Deel 6: Slecht nieuws

469 13 0
                                    

POV Matthy

Diezelfde middag zijn we al om 12 uur klaar met studie. Dus besluiten we even samen wat te lunchen. En dat doen we bij hetzelfde tentje waar wij zaterdagavond ook hebben gezeten. Ik bestel een cappuccino en Robbie een spa rood. Beide bestellen we een carpaccio salade. Als dat op tafel staat, beginnen we rustig aan met eten. Maar genieten van mijn eten doe ik niet. Het enige waar ik van kan genieten op dit moment is mijn gezelschap die tegenover mij aan het kleine tafeltje zit. Ik kijk naar hoe zijn kaken op en naar gaan bij elke hap die hij neemt. Hij is gewoon te schattig soms! Echt bizar. Als ik ongeveer halverwege mijn gerecht ben, voel ik mijn telefoon in mijn broekzak trillen. Ik haal mijn telefoon eruit, en zie als naam "Janine" staan. Ik schrik en raak al lichtelijk in paniek bij het zien van wie ik dat bericht heb gekregen. "Sorry ik ben even naar het toilet" zeg ik tegen Robbie terwijl ik opsta en naar binnen loop. Ik loop richting het toilet en sluit mijzelf op in een van de hokjes. Ik doe de bril omlaag en ga daarop zitten. Ga ik het appje lezen? Of niet? Ik open mijn telefoon en besluit toch het appje maar te lezen.





POV Robbie

Nog geen paar minuten komt Matthy weer terug naar buiten gelopen. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik voel een ongemakkelijke knoop in mijn maag. Ik zie aan hem dat er iets aan de hand is. Ik zie het al aan de manier hoe hij me opeens aankijkt. Niet dus! Hij ontwijkt mijn blik. Zal ik het aan hem vragen? Of zal ik hem dan van streek maken? Zal hij dan nog meer in paniek raken dan dat hij al is. Ik voel zijn wiebelende knie soms tegen de mijne aantikken. "Oh sorry" is dan het enige wat hij dan uit zijn mond weet te frutselen. Ik zie het gewoon aan hem. Er is echt iets! "Liefje?"





POV Matthy

Als ik het hokje uitloop, kijk ik mezelf aan in de spiegel. Ik veeg wat tranen van mijn gezicht af, en gooi dan het papiertje in de prullenbak. Ik blaas een keer goed uit, en loop dan weer terug het terras op. Wanneer ik op mijn stoel ga zitten, probeer ik Robbie zo min mogelijk aan te kijken. Straks ziet hij dat ik heb gehuild, en moet ik nu al gaan uitleggen wat er allemaal is gebeurd! Daar heb ik nu nog geen trek in... Ik probeer mezelf onder controle te houden, maar ik voel gewoon dat het me niet lukt. Ik haal mijn neus heel vaak op, ik loop te wiebelen met mn knieën. Tot ik opeens "liefje?" uit Robbie zijn mond hoor komen "Ja?'' Reageer ik kort op hem terug. "Kijk me eens aan." Zegt hij dan tegen me waarna ik rustig mijn ogen op de zijne richt. "Ik zie dat er wat aan de hand is. Wil je het erover hebben?" vraagt hij dan aan me. Waarna ik met mijn hoofd schud. Ik ben blij dat hij het tenminste aan mij vraagt of ik het erover wil hebben. Of ik met heb wil praten! De meeste zouden zeggen. "Zeg op, wat is er aan de hand?" Ik vind het fijn dat hij rekening met me houd. Oprecht! "Ik leg het je later wel een keertje uit goed?" "Tuurlijk! Alles op jouw tempo." zegt hij dan terug met een lieve knipoog. Robbie begint gelukkig weer een gesprek over iets heel anders, dus kan ik gelukkig mijn aandacht daar op leggen. Mijn aandacht, op hem leggen! Ik kijk weer naar zijn mooie kaken, zijn kleine rimpeltjes in zijn ooghoeken die verschijnen wanneer hij weer zijn prachtige glimlach laat zien.

Als we allebei zijn uitgegeten, en er is betaald, loop ik met Robbie mee naar zijn huis. Dat is toch hier om de hoek. Hij draait de deur weer open met de sleutel en draait zich dan weer naar mij. Net als twee avonden hiervoor, staan we hier weer. "Ik zie je morgen" zegt Robbie met een zwoele blik. Ik loop op hem af, sta twee seconde voor hem stil. Waarna ik mijn hand op zijn wang leg en hem daarna ongegeneerd zoen. Nu zonder problemen, zonder paniek. Gewoon, rust in mn hoofd. Nooit gedacht dat ik zo snel hier aan kon wennen. Laat staan met een jonge! En gut, wat zoent Robbie goed zeg! Wow. Heel even later, laat ik hem rustig aan los, en neem ik ook mijn hand weer van zijn wang af. "Tot morgen" zeg ik zacht tegen hem in zijn oor, waarna ik weer net als zaterdagavond die ene hoek om loop.

Wat voel je? ft. Mabbie, De BankzittersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu