"Anılara kapılıp kanma
Dünyanın da düzeni böyle
Öyle bir geçer zaman ki..."Ne güzel görünürdü, pencere altına dizilmiş
Küçük bahçemizin akşamsefaları
Çok severdim ilgilenmeyi, onları koklayıp sulamayı
Bazen oturur, beklerdik birlikte
Yazın, ikindi vakitleri
Güneşin yavaş yavaş inişini
Çünkü vişne ağacımızın aksine
Güneşi hiç sevmezlerdi.
Doğrusunu söylemek gerekirse
Beklemek, çiçeğim
Beklemek sabır işi
Yine de bir ateş misali
Yakardı cayır cayır bedenimi
Sinirlenirdim
Eğer gitmezse tepemden
Kovardım ellerimle kızıl güneşiNihayet karanlıkta uyanan akşamsefaları
Açardı birer birer pembe yapraklarını
Kıyamazdım, üzülürdüm koparmaya onları
Dökülürdü yeşillerin arasında siyah tohumları
Toplayıp gömerdim avucumdakileri toprağa
Büyüdükçe çoğalır
Çoğaldıkça kocaman bir aile olurlardı.
Ve yarısı eğilirdi penceremin duvarına
İşte özlediğim günlerden akşamsefaları
Tütüyor burnumda hafif hafif kokuları
Ne olur anne götür beni çocukluğuma
Sevemedim o yıllardan sonrasını
Şimdi dönüp bakıyorum arkama
Nerede kaldı yaşadığımız onca anı?
Yıkılmış, hayaletli mahallemiz
Düşledikçe buz kesiyor ellerim
Değer verdiğim her şey gibi
Öldü tüm çiçeklerim
Issızlığa terk edilmiş bahçemiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumdan Notalar
PoezieŞiirler bana aittir. 🌟 Her şiir şairinin ruhunu taşır. Bazen bir parçasını bazen bütününü yansıtır. Hikaye, romanı herkes okuyup anlayabilir ama şiir sadece yüksek ruhların buluştuğu noktadır. 🌟