmek istemedi ne kadar dedim gel diye a-ama belim ağrıyor dedi ve gelmedi. Döndüğümüzde yerde kanlar içinde yatıyordu"

"Hamile değil mi?" Dedi doktor bende, "e-evet" dedim titrekçe. "Ameliyatlık bir durum yok normal odaya alıp başına dikiş atalım. Daha sonra sakinleştirici serum yaparız" dedi ve camından içerisi gözüken bir odaya aldılar.

Beni içeriye almadıkları için ben camdan onları izliyordum. Hoseok, Jae'yi gerince kızımızı kucağıma aldım ve tombul yanaklarını öptüm.

"Baba Jungkook babam iyi olacak mı?" Dedi masumca. "E-evet babacım hemde çook iyi olacak" dedim harfleri uzatarak.

Hasta bekleme koltuklarına geçtim kucağımda Jae ile. "Sakin bebeğim sakin" diye fısıldadım.
Daha sonra Jungkook'a sakinleşmesi için söylediğim şarkıyı söylemeye başladım.

Doktor odadan çıkınca hemen ayaklandım ve yanına gittim. "N'oldu doktor? Durumu nasıl eşimin ve bebeklerimin?" Dedim telaşla.

"Üçününde durumları iyi. Sadece kafasına dikiş attık ve kollarında yaralar vardı pansuman yaptık. Şimdide serum taktık uyuyor içeriye girebilirsiniz geçmiş olsun" dedi ve yanımdan geçip gitti.

Hemen içeriye girip kapıyı kapattım. Güzelimin başında sargı vardı. Kan hafifçe sargı bezine geçmiş, kötü bir görüntü oluşturuyordu. Gerçi benim bebeğimin vücudunda duran her şey mükemmel duruyordu da, neyse.

"Jae bak baba iyi şu an ise uyuyor hadi ağlama daha fazla, hm?" Dedim sakince. Dudaklarını büzerek cevap verdi. "Tamam babacığım ağlamıyorum" dedi ve gözlerindeki yaşları sildi.

Jungkook
Yavaş yavaş gözlerimi açmaya çalışıyordum. Gözüme direkt vuran yüksek dozlu ışık nedeniyle hemen geri kapattım.

Alışınca açtım gözlerimi. Karşımda her ikisininde gözleri kan çanağı olmuş bir şekilde beni izleyen Taehyung ve Jae vardı.

"Bebeğim! İyi misin aşkım doktor çağırayım mı?"

"İyiyim kocacığım sadece başım ağrıyor doktor çağırmana gerek yok"

Beni dinlemememiş, doktor çağırmaya gitmişti. Bende Jae'yle ilgilenmeye başladım. "Baba çok korktum gideceksin diye" dedi. Yatağın ucuna oturmuştu.

"Bebeğim, ben iyiyim siz üzülünce ben daha kötü oluyorum. Babanı kötü mü yapmak istiyorsun kızım?" Dedim ağlamasın diye.

Hemen biraz akan gözyaşlarını sildi ve yavaşça kucağıma çıktı.

"Bak üzülmüyorum ben. Tae babamada söylerim o da üzülmez" dedi ve yanağımı öptü.

İçeriye bir anda bizimkiler doluşmaya başladı. Gülümsedim bu telaşlı hallerine. Çok seviliyormuşum demekki diye geçirdim içimden.