Wat voel je? ft. Mabbie, De Bankzitters

Deel 7: Tranen van verdriet

POV Matthy

Ik loop naar de dichte deur en klop dan zachtjes tegen het glas aan. Na even wachten wordt er dan open gedaan. "Matthy?" zegt de vrouw met geschrokken ogen die in de deuropening staat. Ik herkende haar bijna niet, het is namelijk ook wel een tijd geleden dat ik Janine voor het laatst heb gezien. Ik zeg haar gedag en loop dan door de kamer binnen. En daar zie ik hem liggen. God, wat ziet hij dr slecht uit zeg. "Matthyas" zegt hij dan wanneer hij mij ook met ogen vol ongeloof aankijkt. "Hoi pa." zeg ik wanneer ik een kruk pak en op een afstandje van hem ga zitten.

Als ik die avond weer thuis aankom, zit zoals gewoonlijk Raoul alleen in de woonkamer. "Hey Roelie" zeg ik wanneer ik naast hem op de bank plof. "Hey Matt, hoe is het gegaan?" Vraagt hij aan me waarna hij wat rechter op is gaan zitten. "Ja het ging prima. We hebben even gepraat, vooral hij. Ik heb gewoon verteld hoe het hier gaat. Hoe het met mij gaat, hoe studie gaat." Hij onderbreekt mijn verhaal, "En heb je hem ook over Robbie verteld?" "Nee natuurlijk niet, dan legt die vent ter plekke het loodje. Maar het is goed dat ik ben geweest, hij ziet er wel slecht uit hoor, maar ik denk zo maar dat het wel goed met m zal komen." "En als hij er bovenop komt, ben je dan weer bereid om het contact weer op te bouwen?" Vraagt hij aan me. "Hmm, mja. Ik denk van wel ja!" Reageer ik op zijn vraag. "Hij heeft tijdens ons gesprek meerdere malen aangegeven spijt te hebben over hoe het is gelopen, en dat hij wilt veranderen. Dat hij aan ons wilt werken. En als hij dat wilt, dan denk ik dat ik dat ook wel kan ja!" Ik blijf nog even een half uurtje met Raoul op de bank zitten. Tot we allebei toch wat moe beginnen te worden. Morgen moet ik ook weer gewoon vroeg naar studie helaas... Ik loop naar mijn kamer en doe de deur achter me dicht. Ik heb me nog niet eens uitgekleed en ik word gebeld. "Janine". Ik pak mijn telefoon en neem hem op. "Hoi Jani-" ik kon niet eens uitpraten en ik word al onderbroken. "Matthyas?" Hoor ik haar overstuur zeggen, waarna ik neergeslagen op bed ga zitten...

POV Robbie

Ja kut zooi! Weer een rood stoplicht! Ik moet nu echt door gaan fietsen want anders is de deur nu echt op slot! Kom op, groen!! JA! Ik begin echt als een gek te fietsen richting school! Waarom moet ik ook altijd zo laat van huis.. sta gewoon 5 minuten eerder op. Ik kom om 8:57 aan op school. Ik knal mijn fiets in een rek, draai hem op slot en ren hem naar mijn lokaal toe! Ik zie de deur nog open staan aan het eind van de gang! Ennnnn, ja! Hoppa, gehaald. Ik loop hijgend de trap op, ervan uitgaande dat Matthy gewoon op onze plek zit. Maar als ik dan door de hele zaal heen kijk, zie ik hem nergens... Dit is niks voor Matthy! Ik krijg gelijk een raar onderbuikgevoel. Gisteravond wilde hij mijn stem even horen, uit het niets... En nu is hij vandaag niet op school. Matt is altijd stipt op tijd. Zit altijd op dezelfde plek. Is nooit ziek! En opeens is hij er niet. Ik check even m'n telefoon of hij me niet heeft geappt of zo. Maar nee, geen appje, geen belletje... Het voelt in ieder geval niet goed.

Ik probeer me op de les te focussen. Maar na 10 minuten proberen geef ik het op. Ik geef aan dat ik naar het toilet moet, en de docent laat mij gelukkig ook gaan. Op de gang lopend naar het toilet pak ik mijn telefoon erbij. Ik klik op "Matthyas❤️" waarna de telefoon overgaat, en nog een keer, nog een keer, en nog een keer overgaat. "Dit is de voicemail van Matthy, laat een bericht achter na de piep en dan bel ik je zo snel mogelijk ter-" Krijg ik te horen waarna ik ophang. Ik probeer het nog eens, maar krijg weer de voicemail. Ik open whatsapp en ga dan naar zijn chat. "Goedemorgen liefje, gaat het goed met je? Ik maak me zorgen om je, je bent niet op studie! Laat je even wat weten! Kus." stuur ik naar hem. Alleen komt het bericht niet aan... hij blijft maar op één vinkje hangen. Als ik dan nog eens probeer te bellen, gaat hij geen eens meer over maar krijg ik gelijk de voicemail. Hij heeft dus zijn telefoon uit gezet... Waarom zou hij zijn telefoon uitzetten? Dat doet hij toch niet zo maar?

Ondertussen is de schooldag alweer voorbij. Het is dan vier uur wanneer ik hem nog eens probeer te bellen. Maar nogmaals krijg ik direct zijn voicemail. "Is er iets aan de hand Matt?" Stuur ik dan naar hem op whatsapp. Maar weer krijgt mijn bericht maar één vinkje... ik besluit hem maar even met rust te laten vandaag. Misschien heeft hij gewoon even wat tijd nodig. Ik weet nooit ECHT hoe Matthy zich altijd voelt.. Hij heeft vast een off-day vandaag. Hij is vast morgen gewoon weer op school.